T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
 
–  Xalqimiz hozir qullikda  yashamoqda,  o‘g‘lim. Qul bo‘lgan  xalqning 
ichidagi munosiblar ra
g‘bat va imkoniyatdan mudom mahrumdirlar, senga u 
joylarda ziyon yetishidan q
o‘rqaman, – deb xavotirini bayon etdi ota. 
 
– Ruxsat bersangiz, ota yurtga borsam, Xo‘tan, Yorkent, Koshg‘arni 
ziyorat etsam. Yurak-yuragimda nimadir 
o‘sha tuproqlarga tortayotir, – dedi 
Аbdulloh. 
 
– Bolam, o‘sha tanlov sensiz ham bitar, – dedi Ibrohim Yorqin o‘g‘lini 
yuborgisi kelmay. 
– Zulm makoniga kirishga bu sabab arzimaydi. 
 
Аbdulloh  indamadi.  Uyg‘ur  yurtiga  borish  istagi  uni  qamrab  olganini 
otasi sezdi. Sezdi -da, noiloj dedi: 
 
– Mayli. Juda ham borging kelibdi. Borib kelaqol, Аllohning panohida 
b
o‘l. 
 
Аbdullohning  yuzi  yashnadi.  Аstoydil  hozirlik  ko‘rdi.  Bir  haftadan 
s
o‘ng, otasidan duo so‘radi, xotini Rohila bilan xayrlashdi, o‘g‘li Qilichbekni 
k
o‘tarib,  peshonasidan  o‘pdi.  U  o‘n  kunda  qaytishi  kerak  edi.  Shuning 
uchun safarini hammaga bildirmadi. Bu safar uzoq yillarga ch
o‘zilmog‘idan, 
ota-onasini, oilasini, bu kunlarini chuqur mung ichida eslashidan u bexabar 
edi, zotan. 
 
O‘N BIRINChI BOB 
Tong  nasimi  dengiz  havosini  olib  keldi.  Bu  havo  namchil,  hatto, 
sh
o‘rtak  edi,  go‘yo.  Sharqqa  qaragan  ochiq  deraza  oldida  Roziya  xonim 
Qurʼon o‘qiydi. Derazadan dengiz juda  yaqin ko‘rinadi. Jimirlayotgan bahr, 
dastavval, ol tusga kirdi, keyin olovlandi, s
o‘ng oftob oltin qosh kabi ko‘tarila 
boshladi.  
Roziya  xonim  Shafiqaning  muammosini  hal  etib,  bugun  Istanbulga 
uchish niyatida edi. 
Kecha  Shafiqani  yi
g‘idan  to‘solmadi.  U  na  gapirdi,  na  so‘zladi,  faqat 
siqtadi. U 
o‘z ichidagini bayon etishga bir so‘z topmasdi. 

---