Vatandosh last indd

BEMOR

Abdulla Qahhor

(O‘tmishdan)

Abdurauf FITRAT

---

V

ATANDOSH

19

Nishona soni, 24-fevral, 2011-yil

www.vatandosh.com

Vatan. Har bir kishining tug‘ilib o‘sgan shahar va mamlaka-

tini shu kishining vatani deyiladi. Har kim tug‘ilgan, o‘sgan yerini 

jonidan ortiq suyadi. Hatto bu Vatan hissi-tuyg‘usi hayvonlarda 

ham bor. Agar bir hayvon o‘z vatanidan – uyuridan ayrilsa, o‘z ye-

ridagi kabi rohat-rohat yashamay, maishati talx bo‘lib, har vaqt 

dilining bir go‘ shasida o‘z vatanining muhabbati turadi.

Biz turkistonliklar o‘z Vatanimizni jonimizdan ortiq suy-

ganimiz kabi, arablar Arabistonlarini, qumlik, issig‘ cho‘llarini, 

eskimoslar shimol tarafl arini, eng sovuq qor va muzlik yerlarini 

boshqa yerlardan ziyoda suyadilar. Agar suymasalar edi, havosi 

yaxshi, tiriklik oson yerlarga o‘z vatanlarini tashlab hijrat qilar-

di.

Bobolarimiz «Kishi yurtida sulton bo‘lguncha, o‘z yurtingda 

cho‘pon bo‘l», – demishlar.

Men ayblik emas, ey vatanim, tog‘larim, 

Bevaqt tashlab ketdim, oyo, bog‘larim.

Hijron qilodur meni judolig‘,

Do‘ndi g‘ama ro‘z-u shab-u chog‘larim.

Hammaga ma‛lumdurki, eng muqaddas diniy yerimiz bo‘lgan 

Arabistonga bog‘larini, hovlilarini sotub hijrat qilgan hojilari-

mizning aksari yana o‘z vatanlariga qaytub keladilar. Buning sa-

babi, ya‛ni bularni tortib ketgan quvvat o‘z Vatanlarining, tup-

roqlarining mehr-u mahabbatidir. Rasuli akram nabiyyi muhtaram 

sallollohu alayhi vasallam afandimiz: «Hubbul – vatani minal imoni 

– vatanni suymak imondandur», – demishlar (zaif hadis).

Vatan, vatan deya jonim tanimdan o‘lsa ravon, 

Manga na g‘am, qolur avlodima uy-u vatanim.

G‘uborga do‘nsa g‘amim yo‘q vujud zeri vahm, 

Charoki o‘z vatanim hokidur go‘r-u kafanim.

Tug‘ib o‘sgan yerim ushbu vatan vujudim xok, 

O‘lursa aslina roje‛ bo‘lurmi man g‘amnok?