Xamsa alisher Navoiy xamsa

Bildikim qahr sarsari esmish,

0 ‘z qo‘li birla o ‘z boshin kesmish.

D edi:«Ushbu zamon o'zum borayin,

Ul biyobonni bir-bir axtarayin.

Qayda bolsa topay nigorimni,

4 Muloyamat -  muloyimlik.

5 Mudovamat -  uzluksiz mashq qilish.

6 Idmon -  mashq.

---

Qilayin sadqa joni zorimni.

Tirik o‘lsa ЬоЧау fidosi aning,

Beribon jon,  topay rizosi aning.

ОЧдап о ‘Isa,  o‘zumg‘a tig‘ urayin,

Diyatig‘a o ezumni o ‘ldirayin».

Lekin toj-u taxt nomusi, odamlar oldidagi xijo- 

lat, aql-u farosati bu ishlami qilishga yol bermadi. 

Xuddi bir chumoli ikki ajdaho orasida qolganidek, 

joni ikki balo o'rtasida iztirob chekardi: olik ham 

emasdi, tirik ham.  Uni tirik deb bolmasdi.

XVI

Shoh  Bahrom yiglashga emas,  kulishga  mu- 

nosib  bolgan  bunday  ishni  qilib  qolgach,  ikki 

kungacha o'ziga kelolmay, ko'nglini shula, jonini 

o‘q qiynadi.  Uchinchi kuni holiga qaytdi-yu, um- 

rining yorug' kuni qora tunga aylanganini bildi. 

Tama  uning  ko‘ngli  mulkini  barbod  qilgan  edi: 

ichiga  chaqmoq  tushib,  vujudini  o‘tga  g‘arq  qil- 

gandek boldi. Hajrdan joni og‘ziga yetib, o‘midan 

turdi-da, yolga tushib mahbubasi tashlab kelin- 

gan vodiy tomon ot choptirib ketdi. Yetib borgach, 

dasht-u sahroni kezib chiqdi-yu, o‘zi izlagan sarvi 

ra’noni topa olmadi.  Mayus bolib yuzlariga sha- 

paloqlar  urdi,  baland  ovoz  bilan  Shirinini  topa 

olmagan Farhoddek faryod chekdi.  Bemor oshiq 

kabi yerga yiqilib, chala soyilgan hayvondek tal- 

pinar,  ko'zidan qonli yoshlarini toldb,  falakning 

ko'nglini ham qon qilardi.