O‘zimizning Alisher
Men xizmat qilgan harbiy qismda bir o‘zbek ofitseri bo‘lar, negadir o‘zini bizdan olib qochardi. O‘zimizcha undan xafa ham bo‘lganmiz. Uning bunday yo‘l tutishining sababini biroz vaqt o‘tib anglagandek bo‘ldim. Yurtdoshlariga nisbatan bo‘ladigan nohaqliklarni, tahqiru tuhmatlarni ko‘rmaslik, eshitmaslik uchun chorasizlikdan, ojizlikdan shunday qilar ekan.
Sobiq tuzum davrida oliy harbiy bilim yurtlarida milliy ofitser kadrlar tayyorlash askarlikdan ham ayanchli ahvolda bo‘lib, bitiruvchilar orasida mahalliy xalq vakillari juda ozchilikni tashkil qilar edi. Buni o‘sha davr statistikasida yaqqol kuzatish mumkin.
Respublika hududida joylashgan harbiy qo‘shilma va qismlar O‘zbekiston tasarrufiga o‘tgan davrda mahalliy harbiylar 30 foizdan oshmas edi. Hozir Qurolli Kuchlarimiz tarkibi 100 foiz mahalliy kadrlardan iborat.
– Men dunyodagi eng baxtli otalardanman, – dedi O‘zbekiston Qurolli Kuchlari Akademiyasida 2013-yil yozida o‘tgan o‘sha tantanada surxondaryolik 83 yoshli Hayitboy ota. – Butun ajdodi to‘rtta qo‘yning orqasiga qarab o‘tgan menday oddiy cho‘ponning bir o‘g‘li, ikki nabirasi mustaqillik tufayli harbiy bo‘ldi. O‘g‘lim – harbiy uchuvchi, mayor. Osmonda vertolyot ko‘rinsa, ana, mening o‘g‘lim, deyman chollarning oldida gerdayib. Qishloq-chi, – ana, bizning Alisher – o‘zimizning Alisher, Hayitboyning o‘g‘li, deydi og‘zini to‘ldirib. Shunday kezlarda ichimga sig‘may, yosharib ketaman. Yetkazganiga shukrona aytib, shunday saodatli kunlarga sababchi bo‘layotgan ulug‘ Yurtboshimizni duolar qilaman.
Nabiram Umidjon, hu ana, birinchi safda turgan novcha mayor. 2009-yili Prezidentimizning farmoniga ko‘ra «Jasorat» medali bilan taqdirlangan. Ikkinchi nabiram Abdixoliq – serjant, Chirchiqni bitirgan, Farg‘onada xizmat qilyapti.
Maktabda o‘qituvchi bo‘lib ishlaydigan sinfdoshim Bibisora aytadi:
– Har yili bitiruvchi sinflarga «Kim bo‘lsam ekan?» mavzusida insho yozdiraman. Qishlog‘imiz yoshlari orzu qiladigan kasblar orasida Vatan himoyachisi bo‘lishdek sharafli kasbga qiziqish yil sayin ortib bormoqda. 2013-yil bitiruvchilari orasida 6 nafari harbiy sohaga qiziqishini bayon etgan. Hatto bir qiz ham bor.
Hozirgi yoshlar buni tasavvur etishi qiyin. Biz yozgan insholarda bu kasb umuman uchramas, harbiylik biz uchun go‘yo begona edi. Sababi, kommunistik mafkura tufayli ajdodlarimizdan meros Vatan himoyasidek ajoyib fazilat deyarli unut bo‘lib ketgandi. Odamlar, umuman, millatning qiyofasi o‘zgarib, milliy ruh, milliy g‘urur, milliy iftixor, milliy orzu-niyatlar ham go‘yo bizni tark etgan edi.
Milliy istiqlol tufayli ana shu ulug‘vor tuyg‘ularning bari o‘zimizga qaytdi. Bugun ota-onalar o‘z farzandining harbiy sohani tanlashini, Vatan himoyachisi degan yuksak sharafga noil bo‘lishini istamoqda. Amir Temur bobomizning mangu ruhi, tengsiz harbiy salohiyati, aql-zakovati yor bo‘lgan yoshlarimiz Vatan himoyasini eng sharafli kasb, deb bilmoqda. Prezidentimiz rahnamoligida izchil amalga oshirilayotgan keng ko‘lamli islohotlar samarasida xalqimiz ongu tafakkurida ro‘y berayotgan eng ulkan o‘zgarish asli shu emasmi?
Do'stlaringiz bilan baham: |