Учебное пособие по предмету

Традыцыйная культура - матэрыяльныя і нематэрыяльныя віды мастацкай творчай дзейнасці народа (абрады, музыка, танцы, песні, проза, вераванні, промыслы, рамёствы, касцюм і да т.п.) у іх спрадвечным выглядзе, якія сфарміраваліся ў той ці іншай мясцовасці і маюць выразны нацыянальна-лакальны каларыт.
Аўтэнтычны фальклор (аўтэнтычныя віды традыцыйнай мастацкай культуры, жывы, першасны фальклор) - усе віды традыцыйнай мастацкай культуры, якія існуюць у натуральным вясковым асяроддзі, маюць старажытныя карані, перадаюцца з пакалення ў пакаленне вусным шляхам, выяўляюцца праз носьбітаў фальклору (спевакоў, музыкаў, танцораў, казачнікаў, майстроў, знаўцаў мясцовай традыцыі і звычаяў). Паняцці “традыцыйная культура” і “аўтэнтычны фальклор” перасякаюцца ў сваім значэнні.
Аўтэнтычныя формы традыцыйнай мастацкай культуры - гэта аснова і ядро ўсёй этнічнай культуры беларусаў, першакрыніца, асобая спецыфічная галіна культуры, якая аб’ядноўвае ўсе віды матэрыяльнай і нематэрыяльнай творчай дзейнасці (славесную, музычную, народныя абрады, танец, народны тэатр, народны касцюм, промыслы і інш.) у іх справедчным, адэкватным генетычным вытокам выглядзе без якіх бы то ні было апрацовак.
Аўтэнтычныя формы традыцыйнай мастацкай культуры існуюць на Беларусі як у жывым выглядзе (увасобленыя ў носьбітах каштоўнасці), так і ў выглядзе зафіксаваным: аўдыё-, відэа-, фотаматэрыялы, публікацыі і рукапісы вербальных і графічных (ноты, схемы-малюнкі танцавальнага фальклору і інш.) запісаў фальклорных твораў. Кожны з гэтых падвідаў патрабуе спецыяльнай увагі з боку дзяржавы і вымагае спецыфічных падыходаў.
У першую чаргу гэта тычыцца жывых форм аўтэнтычнай традыцыйнай культуры, якія зазналі найбольшае разбурэнне і ў большасці сваёй перайшлі ў пасіўныя формы (захоўваюцца толькі ў памяці носьбітаў). Адносна іх галоўныя стартэгічныя напрамкі дзейнасці можна вызначыць наступным чынам:
- ахова і захаванне традыцыйнай культуры;
- перадача традыцый народнага мастацтва;
- папулярызацыя традыцыйнай культуры.