T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
– Mashinang ham bizga qoladi. 
–  Og‘am,  mashinada  hech  narsam  yo‘q.  Bir  musofirni  oilasi  bilan 
manziliga eltyapman. 
– Аldama, och, yukxonani! Och! 
O‘tirgan supamizning orqa tomoni eshigi ochildi. Fonus tutgan otliqlar 
k
o‘rindi.  Ularning  qo‘lida  miltiq  ham  bor  edi.  Onam  qo‘rqib  ketdi.  Otam 
bizga: 
– Qo‘rqmanglar! – dedi. O‘zi supadan pastga tushish uchun yurdi. 
Osmon tiniq edi. Osmonda t
o‘lin oy. Yulduzlar charaqlaydi. Cho‘lning 
iz
g‘irinli  shabadasi  esadi.  Ona  bolalar  bo‘yraga  o‘randik.  Onam  ikkimizni 
mahkam quchoqlab oldi.  
–  Yo  Qodir Egam! Bizni panohingda  asra! Yo  Mehribon Egam,  bizni 
tashlab  q
o‘yma!  Yo  Qodir  Egam!  Yo  Rahmli  Xudoyim!  Bizni  himoya  qil!  – 
onam  tinimsiz  pichirlab  shunday  derdi.  Onam  bizni  shunday  qattiq 
quchoqlab  olgandiki,  yurak  urishini  sezib  turdim.  Ich 
–ichimdan 
q
o‘rqmasam  -da,  xatarda  ekanligimizni  idrok  etib,  nafas  ham 
chiqarmasdim.  Pastda  esa  otamning  y
o‘lto‘sarlar  bilan  suhbati  quloqqa 
chalinadi: 
–  Og‘alarim,  –  derdi  otam.  –  Xotinim,  ikki  bolam  bilan  ketyapman. 
Uy
g‘urman.  Xitoy  zulmidan  qochdim.  Borimni  yo‘lda  sarflab  kelyapman. 
Shu ulovni ham baz
o‘r topdim. Hali manzilim olis. 
– Shunday de? Qaerga ketyapsan? 
– Og‘alar, Eronga o‘tishim kerak. Keyin Turkiyaga. 
– Turkmanda yuraver! Turkiyada nima qilasan! Kiming bor u yerda? 
– Og‘alar... 
–  Аyt,  ayt!  It  egasini  tanimaydigan  zamonda  Turkiyada  senga  ko‘zi 
uchgan kim ekan? 
Otam jim qoldi. 
– Ey musofir, isming nima? – bu mutlaqo jiddiy bir ovoz edi. 

---