Ta’lim-tarbiya nazariyasi va metodikasi

tarzda ulush qo'shib yashaymiz».
Darvoqe «Tundaliklar» nomini eshitganingizdanoq, sizda qiziqish
uyg‘onadi, uning mazmuni bilan tanishishga oshiqasiz. Asqad Muxtorning
ikki daftardan iborat bu so'nggi asari — umri yakunidagi Yozuvchining sirasroridan, uning Odam va Olam haqidagi kashflaridan xabar beradi, kitobxonni o‘yga toldiradi, harakatga shoshiltiradi, hayratga ko‘madi. Eng asosiysi nom asardagi bosh g'oyani, demakki, bosh mazmunni ifodalay oidi,
ya’ni A.Muxtor kasalligiga, og‘ir kasalligiga qaramay, tungi bedorlik paytlarida ham yaratish bilan band bo‘ldi, o‘z aql-zakovati bilan ko‘pni hayajonlantira oladigan insoniy dardlarni, mushohadalarni, yangi izlanishlarga asos
bo‘la oladigan ilmiy va badiiy asoslarni kashf etdi. Haqiqiy ijodkor inson
qiynalib so‘z!asa-da, qiynalib yozsa-da, shunday holatda ham ko‘p uchun
qayg‘uradigan, ko'pning dilidagini aytadigan, ko‘p uchun yashaydigan, ijod
qiladigan Odam bo‘lish kerakligini isbot qildi. Tiriklikning har bir daqiqasi
o‘zlikni, demakki, Allohni bilishga sarflanishi lozimligini ko‘rsatdi. Shu
yo‘l bilan eng ohirgi daqiqalarda ham ikkinchi umrining mazmunini («Ijod
— o‘limni o‘ldirmoq»dir) yanada boyitdi, uning boqiyligini ta'minladi.
«Tundaliklar»da: «Shamol shamni o‘chiradi. Shunga o‘xshab, ayriliq ham
shunchaki xushtorlikni sovutishi mumkin, chin muhabbat esa o‘t oldiradi»,
— degan haqiqat ham yozilgan. Asqad Muxtorga, uning ijodiga xalqimiz
muhabbati ortib boraverishi, shubhasizdir!
Ko'pgina asarlarning nomlari ulardagi bosh qahramonlarning ismlari
bilan ataladi. «Zaynab va Omon» (H.Olimjon), «Navoiy» (Oybek), «Mirzo
Ulug‘bek» (M.Shayxzoda), «Fotima va Zuhra» ( U. Umarbekov), «Ibn Sino»