Уй-дарахт-одам” методикаси уй уй

Расмнинг узоқда жойлашганлиги – конвенциал жамиятни инкор қилиш истаги. Изоляцияланганлик, ўз қобиғига ўралганлик ҳисси. Атроф муҳитдан ажралиб туришнинг ёрқин намоён бўлиши. Бу расмни ёки у ифодалаётган маънони инкор қилиш.
“Йўқолган кўриниш” (индивид уйнинг бир қисмини тўғри тамомлайди, лекин бошқа томонида мувофиқликни йўқотади) – мураккаб интеграциянинг бошланишидан дарак беради ва келажакдан қўрқишни (агар вертикал чизиқлар ўнг томонда жойлашган бўлса) ёки ўтмишни унутиш истагини билдиради (агар вертикал чизиқлар чап томонда жойлашган бўлса).
Учтомонлама кўриниш – атрофдагиларнинг ўзи хақидаги фикрлари учун ҳаддан ташқари ташвишланиш, аҳамиятсиз ҳусусиятларни билишга интилиш.


РАСМНИНГ ЖОЙЛАШИШИ
Расм варақнинг юқори марказида жойлашган бўлса – субектнинг мақсадга эришишда тўсиқларни ҳис қилиши ёки унинг характерида оғишишнинг мавжудлиги.
Расмнинг марказда жойлашганлиги – ҳимояланганлик ва ригидлик. Психик мувозанатни сақлаш учун ишончли назоратга эҳтиёж сезиш.
Расмнинг марказдан пастда жойлашганлиги – субектнинг ўзини хав остида ёки ноқулай ҳис қилиши натижасида депрессияда эканлиги ёки субектнинг ўзини реалликдан чегаралангандек ҳис қилиши.
Расм варақнинг чап томонида жойлашган бўлса – ўтмишга урғу бериш, импулсивлик.
Расм варақнинг чап юқори бурчагида жойлашган бўлса – янги кечинмалардан қочишга мойиллик, ўтмишга қайтиш ёки фантазияга берилиш истагининг борлиги.
Расм варақнинг ўнг қисмида жойлашган бўлса – субект интеллектуал машғулотлдар билан шуғулланишни истайди, ўз қизиқишини назорат қилади, келажакка интилади.
Расм варақнинг чап томонидан чиқиб кетган бўлса – ўтмишда қолиб кетиш ва келажакдан қўрқиш. Эркин очиқ эмиционал кечинмалар хақида ҳаддан ташқари ташвишланиш.
Ўнг томондан чиқиб кетса – ўтмишдан қутулиш истаги ва келажакка кучли интилиш. Эркин очиқ эмоционал кечинмаларни қаттиқ назорат қилишга интилиш.
Расм варақнинг юқори қисмидан чиқиб кетса – субект реал ҳаётда ҳис қилмаган роҳатни фантазиялар оламида ҳис қилишга уриниши.