To‘siqlarga qaramay sevdik "Factor press" nashriyoti

“Menga ishon"  deya  ishonchni poymol qilib 
ketganlarning bog'i bahor, tuproqlari yomg'ir
ko'rmasin...
101

---

To'siqiarga  qaram ay sevdik
Birkunkelib...
Insonni  har  gal  "Axir  men  shularga  arzirmidim?!” 
deyish  charchatadi.  Biz  munosib  bo'lmagan  azoblarni 
boshdan 
kechirishimiz  jo'sh 
urgan 
tuyg'ularimizni 
borgan  sari  so'ndirib  boradi.  Bu  borada  qo'lidan  hech 
narsa  kelmayotgani  uchun  inson  o'zini  juda  notavon  his 
qila  boshlaydi.  Bu  narsa  esa  hayotga  toqat  qilishimizni 
tobora  qiyinlashtiradi.  Ular  o'zlari  noloyiq  bo'lgan 
baxt-u  saodatning  gashtini  surishayotganida,  biz  o'zimiz 
munosib bo'lmagan azoblarning jafosini chekdik. Ishonib, 
qalbimizni  ochgan  insonlarimizning  bizga  qoldirgan 
armonlari bilan  kurashib  yashadik.  Lekin  borgan  sari  bu 
qiyinchiliklarning soyasida toblandik va bundan sira ham 
nolimadik.  Noloyiqlar yashayotgan  baxtli  hayotning ham 
oxiri  bor,  biz  buni  bilardik.  Kun  kelib,  mutlaqo  hamma 
o'ziga  munosib  hayot  bilan  taqdirlanishi  kerak.  Ammo 
baxtli bo'lishga munosib bo'lgan insonlar bir chekkada o'z 
dardlari  bilan  kurashayotganida,  o'zingizga  nomunosib 
baxtga  ega  ekanligingizni  dardmandlarga  ko'z-ko'z  qilib 
yashadingiz.  Chunki  sizda  baxtga  noloyiq  ekanligingizni 
tan oladigan vij donning o'zi yo'q edi. Siz bu haqiqatni hech 
qachon ko'rolmaydigan darajada xudbin edingiz.