Toshkent moliya instituti "tasdiqlayman"

2-reja  ► 
Hujjat – rasmiy uslub-
da yozilgan, 
imzolangan, kelishuv 
va rozilik belgilari 
olin-gan, davlat 
standart talablariga 
ja-vob beradigan 
qog‘ozlardir. Hujjat 
matni aniqlik, ix-
chamlik, lo‘ndalik, 
mazmuniy to‘liqlik 
kabi talablarga ja-vob 
berishi kerak. 
tavsif, farmoyish, bildirish, tasdiqlash va h.k. Bu o‘rinda To‘xtamishxonning 1393-
yilda  polyak  qiroli  Yag‘aylaga  yo‘llagan    yorlig‘i,  Temur  Qutlug‘ning  1397-
yildagi  yorlig‘i,  Zahiriddin  Boburning  otasi  Umarshayx  Mirzoning  marg‘ilonlik 
Mir  Sayid    Ahmad  ismli  shaxsga  1469-yilda  bergan  yorlig‘i,  Toshkent  hokimi 
Yunusxo‘janing 1779-yil 2-iyunda Peterburgga - Rossiya podshosiga o‘z elchilari 
orqali yuborgan yorlig‘i va boshqalarni eslab o‘tish mumkin. 
O‘rta  Osiyo  hududidan  topilgan  qadimgi  madaniy  obidalar,  turli  moddiy 
jismlarga  bitilgan  ma’lumotnomalar  ajdodlarimizning  qadimdan  o‘ziga  xos 
hujjatchilik  an’analariga  rioya  qilganliklaridan  dalolat  beradi.  O‘rta  asrlarda  ish 
yuritish  huquqiy  maqomga  ega  bo‘ldi,  davlat  mahkamasida  munshaot  tizimi 
shakllandi va qator hujjat turlari paydo bo‘ldi. 
O‘zbek  tilining  rasmiy  idoraviy  til  sifatida 
qo‘llanishi qoraxoniylar hukmronligi davrida boshlandi. 
XX asrdan so‘ng o‘zbek xonlari va amirlari saroylarida 
yozilgan  turli  xil  hujjatlar  o‘ziga  xos  mazmuni, 
muayyan  tartibi  va  nutqiy  qolipi  bilan  ajralib  turadi. 
Sho‘ro  hukmronligi  davrida  o‘zbek  va  rus  tillarida  ish 
yuritish  huquqi  qonunlashtrilgan  bo‘lsa-da,  amalda 
o‘zbek  tilining  ijtimoiy  mavqei  past  edi.  Ma’lumki, 
tariximizda  saroy  va  umuman  yirik  mahkamalarda 
yozuv ishlarini olib boruvchilar “munshiy” (arabcha) deyilgan.