|
Farog‘at birladurlar у о malohat.
Kecha ul ko‘y aro qilgbnda faryod,
Qilurlarmi bu itgan itni ham yod, -
so'zlari bilan murojaat qilib: «0 ‘sha itlar yigllgan
choglarda meni yo'qlasharmikan, suv ichganlari-
da, mening ko‘z yoshlarimni eslasharmikan, o'sha
ostonaga bosh qotyganlarida, menga ham joy
qoldirisharmikan, menga qazodan yetgan azoblar-
ni bilib, holimga aza tutib tunlari ulusharmikan,
bo'yinlarini boglashganda, mening bo'ynimda
yuzta kishan borligini bilisharmikan? Ularning
ichida menga obcshagan behol, qo‘tir bir it ham
bor bolib, men kabi joni o'rtansa ham, sening
yuzingni ko'rishga ko'zlari to‘rt bolib turardi. U
bilan men senga vafodorlikda tortishardik. 0 ‘sha
it menga doim mehribonlik ko'rsatar, ko'zim qoni-
ni ko'rganida, uning ham qoni oqar, bir do'st kabi
men bilan yaqin edi. Uning ahvoli qandaykan,
ostonangda panoh topganda, meni ko‘z oldiga
keltirarmikan?
Maktubingda har biri durdonaga teng yaxshi
so'zlami yozibsan, ularning har biriga jonim sadqa
bolsin. «Mening ham g‘am-u dardim ko‘p», - de
gan gapingni o'qib, jonim kuyib ketgandek boldi.
Menga o'xshagan yuz minglab oshiq olganida
ham, muborak xotiringga g‘am yetmasin. «Sen no-
tavon bolsang ham, pahlavonsan,
tog‘
bolsa ham
teshang oldida past, sher bolsa ham panjangdan
halok boladi», - debsan. Unday zo‘r shavkat-u
quwatim qolmagan. Hozir chumolidek ojizman.
Ishq hatto ajdahoni ham chumolidek qilib qo“yar
ekan. «Taxt-u tojim, mamlakat-u lashkarim
dushman qoliga tushdi, Mehinbonu bilan men
qo‘rg‘onda qamalib, azob chekmoqdamiz», - deb
yozibsan. Bu gaplaringning barchasi rost. Lekin
boshga kelgan qazoga rozi bolishdan boshqa cho-
rayo'q. Mamlakating, sipohlaring, xalqing boshiga
tushgan balolardan xabardorman. «Bu azoblarga
sen sazovor eding-u, falak ularga zulm qildi», -
desang, bu ojiz jonimni fido qilishga tayyorman.
Mening ham erkin diyorim, iqtidorli xalqim
bor edi. Otam necha-necha iqlimga xoqon edi.
Boshimda toj, oyoglm ostida taxt bor edi. Xitoy
bilan Chindagi o‘n ikki ming shahar hukmim os
tida bolib, shungayarasha sipohlar-u boyliklarga
egalik qilardim. Boshimga ishq mojarosi tushib,
diyorimdan ayrilib, bu yerlarda devona bolib yu-
ribman. Otam bilan onam, necha ming shahar
xalqi mening ahvolimdan iztirob chekmoqda. Bu
ishlar uchun kimga ta’na qilay? Taqdirga tan
berishdan o‘zga qanday chora bor? Bu nomani
hushimdan ozgan holda yozdim. Shuning uchun
nima yozganimni ham bilolmadim. Men devo
na o'zimdan ogoh emasman: xato so‘zlar degan
bolsam, kechirgin, chunki majnunlarning xato-
sini hamma ham kechiradi».
Shirin ushbu maktubni iztirob chekib o‘qir
ekan, qalbi tirnalar, Farhodining tirik ekanidan
shodlanib yerga bosh qoyar, chekayotgan azobla-
rini anglab, nola qilib, ko‘z yoshlarini tolcardi.
Xat mazmunini Mehinbonuga so‘zlab berganida,
malika ham g'amga toldi. Keyin Shopurga o‘z ehti-
romlarini bildirib, izzat-ikrom ko'rsatishdi. Undan
Farhodning ahvolini birma-bir so‘rar ekanlar, ko‘z
yoshlarini tobctatisha olishmasdi.
Shopur ikki sevishgan qalb sohiblarining mak-
tublarini bir-birlariga yetkazib yurar ekan, Xisrav
bundan xabardor bolib qoldi. Farhod bilan Shirin
ning o'zaro kelishib, biron yoqqa qochib ketishlari
mumkinligini, ulami qidirib topishganda ham bu
pahlavon yigitni qolga olish oson bolmasligini
о*ylagan shoh o‘ziga otilgan toshni esladi. Farhod
ning har bir qadamini kuzatib yurish foydasizligiga
ko£
zi yetgan Xisrav shahardan Salosil qo‘rg‘oniga
qadar bolgan yashirin yollarga josuslami qo^ib,
har bir yolovchini tekshirib, kimdan bir maktub
topilsa, tezlik bilan o‘z huzuriga olib kelishni
buyurdi. Ikki-uch kun otib, Shirinning maktubini
olib kelayotgan Shopumi qolga olib Xisrav dar-
gohiga keltirdilar. Xatni o‘qigan shoh muhabbat
dostoni bilan tanishgandek bolib, boshidan qora
tutun chiqib ketayotgandek boldi. Har bir so‘z
vafo nishoni bolib, cheksiz mehr-u muhabbat,
ahd-u paymonlar ifodasidan darak berardi.
Maktubda Xisrav nomi ham tilga olingan bolib,
uning Arman mulkini vayron qilgani, xalqqa
ko'pdan ko‘p jafolar yruzlangani aytilib, uni goh
Do'stlaringiz bilan baham: | 
