T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
– Yaxshi, mulla buva, – dedim. Vaqtim ziq, tezroq hukm zarur. – Bir 
o‘g‘rini keltirishibdi. Shariat bilan hukm chiqarib bering. 
Imomning k
o‘zi o‘ynab ketdi: 
– Unday qilolmayman!  
Unday qilolmayman! 
Men juda hayron qoldim. 
– Nimaga, mulla buva? 
 
– so‘radim. 
–  Bolshovoylar  ertaga  qaytsa,  dodimni  kim  eshitadi?  –  ko‘zi 
chaqchaydi imomning. 
G‘azabim  qaynab  ketdi.  Belimdagi  to‘pponchaga  beixtiyor  qo‘lim 
yugurdi. Biroq olmadim. 
– Hoy, munofiq! – deb qaltiragancha uning yoqasidan tutib siltadim. – 
Menga  qara,  pakana!  Xudodan  q
o‘rqmasdan  kofirdan  qo‘rqasanmi?  Kofir 
qaytib kelmaydi! Bildingmi? Kelmaydi! 
Imom  adoyi  tamom  b
o‘ldi.  Rangi  o‘chib,  labi  pirpiradi,  peshonasi 
terladi. 
–  Bildim,  bildim,  –  dedi  yalingansimon  yig‘lamsirab.  –  Istasangiz, 
hukm chiqarib beraman, bek. Qanday hukm chiqaray? 
Bu  gapidan  qonim  qaynab  ketdi.  Men  bu  itdan  shariat  hukmini 
s
o‘rasam,  mening  raʼyimga  qarayapti?  Urib,  basharasini  qonga  belashdan 
o‘zimni  bazo‘r  tiydim.  Siltab,  itarib  yubordim.  Pakana  imom  gandiraklab 
turib qoldi. Sallasi boshidan chuvalashib yerga tushdi. Shahd bilan tashqari 
chiqdim. Olomon tinchidi. 
O‘g‘rining tepasiga keldim.  
– Isming nima? – so‘radim undan. 
– O‘roz, begim, – dedi o‘g‘ri. Turqidan nashavandligini sezdim. 
–  Nima  o‘g‘irlading?  –  vajohatim  yomon  edi,  shekilli,  o‘g‘ri  tipirchilab 
dedi: 
– Men... Men... Haligi... 

---