Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

 
ИККИ ДЎСТНИНГ ДУОСИ 
 
Қўшин душманга қарши саф тортиб турар экан, Саъд ибн Абу Ваққос тирсагидан бир 
киши туртаётганини пайқаб, ёнига қаради. 
— Менга қара, — дерди у киши. 
— Гапир, эй Абдуллоҳ, қулоғим сенда. 
— Одамлардан холи бир жойга ўтайлик Нарироқ боришди. Абдуллоҳ ибн Жахш гап очди: 
— Кўриб турибсан, эй Саъд, ҳозир жанг бошланади. Балки бугун умримизнинг охирги 
кунидир. Дуо қилайлик деб чақирдим сени. Аввал сен дуо қил, мен «омин» деб тураман. Кейин 
мен дуо қиламан, сен «омин» дейсан. 
— Розиман, эй Абдуллоҳ. Аввал Саъд дуога қўл очди: 
— Оллоҳим, мени жанг қилишга моҳир, сарсари бир душманта юзма-юз қил. У билан 
мардонавор савашай. Ўзинг мени қўлла, душманни ер тишлатай, қуролини, кийим-кечакларини 
тортиб олай. 
У дуо қилганида Абдуллоҳ ҳар намозда тилга олинадиган муборак калимани қайтариб, 
«омин, омин» деб турди. 
Навбат Абдуллоҳга келди: 
— Оллоҳим, жанг қилишга моҳир, сарсари бир душманга юзма-юз келишни менга ҳам 
насиб айла. Жанг қилайлик, у мени шаҳид этсин. Кийимларимни ечиб олсин, бурним, 
қулоқларимни кессин. Шу ҳолда Сенинг 
хузурингга борай. «Эй бандам, сенга нима бўлди. Бурнинг, қулоқларинг қани?» деб 
сўраганингда, мен: «Оллоҳим, уларни Сенинг ва пайғамбарингнинг йўлида жанг қилганимда 
кесдилар», деб айтай ва Сен тасдиқла, эй Оллоҳим! 
Абдуллоҳ дуосини тугатиб, ҳаяжон билан тинглаётган дўстига қаради: 
— Эй Саъд, нима учун «омин» демаяпсан? 
— Омин, омин. 
Кейин ҳар икки дўст бир-бирига Оллоҳ субҳонаҳу ва таоло ҳузурида учрашишни тилаб, 
видолашишди. 
 
ДУШМАН САФЛАРИДА 
 
Абу Суфён, нима қилиб бўлса ҳам Бани Абдуддорни мусулмонларга қарши гижгижлаш 
керак, деган ўйхаёл билан банд эди. Уларга қарата: 
— Бадрда нималар қилиб қўйганингизни, Қурайшни қандай шарманда этганингизни ҳамма 
кўрди. Бу гал ҳам шундай қиладиган бўлсангиз, олдиндан туғни бизга беринг. Бу шарафли 
ишни ҳаром қилманг, — деди. 
Бу гапдан Бани Абдуддорнинг жаҳли чиқди. 
— Ҳали жанг бошлансин, бизнинг нималарга қодир эканимизни ўшанда кўрасизлар. Туғ 
кўтаришга лойиқ мизми, йўқми, бир оздан кейин маълум бўлади! — дейишди қизишиб. 
Абу Суфённинг мақсади ҳам уларга айнан шу гапни гапиртириш эди. 
Бу орада Қурайш хотинлари довул чалиб, қўшиқ айта бошлашди. 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
56
Олға кетар бўлсангиз, пойандозлар тўшаймиз.
Билингки, биз қочоқмас, ғолибларни хушлаймиз.
Олға отилиб чиқинг, сизга қучоқ очайлик.
Суйиб эркаланганча, қўйнимизга олайлик.
Аммо агар қайтсангиз, севиш йўқ, деб айтамиз.
Сиздан айри, сўққабош бизлар уйга қайтамиз. 
Абу Суфённинг хотини Ҳинд бошчилигидаги бу хотинлар ҳозирданоқ урушни 
оловлантириш вазифаларини керагидан ортик даражада адо этишга киришишган эди. 
Қўшиннинг ўнг томонидан суворийлар ўрин олишди. Уларга Холид ибн Валид 
қўмондонлик қиларди. Чап томондаги қисмни машхур Абу Жаҳлнинг ўғли Икрима бошқарарди. 
Абу Суфён бош қўмондон сифатида қўшиннинг ўртасида турди.