Топширик №1 1-мавзу. Халқаро ҳуқуқ тушунчаси, предмети ва моҳияти

1.Халқаро гуманитар хукуқ – бу - куролли можаролар даврида кулланиладиган, куролли кураш олиб боришнинг маълум усуллари ва воситаларини куллашни такикловчи ёки чекловчи, бундай курашлар давомида инсон ҳуқуқларини таъминловчи ва улар бузилганлиги учун халкаро-ҳуқуқий жавобгарликни белгиловчи юридик нор­малар ва принциплар тизимидир.

2.Ультиматум – бу - бир давлатнинг иккинчи давлатга эътирозлари бажарилмаса, ушбу давлатларга карши урушни бошлашидир.
3.Капитуляция – бу - ғолиб келган томоннинг шартларига биноан уруш харакатларининг тухтатилишидир.
4.Парламентёр – бу - харбий кумондонлик томонидан душман харбий кумондонлиги билан музокаралар олиб бориши учун тайинланган шахсдир.
5.Нокомбатантлар – бу - Улар комбатантлардан фаркли равишда факат куролли кучларнинг фаолиятини таъминлаб бериш билан шугулланиб, факат узларини химоя килиш учунгина курол ишлатишлари мумкин. Нокомбатантларга тиббиёт ходимлари ва индендентлар таркиби, харбий юристлар, мухбирлар, репортёрлар, диний шахслар киради.

6.Комбатантлар – бу - куролли кучлар таркибига кирувчи ва шахсан уруш харакатларида катнашиш ҳуқуқига эга булган шахслардир

Юридика факультети юриспруденция йўналишининг 2-"Б" гуруҳ талабаси Курбанбаев Руслан
Топширик №5

13-мавзу. Халқаро жиноят ҳуқуқи.

4. 
   Халқаро жиноят тушунчаси ва турлари ҳақида маълумот.
   

Халқаро жиноят ҳуқуқи – халқаро ҳуқуқнинг мустақил тармоғи б бўлиб, даватларнинг халқаро жиноятлар ва халқаро характердаги жиноятларга қарши курашишга қаратилган халқаро ҳуқуқ нормалари мажмуидан иборат.
Давлатлар жиноятчиликка қарши курашда қуйидаги вазифаларни ҳа қилган ҳолда ҳамкорликни амалга оширадилар:

• 
  давлатларга хавф туғдирувчи ижтимоий хавфли қилмишларни халқаро характердаги жиноятлар деб топиш ҳақида келишиб олиш;
  
• 
  халқаро характердаги жиноятларнинг олдини олиш ва тўхтатиб қўйиш бўйича тадбирларни марказлаштириш;
  
• 
  жиноятлар ва жиноятчилар устидан ҳуқуқий судловни амалга ошириш;
  
• 
  жиноят учун жазонинг муқаррарлигини таъминлаш;
  

жиноий ишлар бўйича ҳуқуқий ёрдам кўрсатиш зарур бўлганда, жиноятчиларни топшириш. Ушбу вазифалар миллий ҳуқуқий воситалар билан ҳам, халқаро ҳуқуқий воситаар билан ҳам амага оширилади.
Агрессия. Халқаро жиноятлар орасида энг хавфлиси ҳисобланади. Агрессия тушунчсининг конвенциявий таърифи мавжуд эмас. 1933 йилги Агрессия тушунчаси тўғрисидаги конвенция қонуний кучга кирмаган. БМТ Бош Ассамблеясининг 1974 йил 14 декабрдаги “Агрессия таърифи” деб номланувчи резолюциясида агрессияга таъриф берилган. Унга кўра, агрессия деганда, бир даватнинг бошқа давлат сувренитети, ҳудудий дахлсизлиги ёки сиёсий мустақиллигига қарши қуролли куч ишлатиш ёхуд БМТ Уставига зид бўлган бошқа воситаларни қўллаш тушунилади.
Геноцид. 1948 йилги Геноцид жиноятини огоҳлантириш ва унинг учун жазолаш тўғрисидаги конвнцияга мувофиқ, геноцид – тинчлик ёки уруш даврида қўлланишидан қатъи назар, халқаро ҳуқуқни қўпол равишда бузувчи жиноят ҳисобланади. Геноцид деганда, миллий, этник, ирқий ёки диний гуруҳни тўлиқ ёки қисман қуйидаги ҳаракатлар орқали йўқ қилиб юбориш тушунилади:

• 
  ушбу гуруҳ аъзоларини ўлдириш;
  
• 
  ушбу гуруҳ аъзоларига оғир шикаст етказиш ёки ақлий бузилишлар клиб чиқишига сабаб бўлиш;
  
• 
  ушбу гуруҳ аъзоларининг ҳаётдан маҳрум бўлишига олиб келадиган ҳаёт шароитларини қасддан яратиш;
  
• 
  ушбу гуруҳ аъзолари ўртасида бола туғилишини олдини олишга қаратилган чораларни кўриш;
  
• 
  ушбу гуруҳ аъзоларининг фарзандларини бошқа инсонлар гуруҳига мажбурий тарзда бериб юбориш.