Tili va adabiyoti universiteti til va adabiyot: ilmiy va amaliy izlanishlar yo

Toʻlaxon:  Oʻtga,  suvga  solasizmi,  ixtiyor  sizlarda.  Nima  boʻlsam, 

Xudodan koʻrdim. (yigʻlab) 

Hayidjon: Xudodan umiding bormi, axir? 

---

 

358 

Toʻlaxon: Umidsiz kim? 

Hayidjon: Xudoning buyrugʻiga boʻyin egasanmi? 

Toʻlaxon: Boʻlmasam-chi! 

Hayidjon: Boʻpti-da, Xudoyimning roziligi ota, onangning roziligi-da! 

[7]. 

Asarning boshqa bir joyida xuddi shu maqol “Er rozi-Xudo rozi” shaklida 

uchraydi.  Qizlarni  turmushga  berish  borasida  bunday  aqidaning  oʻrni  katta. 

“Paranji sirlari”da Toʻlaxonni sevgan yoridan ayirib, boshqa kishiga turmushga 

berish ota-ona, qarindosh urugʻning muammosiga aylanadi. Agar bordi-yu qiz 

oʻz xohishiga koʻra ish qilib, ota-onasining izmidan chiqsa, oila uchun, ayniqsa, 

ota uchun nomus-oʻlganidir. “ota-onasining yurt-el ichida boshini egib jinnimi 

bu” deya aytgan Toʻlaxonning xolasi Hayidjon ham aynan shuni nazarda tutgan. 

Quyidagi asar parchasi ham fikrimizni tasdiqlaydi: