T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
Mehmonlar  uchun  m
o‘ljallangan  xona  keng,  shinam  edi.  Xizmatchi 
Fotih Karimning xonasiga ketarkan, istarali bir ayol kirdi. 
 
– 
Bekam, 
Istanbuldan 
mehmonlar 
kelishibdi, 
xatibimizni 
s
o‘ramoqdalar, men u kishidan ijozat olay, – dedi xizmatchi yo‘l –yo‘lakay.  
Uning «Bekam» degan so‘zi Shafiqaga chaqmoq urgandek taʼsir etdi. 
Beixtiyor ayolga qaradi. 
Аyol kelib, ularga salom berdi.  
 
–  Kelib,  ko‘zimizni  nurga  to‘ldirdingiz,  –  dedi  mezbon  xonim  ochiq 
yuz  ila. 
–  Ismi  sharifim  Аmina  Karim,  Fotih  Karim  janoblarining 
zavjalariman. 
Shafiqa muzdek suv ichiga ch
o‘kkandek seskanib ketdi, xayriyatki, u 
paranji  ichida  edi,  yuzlarini  parda  yopib  turibdi,  aks  holda, 
Аmina  bu 
ayolning  nima  uchun  bu  qadar  oqarib  ketganidan  taajjubga  tushar  edi, 
albatta. 
 
–  Juda  ham  mamnunmiz,  –  dedi  Roziya  xonim.  –  Fotih  Karimdek 
olim  insonga  sizdek  mutohhara  zavja  behad  yarashadi. 
Аllohim 
turmushingizni xayrli, barokatli qilsin, amiyn! 
 
– Аmiyn, – dedi Аmina. 
 
–  Аmiyn,  –  dedi  eshitilar  –eshitilmas  ohangda  Shafiqa.  Ko‘zlarini 
t
o‘sib turgan qora to‘rli parda uning ko‘zyoshini ham yashirdi. 
 
– Mening ismim Roziya Muhsin,  – deb o‘zini tanishtirdi xonim. – Bu 
mening singlim. Fotih janoblariga bir masalada murojaat etmoqchi edik. 
Shu  payt  tashqaridan  biri  besh,  biri  uch  yoshli  ikki  bolakay 
chu
g‘urlashib  kirib  keldi.  Shafiqa  o‘rnidan  turib  ketdi.  Ortiq  o‘zini  ushlay 
olmadi. Yugurib borib bolalarni quchoqladi. Buni k
o‘rib, Аmina ham, Roziya 
xonim ham tezda turdilar. Shu onda xizmatchining ovozi keldi: 
 
– Ustoz Fotih Karim aziz mehmonlarimizni kutmoqdalar.  
Roziya  xonim  Shafiqaning  q
o‘lidan  ushladi.  Shafiqa  sassiz  –sadosiz 
holda  ikki  bolani  yana  bir  marta  mahkam  ba
g‘riga  bosib,  keyin  Roziya 
xonimning izidan yurdi. 

---