Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
93
Гуруҳ бошлиғи Мунзир уларнинг олдиларига чиқди. 
— Бизнинг сизлар билан ҳеч олиб бермаган жойимиз йўқ. Орани очинглар, йўлимизга 
кетайлик. Биз Пайғамбаримизнинг бир топшириқларини бажаришга кетяпмиз, — деди. 
Улар бу сўзга жавоб беришмади. Худди эшитмагандек. Қуршовни янада тор ола 
бошлашди. Мусулмонларни қаттиқ сиқувда ёқаламоқчи бўлишарди. Ниҳоят, қўллар қиличларга 
узанди. 
Мусулмонлар ичида Урва ибн Масъудни кўрган мушриклар: 
— Эй Урва, сен истасанг, чиқиб кетишинг мумкин. Сенга зиён етказмаймиз, — дейишди. 
Урва эътироз билдирди: 
— Ҳаётим ҳам, ўлимим ҳам дўстларим билан биргадир. Дўстларим ўлдирилар экан, 
мушрикларнинг ҳимоясида тирик қолиш номусига чидай олмайман, — деб ҳайқирди. Сўнгра 
юзини осмонга қаратиб: — Оллоҳим, бизнинг аҳволимиздан севикли Пайғамбаримизни 
хабардор қил ва у зотга саломимизни етказ, — дея дуо қилди. 
Жанг бошланди. Бир киши камида бешолти киши билан жанг қилишга мажбур эди. Бу 
аҳволда мағлуб бўлиш турган гап. Буни яхши тушунган мўминлар кутулиб қолиш учун эмас, 
балки ҳеч бўлмаганда битта мушрикни ер тишлатиб шаҳид бўлиш учун жанг қилишарди. 
Оллоҳнинг динини таблиғ этиш ва Расулуллоҳнинг топшириқларини бажаришдан бошқа 
мақсади бўлмаган бу муборак инсонлар Биъри Мауна, яъни, Мауна қудуғи мавзеида 
биринкетин жон беришди. 
Бу жиноятчи қавм гўё «қаҳрамонликлар» кўрсатганидан сўнг майдонда ётганларни бир-
бир кўздан кечириб чиқди, ўртада тирик жон қолмаганига ишонч ҳосил қилмоқчи бўлишди. 
Каъб ибн Зайддан ташқари барча мўминлар жон таслим этишган эди. Каъб фақат ҳушидан 
кетган, лекин ўликка ўхшаб ётар эди. 
 
* * * 
Туяларни ўтлатгани кетган Амр ибн Умаййа билан Мунзир ибн Муҳаммад бўлиб ўтган 
воқеалардан бутунлай хабарсиз эдилар. Қайтиш чоғида биродарлари қўнган макон тепасида 
қушлар учиб юрганини кўришди.
—Кўряпсанми ана у калхатларни? 
—Нима бўлиши мумкин? 
—Билмадим, бир сабаби бордир... 
—Нима бўлса ҳам тезроқ борайлик. 
Улар туяларни олдиларига солиб, юриб кетишди. 
—Негадир, ичим ғаш бўляпти. 
—Гапирма, менга ҳам шундай туюляпти. 
Бир оздан кейин олдиларидан чиққан хотин уларга аччиқ хабарни етказди. Пастга 
қарашди. Жанг тамом бўлган, мушриклар ўликлар атрофида айланиб юришарди. Ҳамроҳлари 
ерда чўзилиб ётишибди. Улар бундай зарбани ҳеч ҳам кутишмаган эди. 
— Энди нима қиламиз? 
Ҳамроҳларнинг мунгли кўзлари бир-бирига умидсиз тикилди. 
— Бориб Пайғамбаримизга хабар берайлик. 
— Мсн бошқача фикрдаман, эй Амр! Дўстларимизни бу ҳолда кўриб туриб, кетолмайман. 
Мен ҳам уларга ўхшаб жанг қиламан, уларга ўхшаб шаҳид бўлишни истайман. 
Гапни чўзиб ўтиришмади. Икковлари видолашгач, Мунзир пастга туша бошлади. 
Қиличини қўлга олиб, дарҳол ҳужумга ўтди. Жанг узоқ давом этмади. У ҳам оғир зарбадан 
қулаб, қонга беланди. Дўстлари қаторидан жой олди. 
Амр бу саҳнани кўзёши тўкиб юқоридан кўриб турарди. 
—Ана, яна биттаси тепадан қараб турибди. 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий