Toshkent davlat texnika universiteti tasdiqlayman

Obyektivlik doimo ilmiy bilim ideali va uning asosiy mezoni sifatida
amal qilgan.Bunda obyektivlik, birinchidan, bilimning o‘z obyekti bilan
mos kelishini qayd etuvchi taomil sifatida, ikkinchidan, subyekt va
uning bilish faoliyati vositalari bilan bog‘liq barcha narsalarni bilimdan
chiqarib tashlash taomili sifatida tasavvur qilingan. Obyektivlikning bu
ikkinchi ma’nosi, V.Porus fikriga ko‘ra, Yevropa xristian madaniyati
kontekstida insonning gunohkor, «buzuq» tabiati haqidagi tasavvurlar
bilan bog‘liq bo‘lgan.
Biroq amalda bilimni uni olish jarayonidan ajratish qiyin. Masalan,
mikrofizika obyektlari kuzatish vaziyatining tarkibiy qismlari
hisoblanadi. Bunga, jumladan, V.Geyzenberg ishora qiladi. F.Girenok
obyektivlik tamoyilini quyidagicha ta’riflashni taklif qiladi: dunyo to‘la
belgilangan, basharti uning to‘liqligi inson bilan birga, biroq tafakkurdan
qat’i nazar shakllangan bo‘lsa2.
Bugungi kunda obyektivlik tushunchasining har xil talqinlarini qayd
etish mumkin. Ba’zan obyektivlik bilan umumiy ahamiyatga moliklik va
intersubyektivlik bog‘lanadi. Obyektivlik deganda ko‘pincha biron-bir
vaziyatda o'zgarmaydigan, bir variantli jarayonlar nazarda tutiladi. Ko‘p
sonli mantiqiy, metodologik, falsafiy omillar uyg‘unligi va muvofiqligi
sifatidagi obyektivlik haqidagi tasavvur ayniqsa keng tarqalgan. Bunda
subyektga bog‘liq emaslik obyektivlikning muhim va asosiy jihati bo'lib⁹qoladi. Intersubyektivlik va obyektivlikni tenglashtirish mumkin emas,