Virus virionlarining reproduksiyalanishi

Birinchi bosqich - adsorbsiya. Virionlar hujayra membranasidagi neyramin kislotani tutuvchi glikoprotein tabiatli retseptorlarga birikadi. Bunday retseptorlar organizmdagi ko‘pgina hujayralarda mavjud, eritrotsitlar shu jumlaga kiradi. Sial kislotasini tutuvchi (gangliozitlar) orto-va paramikroviruslar uchun, hujayra membranasidagi oqsil glikolipidlar va lipidlar esa boshqalar uchun maxsus retseptorlar hisoblanadi.
Kapsid va superkapsidlar tarkibidagi oqsillar viruslarning retseptorlari sifatida xizmat qiladi. Ular (adenoviruslarning kiprikchalari) yoki tikanak (orto — va paramikso —, rabdo —, areno — va bunya viruslarning tashqi qobig‘idagi glikoproteinlar) ko‘rinishida bo‘ladi.
Adsorbsiyaning birinchi bosqichi molekulalar o‘rtasidagi tortilish kuchlari hisobiga, ikkinchisi virusga moyil hujayralar retseptorlarining tuzilishidagi gomologiya (o‘xshashlik) yoki komplementarlik hisobiga amalga oshadi.





Ikkinchi bosqich- virusning hujayra ichiga kirishi. Bu jarayon retseptorli endositoz (viropeksis) va membranalarning qo‘shilishi natijasida ro‘y beradi. Viropeksisda plazmatik membraning retseptor tutuvchi invaginatsiya qilingan qismiga virus birikadi. Keyin virus atrofida. vakuola hosil bo‘ladi va undan virus o‘zagi sitoplazmaga chiqadi. Bunday yo‘l adenovirus, gripp virusi va boshqalarga xos.
Papavirus infeksiyasining hujayra ichida rivojlanishi.
Ikkinchi bosqichda virus qobig‘i va hujayra membranasi qo‘shiladi, natijada virion o‘zagi sitoplazma ichiga; agar yadro membrana bilan qo‘shilsa, hujayra yadrosiga kiradi.
Uchinchi bosqich - virionlarning «yechinishi». Bunda virusning nuklein kislotasi superkapsid va kapsiddan xalos bo‘lishi lozim.Virionning «yechinishi» uning hujayra retseptorlariga birikkanidan boshlanib, lizosomalardagi proteolitik fermentlar va yadro membranasiga qo‘shilayotgan davrlarigacha amalga oshadi.
To‘rtinchi bosqich virus genomining transkripsiya va replikatsiyasi amalga oshadi. Ikki ipli DNK saqlovchi viruslarda transkripsiya hujayra genomidagi mexanizm bo‘yicha kechadi: DNK—>a-RNK—> oqsil. Bunda faqat DNK-bog‘liq RNK-polimerazani kelib chiqishi bo‘yicha farq qiladi. Masalan, xo‘jayin hujayraning sitoplazmasida transkripsiya amalga oshiradigan viruslarda (chechak virusi) o‘zining virus maxsus RNK-polimerazasi bo‘ladi. Genomlarini hujayra yadrosida transkripsiya qiladigan viruslar (adenoviruslar, gerpes viruslari) bu jarayonda hujayraning RNK-polimerazasini ishlatadi.
RNK saqlovchi viruslar genomining transkripsiyasi bir necha usulda amalga oshadi.
1. Manfiy-ipli genom tutuvchi viruslar (orto-, paramikso- va
rabdoviruslar) o‘z tarkibida virus maxsus RNK-polimeraza yoki
transkriptaza tutadi. Ular a-RNK ni, genom RNKsi matritsasida sintez
qiladi. Bunday ferment virus bilan zararlangan hujayralarda sintez qilinadi,
ammo u normal hujayralarda bo‘lmaydi.



2. Musbat genomli (musbat ipli) viruslarda (pikorno-, togoviruslar va
boshqalar) a-RNK vazifasi genomini o‘zi bajaradi va axborotni xo‘jayin
hujayrasida translyatsiya qiladi.
RNK - saqlovchi retroviruslar tarkibida qayta transkriptaza yoki revertaza mavjud bo‘lib, bu ferment axborotni RNK dan DNK ga uzatadi. Bu jarayon qayta transkripsiya deb nomlangan. Transkripsiya hujayra va virusning maxsus mexanizmlari yordamida nazorat qilinadi. Bunda axborot birinchi «erta», keyin «kechki» genlardan o‘qiladi. Birinchi genlarda transkripsiya va replikatsiyada qatnashuvchi virus maxsus fermentlar to‘g‘risidagi axborot joylashgan bo‘lsa, ikkinchilarida kapsid oqsillarining sintezi to‘g‘risidagi axborotni tutadi.
Virus maxsus axborot xo‘jayin hujayrasi ribosomalariga uzatiladi va virus maxsus polisomalarda yig‘iladi.