Tarix” kafedrasi “tarbiya” fanidan

Samimiy inson kim? Qanday uni aniqlash uchun? Agar qisqacha aytadigan bo'lsa, samimiy inson emas - u da'vo yoki atrofida yolg'on harakat emas, bir emas. Aks holda, albatta, mumkin emas, bir. U, boshqa tomondan, ancha qiyin rol o'ynaydi va yashirmoq iborat. Hoynahoy, u qilgan va hech qachon. Bunday odamlar juda oson, ular o'zlarining barcha o'lchab o'lchash, chunki, aldanib, va bu dunyoni ishonch uchun ishlatiladi. Ular bir marta aldab kimdir bo'lsa, ular faqat uni baxtsiz Kelishmovchiliklarni ko'rib va boshqa har bir narsa bo'lgan ishonchi yo'qoladi emas.
ZAMONAVIY DUNYODA SAMIMIYLIK
Samimiy odam bugungi dunyoda - kamdan kam bo'ladi. Samimiylik ko'pincha tajribasiz, va shuning uchun ahmoq va hatto zaiflashayotgan sifatida idrok qilinadi. Sodda qilib aytganda, bu sifatli hayot vaziyatlar moslashish uchun Ishonchsizlik sifatida talqin etiladi. Bugungi kunda, hatto samimiylik darajasi kabi tushuncha bor edi. samimiylik, halollik kabi, chunki Sen, so'rash mumkin, bu butunlay noto'g'ri "Agar samimiy», dedi. bir oz ochiq, shuningdek to'liq samimiy emas bo'ling, u yolg'onchi va soxta bo'lish teng. Hozirgi vaqtda, yolg'on, bo'hton va ikkiyuzlamachilik bir dengiz sharoitida omon qolish uchun poyga, albatta, bir necha kishi samimiy oxiriga qadar qolish mumkin. Bu faqat aql bovar qilmaydigan darajada kuchli odamlar yoki juda ahmoq mumkin. oz bolalar kabi ahmoqona. Faqat bolalar oxir-oqibat, ishonuvchanlik bilan bir necha vasvasasiga va ko'ngil qolish, keyin muddatli chaqaloqni tashlab, ularning soddaligidan, samimiy bo'ladi. Siz qanday qilib bu tuyg'u saqlab qolish va zarur qilasiz?
TO‘G‘RILIK HAQIDA
Qadim zamonda bir podsho bo‘lgan ekan. Podsho o‘z saroyiga katta ayvon soldirmoqchi bo‘libdi. Buning uchun turli mamlakatlardan eng yaxshi ustalarni chaqirtiribdi. Ustalar qisqa vaqt ichida juda katta ayvon qurishga kirishibdi. Ayvon bitay deb qolganida bitta chetiga ustun yetmay qolibdi. Ayvonga to‘g‘ri va silliq ustun kerak ekan.
Podsho ayvonga mos keladigan ustun qidirib topishga buyruq beribdi. Saroy ulamolari ko‘p joylarga borib, hech qaerdan ayvonga mos ustunni topa olmabdilar.
Bir xaroba hovlida bir kampir yolg‘iz yashar ekan. Uning hovlisida bitta-yu bitta teragi bo‘lib, u juda to‘g‘ri va chiroyli bo‘lib o‘sgan ekan. Buni eshitgan saroy odamlari podshoga yetkazishibdi.
Podsho o‘sha terakni kesib, olib kelishni buyuribdi. Terakni keltirib, ayvonga qo‘yishibdi. Terak ayvonga juda ham mos kelibdi. Naqqoshlar terakka ajoyib naqshlar, gullar solib, oltin bilan bezashibdi. Ayvon ham bitibdi.
Bir necha kun o‘tgach, kampir o‘z teragini ko‘rib kelish uchun saroyga yo‘l olibdi. U o‘z teragini tanib, uni naqadar go‘zal bo‘lib ketganligidan zavqlanib, tomosha qila boshlabdi. Saroy soqchilari kampirdan xavotir olib, uni podsho yoniga olib boribdilar. Podsho kampirdan, bu yerda nima ish bilan yurganini so‘rabdi. Shunda kampir:
— Sizning ayvoningizni qurishda ishlatilgan mening teragim, ota-onamdan qolgan edi. U yoshligidan boshlab to‘g‘ri va chiroyli bo‘lib o‘sdi. Shuning uchun uning nafi ham tegdi, o‘zini ham, meni ham zarga botirdi. To‘g‘rilik qanday yaxshi ekan, —debdi.
Podsho kampirning aytganlaridan quvonib, unga yana bir qancha tillalaru, qimmatbaho buyumlar beribdi.