Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
138
келмас эди. Ниҳоят, Ҳузайфа Абу Суфён турган ерга келди. У гапирар, ёнидагилар эшитар эди: 
— Эй Қурайш жамоаси, сиз ўз юртингизда эмассиз. Кўриб турибсиз, туяларимиз, 
отларимиз маҳв бўлди. Қурайзаликлар бизга хиёнат қилди. Кутилмаган таклифлар билан 
олдимизга келди. Бу шамол бизни паришон этди. Қозонлар ағанади, оловлар ўчди, чодирлар 
қулади. Мен сизларга ватанимизга қайтишдан бошқа ҳеч бир йўлни тавсия қилолмайман. Мана, 
мен йўлга чиқяпман. 
Абу Суфён гапини тугатиб ўрнидан турди, бир неча қадам наридаги туясининг арқонини 
еча бошлади. Иттифоқо, Ҳузайфанинг қўли ўқдонга борди. Олган ўқни ёйга кўйди ва Абу 
Суфённи нишонга олиб, ёйни орқага тортди. Худди шу дамда Расули акрамнинг: «Зинҳор бир 
кор-ҳол чиқараман деб ўйлама», деган сўзлари ёдига тушди. Тортилган ёй аста ўз ҳолига қайтар 
экан, ҳеч нарсадан хабарсиз Абу Суфён Ҳузайфанинг ғичирлаган тишларини ортда қолдириб, 
қоронғулик ичида кўздан йўқолди. Нақд бир ўлимнинг эшигидан қайтганини билмас эди у. 
— Қани, Ҳарамга қараб олға!.. 
Уловига шу буйрукни берганлар Абу Суфённинг орқасидан йўлга тушишди. 
Бу орада Макка йўлини қўйиб, Қурайза яҳудийларига томон боши эгилган ҳолда оҳиста 
юриб бораётган бир киши кўринди. Бу одам қурайзаликларга Пайғамбаримиз билан ўртасида 
тузган аҳдномаларни буздирган ва агар бир кор-ҳол бўлса, келиб қурайзаликларга қўшилишга 
сўз берган Ҳуйайй ибн Ахтоб эди. 
Холид ибн Валид билан Амр ибн Осс икки юз кишилик отлиқ билан пича пойлаб туришди. 
Ҳамма кетиб бўлгач йўлга чиқишмоқчи эди. 
Ҳузайфа қайтиб келганида Жанобимиз намоз ўкиётган эдилар. Шу онда атрофнинг бирдан 
совуганини ҳис этди. Расулуллоҳ намозларини тугатиб, Ҳузайфа келтирган хабарга қулоқ 
тутдилар. 
* * * 
Эрталаб қуёш чиққанида майдонда мушриклар йўқ, туяларию озиқовқатларини ташлаб, 
аллақачон тарқалиб кетишган эди. Ўлжалар тўпланди, Пайғамбаримизга олиб келинди. 
Набиййи акрам Мадинага қайтиш ҳақида буйрук бсрдилар. «Энди хужум қилиш навбати 
сизларга келди. Бундан кейин Қурайш сизларнинг устингизга кела олмайди!» дея марҳамат 
қилдилар. 
Туяда Мадина кўчаларида борар эканлар: «Оллоҳдан ўзга ҳеч бир илоҳ йўқ. Мулк 
Уникидир. Ҳамду сано Унга хосдир. У хар нарсага қодирдир. Қайтяпмиз, тавба этамиз. 
Қулликда доиммиз. Раббимизга ҳамдимизни такдим этамиз. Оллоҳ ваъдасининг устидан чиқди; 
қулига ёрдам берди ва якка Ўзи бу қўшинларни тормор қилди», дер эдилар.