T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
yastangan.  T
o‘shak  o‘rnida  terilar.  Turkman  onaning  taklifi  bilan  mayin 
teriga 
o‘tirdik. Turkman ona duo qildi: 
–  Xudoyim  siz  musofirlarni  esdan  chiqarmasin,  cho‘llarimiz  sero‘t, 
q
o‘ylarimiz sersut, sergo‘sht, etli bo‘lsin! Omin! 
O‘rtada dasturxon. Ko‘zacha. Non. Qoqi mevalar. 
–  Chirog‘im,  uyg‘urlar  ham  ye,  demasa,  ovqat  yemaydimi? 
Turkmanlar  ye,  demaydi. 
O‘zing  olib  ye.  Uyat  bo‘lmaydi.  Yemasang,  uyat 
b
o‘ladi.  
Onam non ushatdi. K
o‘zachadan sopol kosaga ayron quydi. Аkamga, 
menga berdi. 
O‘zi ham ichdi. Turkman ona ham tamaddi qildi. Taom payti 
hech  kim  gapirmadi.  Taomdan  s
o‘ng  onam  ham  Turkman  ona  bilan 
gaplashib  ketdi.  Biz  bolalar  tashqariga  yugurdik.  Bolalar  bilan  tezda 
tillashib, 
o‘yinga  berilib  ketdik.  Kechga  yaqin  otam  keldi.  U  otda  emas, 
o‘ziyurar  ulovda  keldi.  Yuklarimizni  shu  ulovga  ortdik.  Turkman  onaning 
o‘g‘illari  ham  kelishdi.  Ular  bizga  ko‘maklashdilar.  Turkman  ona  bizga  bir 
narsalar berdi. Onamni quchoqlab, 
o‘pdi. Bizni ham quchoqladi, o‘pdi.  
 
– Yo‘llaring olis ekan, yaqin bo‘lsin! – deb duo qildi. 
O‘ziyurar  ulovning  orqasi  atrofi  o‘ralgan  supa  ekan.  Shu  supaga 
yuklarimizni  k
o‘yib,  o‘zimiz  o‘tirib  ketishga  ham  joy  hozirladik.  Hammamiz 
o‘tirdik.  Ulov  bir  silkinib,  yurib  ketdi.  Men  otamning  pinjiga  tiqildim.  Аkam 
onamning yonida. 
– Otlarni sotdim, – dedi otam. – Bu ulov bilan uch kunda Eronga yetib 
olamiz. 
...  Biror  shahar  yo  qishloqda  t
o‘xtamadik.  Ulov  deyarli  tinmay  yurdi. 
Bilsak, uni ikki kishi galma 
–gal yurgizar ekan. Uchinchi kun tunda ulovning 
silkinishdan  uy
g‘onib  ketdim.  Qarasam,  otam  ham,  onam  ham  uyg‘onib, 
nimagadir quloq tutishyapti. Pastdan ovoz keldi: 
– Mashinada nima bor? Boringni ber! 
– Yo boshingni uzaylikmi? O‘liging cho‘lda qoladi, bo‘rilar yeb ketadi. 

---