«turon-iqbol»

Ilk qadam
– Jim, dada dema, uyat bo‘ladi.
Ustoz va shogird
 Ikki domla suhbatidan:
– Bilasanmi, men doimo o‘zimga haqiqiy yo‘lboshchi 
bo‘ladigan – Ustoz izlab yashadim. Ammo, topolmadim. Nima 
deb o‘ylaysan jamiyatimizda shunday insonni uchratmaganim 
fojiamizmi?
– Bunisi bilmadim-u, ammo sen o‘qitayotgan shogirdla ring 
ham shunday fikrda bo‘lsa, unda bu yolg‘iz sening fojiang bo‘la-
di.
KUNGABOQAR
Agarda kungaboqar bag‘rida asrab-avaylagan, nur bi-
lan oziqlantirib o‘stirgan “bolalarini” odamlar mag‘zini yeb, 
po‘chog‘ini otib yuborishayotganini, bu ham kamdek, atrofning 
ifloslanishiga o‘zining ham hissa qo‘shayotganini bilganida edi, 
kungamas, yerga boqardi.
Mendan sengacha…
Mendan Sengacha atigi bir necha qadam edi...
Bormadim.
Kelsin.
Kechirim so‘rasin.
Men qanchalik kerakli Insoni ekanligimni tan ololsin dedim.
Mag‘rurlik qildim, balki g‘o‘rlik qildim.
Mendan Sengacha atigi birgina qat’iy qaror edi.
Sendan mengacha atigi birgina qadam edi...
Sendan Mengacha atigi birgina so‘z, yoki qo‘ng‘iroq qilib 
sukut saqlab turmoq edi. Boshqa vaziyatlarni bilmadim, ammo 
o‘shanda tushunmovchiliklar aro ming izohlardan ko‘ra sukut 
saqlab turishingning o‘zi yetarli edi.
Sen qo‘ng‘iroq qilmading.
Kelsin.

---

68