T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
qonlar  t
o‘lib  oqqan  daryolar  bor.  Biz  bu  qudratni  g‘aflatimiz  sababli 
y
o‘qotdik. Uni bir kunda yo‘qotmadik, juda sekin yo‘qotdik. Buyuk davlatimiz 
o‘zimizga  sezdirmasdan  nurab,  yer  bilan  yakson  bo‘lib  yiqildi.  Uni  yana 
asliday  tiklamoq  uchun  ajdodlar  bosib 
o‘tgan  yo‘lni  xuddi  ular  kabi  bosib 
o‘tmoq lozim. Bobolarimiz azim qudratga erishib, oliy davlatni qurish uchun 
naqadar  mashaqqat  chekkan  b
o‘lsalar,  xuddi  o‘sha  mashaqqatlar  kutib 
turibdi. 
Biroq  bu  sharafni  his  etadigan,  bu  azamatni,  bu  qudratni  taniydigan 
nasllar  qachon  tu
g‘ilib,  bu  yo‘lga  jonlarini  tikib  otlanishlari  yolg‘iz 
Robbimizga ayon! 
«Аmir  Olimxon  ana  shularni  so‘yladi.  Men  amirga  u  ko‘rsatgan  ulug‘ 
y
o‘ldan  yurishimni  aytdim.  U  Аlloh  yordamchi  bo‘lsin,  dedi.  Men  afg‘on 
to
g‘larida, turkman sahrolarida lashkar yig‘ib, kofir o‘risga qarshi jihod qilib, 
yurtimni  uning  harom  oyo
g‘idan  poklamoqchi  edim.  Shu  maqsadda 
Istanbulga  keldim.  Bu  yerda  esa,  qazoi  qadarda  bor  ekan,  ikkinchi 
k
o‘zimdan ham ayrildim. Shu yerda qolib ketdim.  
Shermuhammadbekning  qay
g‘uli  qissasi  Ehson  afandiga  ham 
Ibrohim  Yorqinga  ham  kuchli  taʼsir  etdi.  Qarshilarida  o‘tirgan  keksa 
pahlavon qanoti kesilgan, k
o‘zlaridan mahrum qilingan burgutga o‘xshaydi. 
Uning  yuragi  yonyapti,  shijoati  vujudiga  si
g‘maydi,  biroq  yurishni  istamay 
qolgan  oyoqlar,  k
o‘rishni  xohlamayotgan  ko‘zlar  u  shijoatning  namoyon 
b
o‘lishiga izn etmaydi. 
 
–  Ibrohim,  basharti,  ko‘zlarim  ko‘r  bo‘lib,  oyoqlarim  yurib  turganda 
edi,  otimga  minib  ota  Turkistonimga  ketar  edim, 
–  dedi  u  yana  bir  xiyol 
jimlikdan keyin. 
– Subhanalloh, – dedi Ibrohim Yorqin. 
 
–  Ot  ustida  jangchilarga  xos  sharaf  ila  shahid  bo‘lmoq  orzuyimdir, 
Robbim  bu  orzuyimni  ijobat  etgaymi,  y
o‘qmi,  bilmayman,  –  deb  qo‘ydi 
Shermuhammadbek. Ular kechgacha keksa mujohidning ziyoratida qoldilar. 

---