«turon-iqbol»

Ilk qadam
«ARMONLI SUHBAT»
Hamid Olimjon:
Men kuylarman bir kun bulbul nazmida,
So‘zlaringni nayga solib to‘ymayman.
Men yashayman jiydalarning gulida,
Shamol bo‘lib sochlaringni o‘ynayman.
Zulfiya:
Ko‘zlarimga tor qildingiz dunyoni,
Satrlarga to‘kilmoqda alamlar.
Endi menga yor qildingiz dunyoni,
Men yengildim yozmas endi qalamlar.
Hamid Olimjon:
Sen yashaysan dunyolarni to‘ldirib,
Farzandlarim ko‘zlaridan boqaman.
Sen yengilma, shijoating o‘ldirib,
Men ko‘ksingda daryo bo‘lib oqaman.
Zulfiya:
Endi sizsiz bahorlarni kutmayman,
Kerak emas menga jiyda gullari.
Sevgi degan sharoblarni yutmayman,
Qolar endi she’rlarimning kullari.
Hamid Olimjon:
Senla bo‘lish menga qilmabdi nasib,
Men bo‘g‘ildim shu hayotning dorida.
Sen silagin nihollarim boshini,
So‘nggi kunim bo‘lsin faqat xotira.
Endi meni oq libosda xayol qil,
Chin hayotim aylanmasin ro‘yiga.
Yo‘qotsam-da, topganlarim bor-ku deb,
Sadoqating madh aylagin dunyoga.

---

151