Valyuta munosabatlarini bozor va davlat tomonidan tartibga solinishi. Valyuta siyosati va uning shakllari

Valyuta munosabatlarini muvofiqlashtirish quyidagi bosqichlarni o’z ichiga oladi:

• Valyuta munosabatlarini muvofiqlashtirish quyidagi bosqichlarni o’z ichiga oladi:
• a) xususiy korxonalar, birinchi navbatda nihoyatda katta valyuta resurslariga ega va valyuta operatsiyalarida faol ishtirok etadigan milliy hamda Xalqaro banklar va korporatsiyalar;
• b) milliy davlat (Moliya Vazirligi, Markaziy bank, valyuta nazorati organlari);
• v) davlatlararo darajada.

Valyuta siyosatining quyidagi shakllari qo’llaniladi:

• Valyuta siyosatining quyidagi shakllari qo’llaniladi:
• diskont,
• deviz siyosati va uning turlaridan biri bo’lmish
• valyuta intervensiyasi,
• valyuta zahiralarining diversifikatsiyasi,
• valyuta cheklanishlari,
• valyutalarni almashinish darajalarini muvofiqlashtirish,
• valyuta kursi rejimi,
• devalvatsiya,
• revalvatsiya.

Xalqaro hisob-kitoblar tovarlar va xizmatlar bilan tashqi savdo hamda notijorat operatsiyalar, kreditlar va mamlakatlararo kapitallar harakati bo’yicha hisob-kitoblarni qamrab oladi.

• Xalqaro hisob-kitoblar tovarlar va xizmatlar bilan tashqi savdo hamda notijorat operatsiyalar, kreditlar va mamlakatlararo kapitallar harakati bo’yicha hisob-kitoblarni qamrab oladi.
• Xalqaro hisob-kitoblar - turli mamlakatlar fuqarolari va yuridik shaxslari o’rtasida iqtisodiy, siyosiy hamda madaniy munosabatlar tufayli vujudga keladigan pul talablari va majburiyatlar bo’yicha to’lovlarni muvofiqlashtirishdir.

Shartnomalarning valyuta-moliyaviy va to’lov shartlari tuzilayotgan paytda eksportyor manfaatlarini mportyor manfaatlariga teskari ekanligi odatda ko’zga tashlanadi. Bunda eksportyor valyutaning maksimal summasiga nihoyatda qisqa vaqt ichida ega bo’lishni xohlaydi, importyor esa aksincha iloji boricha kam miqdordagi valyutaning hajmini to’lash, tovarlar olinishini tezlashtirish hamda mazkur tovarlar to’la sotilgunga qadar to’lov muddatini iloji boricha kechiktirishdan manfaatdordir.

• Shartnomalarning valyuta-moliyaviy va to’lov shartlari tuzilayotgan paytda eksportyor manfaatlarini mportyor manfaatlariga teskari ekanligi odatda ko’zga tashlanadi. Bunda eksportyor valyutaning maksimal summasiga nihoyatda qisqa vaqt ichida ega bo’lishni xohlaydi, importyor esa aksincha iloji boricha kam miqdordagi valyutaning hajmini to’lash, tovarlar olinishini tezlashtirish hamda mazkur tovarlar to’la sotilgunga qadar to’lov muddatini iloji boricha kechiktirishdan manfaatdordir.