T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
– Qamoq biz uchun uy, – deb maqtandi Naynov. – Ko‘chaga chiqsak, 
uyidan haydalgan odamday his qilaman 
o‘zimni. 
– Senga ham bu joy yoqib qoladi, – dedi Аydar. 
–  Yo‘g‘e,  –  yigitcha  bu  gaplardan  qo‘rqib  ketdi.  –  Аdvokatlarim  bor. 
Eng kam muddatni olib berishadi. Qamoqdan chiqsam, halol yashayman. 
– Xixixi! – hiringladi Naynov. 
– Voxaxaxa, –  yotib qornini changallab kuldi  Аydar. – Hali  qamoqqa 
kirmabsan,  dunyoga  kelmabsan!  B
o‘yningga  yana  besh-o‘nta  jinoyatni 
q
o‘yishadi, hammasi zo‘r bo‘ladi! 
–  Аdvokatlari  kam  muddat  olib  berarmish!  –  kulgidan  o‘zini  to‘xtata 
olmasdi Naynov. 
– Аdvokatlar bor-ku!.. 
U shunday deb s
o‘kindi. 
Yigitchaning  rangi  oqarib  gapirolmay  qoldi. 
Аbdulloh  esa  biror 
suhbatga  aralashmay  jim 
o‘tirardi.  Ikki  kundan  keyin  yigitchani  asr  vaqti 
tergovga chaqirishdi. 
–  Аdo  bo‘ladi,  –  fol  ochdi  Naynov.  –  Yo  kaltak  yeydi,  yo  hamma 
jinoyatni b
o‘yniga oladi. 
– Kaltak ham yeydi, tan ham oladi, – dedi Аydar beparvo. 
Odatdagidek,  faryodlar  yert
o‘ladan  chiqib,  qamoq  devorlariga  urilib, 
tepaga 
o‘rlarkan,  Аbdulloh  qaysi  chinqiriq  anavi  yigitchaga  tegishli 
ekanligini bilmoqchi, xayolan unga hamdard b
o‘lmoqchi edi. Vaqt xuftondan 
oshdi. Uxlash buyru
g‘i berildi. Shu payt kamera eshigi ochildi va yigitchani 
ichkariga itarib yuborishdi. U emaklab kirdiyu, beton polga yotib qoldi. 
–  Hey,  tura  olasanmi?  –  dedi  Аydar  yotgan  joyida  yonboshlab. 
Аbdulloh tepadan tushdi, 
Naynov 
o‘z o‘rnini yigitchaga berib turishga qaror qildi: birgalashib uni 
yotqizishdi.  Yigitchaning  oyo
g‘i dahshatli darajada qontalash  bo‘lib shishib 
ketgan, 
o‘zi esa isitmasi ko‘tarilib: 

---