“umumiy pedagogika” fanidan qiziqarli masalalar to’plami «Avliyoni hatlab o‘tma!» Masala 1

Bu yoshlar bundan buyon qanday yashashlari kerak? 

A) Inson dunyoga ikki marta kelmaydi. Ajralish haqida sudga ariza berib, 

hayotlarini boshqatdan boshlashlari kerak; 

B)  Nigora  bolalarni  olib  alohida  yashashi,  farzandlarining  tarbiyasi  bilan 

o‘zi shug‘ullanishi, Jamshid esa ularga moddiy yordam berib turishi kerak; 

V)  Dunyoqarashlarining  turlicha  bo‘lishlariga  qaramasdan  murosa 

qilishlari,  kelishishlari,  har  biri  o‘zida  bo‘lgan  yaxshi  narsalarni  sekin-asta 

yotig‘i bilan boshqasiga singdirishi, yomonini yo‘qotishga harakat qilishi lozim. 

Vaqt  bu  say-harakatlarning  bekorga  ketmasligini,  kelajakda  ular  birvarakayiga, 

kutilmaganda  meva  bera  boshlashlarini  ko‘rsatadi.  Bu  mevalar  ularning  bora-

bora  bir-birlarini  tushuna  boshlashlari,  bolalarining  qanotlariga  kirib,  ularning 

hurmat-izzatlarini joyiga qo‘yadigan yaxshi farzandlar bo‘lib etishishlari, o‘zlari 

esa  jamiyatda  o‘z  o‘rinlarini  topishlari,  baxtli  bo‘lishlaridan  iboratdir.  Oilani 

buzib,  boshqa  hayot  qurishdan  iborat  ikkinchi  yo‘l  esa  ularni  tushkunlik 

botqog‘iga, baxtsizlik botqog‘iga botiradi. har biri uchun ham ikkinchi turmush 

o‘ylaganlaridek  rohat-farog‘atdan,  jannatdan  iborat  emasligi,  ularning  xom 

hayol,  sarob    ekanligi  ayon  bo‘ladi.  CHunki  jamiyatda  har  tomonlama 

dunyoqarashlari  bir-biriga  mos  keladigan,  bir-biriga  har  tomonlama  aynan  mos 

bo‘lgan  insonlarning  o‘zi  mavjud  emas.  Tabiatning  o‘zi  shunday  yaralgan. 

Tabiatni o‘zgartiraman degan odamning o‘zi telbadir. Bas, shunday ekan har bir 

hayotdan  umidi  bor  inson  ko‘z  ochib  ko‘rgani  bilan  muomalada  bo‘lib, 

oyog‘ining  tagiga  emas,  balki  kelajakka  qarab  qadam  tashlashi,  aql  bilan  ish 

ko‘rishi,  atrofga  nazar  tashlashi,  hayotni  kuzatishi,  undan  xulosa  chiqarishi, 

kattalarning  gapiga  quloq  solishi,  o‘z  qobig‘iga  o‘ralib  qolmasligi  lozim.  Aks 

holda  o‘zini  o‘zi  baxtdan  mahrum  qilgan,  faqat  o‘zini  emas,  balki  o‘zining 

kaltabinligi tufayli mutlaqo beayb bo‘lgan, farishta bo‘lib, umid bilan dunyoga 

---

kelgan boshqa insonlarning hayotini badnom  qiladilar. Bu bilan o‘zlari  yashab 

turgan  jamiyatning  inqirozi  uchun  «hissa»  qo‘shgan  bo‘ladilar.  Inson  esa 

jamiyatda faqat shirin orzu-o‘ylari, ezgu ishlari bilan yashamog‘i lozim.