Т о ш к е н т «маънавият» 2012

ТАНБУРИМ ТОВУШИ
Борлиққа тарқалсин танбурим товуши, 
Бир болқиш яратсин ёш юракларда. 
Ш авку завқ қўзғотсин шўх-шўх куйлаши 
Ҳатгоки тебранмас тош юракларда.
Танбурим торининг янгроқ садоси 
Борлиқда умидлар уйготиб борсин; 
Қалбларни эритиб ён и қ навоси,
Ҳар руҳда битмас завқ ўйнатиб борсин!
Қўлимда танбурим куйлаган чокда,
Олам яш наб кетсин ва яйраб ўссин 
Бу эркин тупроқда қирмизи гул ҳам... 
Умидлар достонин сўэлаган чокда 
Чарх уриб, ҳайрат-ла чаманга тушсин 
Кўкдан завқ излагай дардли булбул ҳам...
Ҳар ёққа таралсин танбурим товуши, 
Биракай тўхталсин кўзларнинг ёши. 
Таш лансин қўллардан қайғулар тоши, 
Тугалсин борлиқнинг ҳазин йиғлаши!..

---

Ч А Ш М А Б Ў Й И Д А
Бир куклам тонгининг нозли чоғида 
Чаш ма бўйларида ўлтириб қолдим. 
Қўйнимга чечаклар тўлдириб олдим. 
Сезардим ўзимни завқ қучоғида.
Кўм-кўк оғочларнинг қалин шохида 
Қанотли куйчилар сайрашда эди. 
Эзилган кўнгиллар яйрашда эди. 
Фараҳ юз очарди қалбим боғида.
Соф, кумуш чаш м анинг сирли бўйида 
Ғаму ғуссаларни мен ҳам тўкардим. 
Чарчаган танамни енгиллатардим. 
Умидлар экардим ғамлар ўрнида.
Т и н и қ чашма бўйи — яш иллик қўйни; 
Қучар ва куч берар эди менга ул. 
Қуёш! Ш у чоғларда соч тарқдтиб кул. 
Табиат бошламиш кўклам тўйини.
Чаш ма бўйларида қолдим бир тонгда. 
Чечаклар куларди шунда ҳар ёнда!..
14

---

БОҚ!
Боқ! Ш арқнинг булутлар босган уфқида
ўтлар ёнади...
Ёвузлар булғаган мажруҳ кўксига
шуъла ёғади...
Замонлар ухлаган узоқ кунчиқар
Қўзголиб қолди.
К енг Ш арққа ғофиллик сепган хўжалар
даҳшатга толди...
Й илларнинг жабрини тортган бандалар
турган ўхшайди...
И сёнсиз занжирлар узилмаслигин
билган ўхшайди...
Уфкда порлаган аланга — ўтлар
кучланар, сўнмас!
Ўлим ёмғирини сепган булутлар
тарқалар, турмас!..
Боқ! Тутқун кунчиқиш уфқида ёнғин,
Даҳшатта урадир зарбали ёлқин...
15

---

КЎКҚИЁ
Қари, турғун, ғудур Қоратоғ 
Сен гўзални асрар бағрида.
Сендай бўлмас ужмоҳ боғида... 
Гулдек борлиғингда ҳеч йўқ доғ.
Олдин қучар эркалаб қуёш... 
Қучоғингдан топилмас ҳасрат.
Кенг кўксингда чечак, лола-пат... 
Оҳ, на дилбар оппоқ қиё тош!
Ж он озиғи унум ўсади 
Қуршаб олган олтин қирларда. 
Эрталаблар, ойдин тунларда 
Кўнгилларни севинч босади.
Ш у кун кўнглим ғам нима билмай, 
Эй, Қоратоғ қизи — К ўкқиё1, 
Гўдаклиқдан сенга маҳлиё, 
Қучоғингдан кетгим келмайди...
1 Кўкқиё — Қоратоғ бағрида бир қишлоқ.
16

---

Ш УЪЛА
Сочма
Ж аҳонни чулғаган қую қ зулмат — оғир, фалокатли 
қанотларни судраб қочмокда.
Олис тоғлар орқасидан ўт парчаси алангали чеҳраси- 
ни очмокда, қучоқ-қучоқ ўт сочмоқда.
Уйқу қочмокда!..
Уйғонмоқца сонсиз ғафлат тутқунлари!
Булутларда қизариш , қуллар кўнглида тошқин... 
Ш уъла найзалари — қ о қ бутоқлардаги хазон куйчила- 
рининг бағрига қадалади — ҳа!
Яш ириндилар улар ҳам!
Булутлар қаърида аллақандай мудҳиш хаёлга чўмган 
улуғвор тоғлар, тоғларнинг гўзаллигини орттирувчи ку­
муш булокдар, куз еллари олтин сепган увалар, кенг қулоч- 
ли яйловлар, олтин қирлар — шуъла қучоғида...
Эрк тонги — бу!
* * *
Зулматдан безган юраклар севинчга тўлди...
Кулди...
Ўт парча порлагандан порлаб, ёнади ти н и қ кўк бетида! 
Табиат умидлар, севинчларга ботади.
Жаҳон гўзаллиги яна ортади...
Яна қушлар олқиш сўйлайдилар сайраб...
Қалблар қайғудан озод... севинч тошади, инсон яйраб.
* * *
М ен — ғафлат қаҳрида титраганлардан... 
Бойқушлардан таъна тинглаганлардан...
Оғир кулфатда инграганлардан!
Ғафлат қули эдим мен..
Очилди юмуқ кўзлар!
17

---

Кулди сўлғин юзлар...
Ш одмен, кўплардек шодмен!
Тилимда — тонг шаънига, эрк ҳурматига шеър тошади. 
Қалбимда — янги ҳаётга туганмас муҳаббат ошади... 
Биз - шу ёруғ ҳаёт ошиғи!
Севмаймиз қора кечани! Соя-салқинга тоқат йўқ!.. 
Ш уъла ш афқат манбаидир! Ғамсиз, кадарсиз эркала- 
наман, яйрайман кўплардек!
Борлиқ уйғоқ!
Табиат нур ичида.
Эрк, қутулиш тонгида, ён и қ шуълалар қўйнида, нур 
қўйнида қолдим мен!
Ғамлар тарқоқ!
М ен уйғоқ!
Қалбимда тош қин...
Кўнглимда муҳаббат, умид!
Заҳмат чеккан танам ни эркалатувчи қуёш бағрида, 
шуъла қучоғида қолдим мен — кўплар қаторида...
М енга саодат, менга бахт, эрк шунда!..
Ташкент
18

---