Уй-дарахт-одам” методикаси уй уй

“Уй-дарахт-одам” методикаси
УЙ
УЙ
Эски уй – субектнинг ўзига бўлган муносабатини акс эттиради.
Узоқдаги уй – бирор нарсадан юз ўгириш (хўрланганлик)
Яқиндаги уй – очиқ кўнгиллик, мехмондўстлик, илиқ хиссиётлар.
Уй ўрнига унинг режаси (тепадан лойихалаштирилгани) – жиддий конфликт
Турли қурилишлар – уй эгасига нисбатан агрессиянинг намоён бўлиши.
Дераза – эшиги ёпиқ уй – субект шахслараро муносабатга киришиб кетиши холатида.
Фақат деворнинг ўзига (эшиксиз) чизилган зина – реалликни тўғри бахолашга халақит берадиган конфликтли вазиятнинг намоён бўлиши. Субектнинг изоляцияланганлиги (хатто унинг ўзи самимий муносабатга киришишни истаса хам).


ДЕВОРЛАР
Бошқа томондан тасвирланган орқа девор – ўз – ўзини назорат қилишга онгли равишда уриниш, ўзаро келишувчанлик ҳисснинг борлиги, лекин шу билан бирга кучли қайсарликнинг хам намоён бўлиши.
Орқа девор контурларининг етарлича қалинлиги – субектнинг реаллик билан бўлган алоқани сақлаб қолишга (йўқотмасликка) интилиши.
Пойдеворга эга бўлмаган деворлар – реаллик билан бўлган кучсиз алоқа (асосан идеалист).
Пойдеворига алохида урғу берилган девор – субектнинг конфликтли вазиятларни аниқлашга уриниши, қийинчилик ва хавотирни хис қилаётганлиги.
Горизонтал чизиқларга урғу бериб чизилган девор – вақт билан боғлиқ номувофиқлик (ўтмиш ёки келажакнинг доминантлиги). Субектнинг муҳитга жуда таъсирчанлиги.
Вертикал чизиқларга урғу бериб чизилган девор – субектнинг ўз хохишига кўра реалликдан узоқлашиб, фантазиялардан лаззатланиши.
Ён чизиқлари жуда ингичка ва ноадекват чизилган девор – фалокатдан қўрқиш.
Чизиқларига жуда урғу берилган девор – назоратни йўқотмасликга онгли равиишда интилиш.
Бир ўлчовли перспектива (битта томоннинг тасвирланганлиги), агар бу ён томон бўлса – субектда қаршилик ва бегоналик (мухолифат)нинг кучли намоён бўлиши.