Т о ш к е н т «маънавият» 2012

чимилдиқ
Питпилдиқ... питпилдиқ...
*
*
*
Тўрғайларнинг навосидан яйрар дашт, 
М айналарнинг ўланида ўзга гашт, 
Ю ракларни зир титратар булбул ҳам, 
О ш иқона, шўх бирам...
Бедазорлар қўшиқчиси бедана,
To саҳардан сайрашлиги недан-а? 
Бедазорда бир дамлик васл излашур, 
Ўз тилида сенлашур ё сизлашур. 
Табиатнинг ўз эртаги, жумбоғи,
Ҳар ж ондорнинг ўз иш қи, ўз дўмбоғи, 
Б ир-бирини излар шайдо икки жон, 
Зиғирдак жон, шайдолиги бир жаҳон. 
Сайраб-сайраб топиш ар сув бўйида, 
К ўкламнинг ҳам кўкаламзор тўйида. 
М ана ҳозир қувалашур, чўқишур. 
Ю малашур, яна ўлан тўқишур. 
Табиатнинг ўз шеваси, ҳикмати,
Ўз удуми, топқирлиги, дастхати,
О қ ҳовурдан тутар ҳарир чимилдиқ...
*
*
*
П итпилдиқ.... питпилдиқ...
233

---

Б И Р КЕЗ..
Бир кез қўш иқ янграр эди 
Эшигимда шўх ва шодон, 
Қувнар эди, яйрар эди 
Талай эслик, талай нодон.
Товланарди гулзоримда 
Гул деганинг турлик-турлик, 
Қўшиқлардан ва гуллардан 
Ҳовлим эди ғоят нурлик.
Мен юрардим гул бутабми,
Ё бир нима йўниб-кертиб, 
Келишарди олис-яқин,
Дўсту ёрон эш ик чертиб.
Сен кетдингу янгроқ саҳним, 
Бефайз, бенур, бўшаб қолди. 
Келгин... ҳовлим Афросиёб 
Ё Ўтрорга ўхшаб қолди.
234

---

КЎЛ ЁҚАЛАБ
«Туркман дафтари»дан
Сенинг тақциринг — н а қ менинг тақдирим,
Сенинг тасвиринг — н ақ менинг тасвирим, 
Туркман дўғоним, ҳей туркман дўғоним,
Сенинг тадбиринг — н ақ менинг тадбирим...
Ф ақат чигирткалар чириллашимас,
Ёки сур сиртлонлар ириллашимас,
Ёки қузғунларнинг пириллашимас,
И лон, калтакесак зириллашимас,
Гала-гала келур сайроқ қушлар ҳам,
Қувлашур, ўйнашур, сайрашур чаҳ-чаҳ,
Ҳали янграгуси шўх, шодон қаҳ-қаҳ,
Бўрон ҳам одамга бўлгуси қарам.
Кенг осмон акси бор мовий мавжларда,
Ёлқин ел қочмоқца қаноти синиб,
Балиқлар рақси бор мовий мавжларда,
Кўп ўтмай, кўл тиниб, мовий сув тиниб,
Яш иллик қўйнида сайр этар инсон,
Асрий муродга ҳам тез етар инсон.
* * *
Туркман дўғоним, ҳей, туркман дўғоним!
235

---