Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
51
юринглар. Сизларга тавсиям шуки, Оллоҳдан қўрқинглар, душман билан юзма-юз келганда 
сабрбардошли бўлинглар. Оллоҳ сизларни нимага буюрган бўлса, шуни қилинглар. 
Бу орада Бани Нажжор қабиласидан Молик ибн Амрнинг ўлигини Расули акрам турган 
жойга олиб келишди. Мўминлар саф тортишди, жаноза намози ўқилди. Сўнг ўлик қабристонга 
олиб кетилди. 
* * * 
Силоҳланганлар йиғила бошлади. Минг кишилик бир қўшин тўпланди. Расули акрамнинг 
буйруқларига биноан Амр ибн Умми Мактум Мадина волийи сифатида шаҳарда қоладиган, 
намозларни ўқиб берадиган бўлди. 
Мухожирларнинг туғи Мусъаб ибн Умахгрга, Авс қабиласи туғи Усайд ибн Ҳувайрга, 
Ҳазраж қабиласи туғи эса Саъд ибн Убодага топширилди. Ҳаракат амри берилишига саноқли 
дақиқалар қолган эди. Шу пайт кимдир: 
— Сизга Оллоҳнинг саломи бўлсин, ё Набийаллоҳ! — деб қолди. 
— Сенга ҳам Оллоҳнинг саломи ва раҳмати ва баракоти бўлсин, эй Ҳанзала, — деб жавоб 
қилдилар Сарвари коинот. 
Йигит сўзида давом этди: 
— Бу кеча уйланяпман, ё Набийаллоҳ. Қўшин билан чиқмасам ҳам, эрталаб етиб олсам, 
бўладими? Бу кеча мени изнли деб ҳисоблайсизми? 
Албатта, эй Ҳанзала, Уҳудда кўришгунча сенга рухсат. 
Ҳанзала қалби севинчга тўлиб уйига йўл олди. 
Расули акрамдан жангга қатнашиш учун изн олган Амр ибн Жамух уйига келиши биланоқ 
ғусл қилди Кейин қуролини елкасига осиб, қиблага юз бурдида, кафтларини кўтарган ҳолда 
ёлвора бошлади. 
Оллоҳим, менга шаҳидликни насиб эт. Бу ерларга яна қайтиб келишимга йўл қўйма! 
Узоқдан уни кузатиб турган хотини титраб кетди. У оқсоқ бу мўйсафидни охирги марта 
кўриб турганига амин эди. 
Анчагача шу ҳолда туриб қолган Амр оҳиста ўрнидан қўзғалиб, қиличини қўлга олди ва 
оиласи билан видолашгач, ғазотга отланди. 
 
УҲУД ТОҒИ САРИ 
 
Қўшинга ҳаракат буйруғи берилганида кеч кира бошлаган эди. Шайҳайн деган манзилга 
етиб келганларида Расулуллоҳ (с.а.в.) кечани шу ерда ўтказишга кўрсатма бердилар. Атроф 
кўздан кечирилгач, керакли жойларга соқчилар қўйиб чиқилди. Энди бемалол дам олинса 
бўларди. 
Баъзи мўминлар эртанги жанг ҳақида, унда қандай ҳаракат қилиш хусусида бош қотириб, 
ҳаловатларини ҳозирданоқ йўқотиб қўйишган эди. Қўншн ичида бир ҳузурсизлик ва 
ҳадиксираш бошлангани билиниб турарди. Айниқса, Абдуллоҳ ибн Убайй ибн Салул ҳали ҳам 
қовоқлари осилган ҳолда атрофдагиларга бу иш тўғри бўлмагани, кўрабилатуриб, халқ ўлимга 
келтирилгани жоҳилларнинг сўзига кирилгани ҳақида сўйлар, тажрибалиларга қулоқ 
солинмаганини тушунтиришга уринар, тинмай жаврар эди. 
Расулуллоҳ (с.а.в.) жанобимиз истамаганлари ҳолда қўшинни Мадинанинг ташига чиқишга 
зўрлаганлар хатоларини кеч бўлса ҳам англашдан ҳосил бўлган пушаймонликни ҳис 
қилишаётган эди. 
* * * 
Эрталаб Расули акрам (с.а.в.) қўшинни кўздан кечирдилар. Сафда вояга етмаган болалар 
ҳам бор эди. Уларни ажратдилар. Зайд ибн Собит, Усома ибн Зайд, Абу Саид Худрий, Самура 
ибн Жундуб, Рофиъ ибн Ҳадиж, Абдуллоҳ ибн Умар каби ҳали ўн беш ёшга ҳам тўлмаган 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий