Sivilizatsiya tug’ilgan qadimgi markazlardan biri Afrikaning shimoli-sharqiy qismida shimoldan janubga tomon oquvchi sersuv Nil daryosi vodiysi bo’lgan

Qadimgi podsholik davri 500 yildan ortiq davom etdi ( m.a.2800-2300 yy).

Davlat boshqaruvi tizimi yakka hukmronlikka, cheklanmagan hokimiyatga ega podshoning ilohiyligini targ’ib etuvchi diniy mafkuraga asoslangan.

Fir’avnning eng yaqin yordamchisi oliy amaldor-chati (bosh vazir) bo’lgan. U bir vaqtning o’zida bosh sudya, fir’avn nomidan mamlakat xo’jaligining umumiy nazoratini amalga 38

oshiruvchi, bir qator davlat amallarining egasi bo’lgan. Bu yuksak amalni odatda podshoning o’g’li egallagan Davlat boshqaruvi uch bo’g’indan iborat bo’lgan: markaziy, viloyat (nom), mahalliy (qishloq-jamoa). Nomlar boshqaruvi markaziy boshqaruvning kichikroq ko’rinishidagi nusxasi bo’lgan. Ko’p hollarda nomarxlar separatizmi mavjud bo’lgan

M.a. III ming yillik o’rtalaridan zodagonlar hokimiyati mustahkamlanib borgan.

Markaziy hokimiyatning zaiflashuvi va mahalliy zodagonlarning kuchayishi m.a. 2200 yilda Misrning mustaqil nomlarga bo’linib ketishiga olib kelgan.

Tarqoqlik va nomlar o’rtasdagi kurash Misr sivilizatsiyasi farovonligi va taraqqiyotining asosi bo’lgan sug’orish tizimi holatiga salbiy ta’sir ko’rsatdi. Birlashish jarayoniga ikkita markaz boshchilik qildi: shimoldagi Gerakleopol va janubdagi Fiva. Kurashda yakuniy g’alabani Fiva podshosi Mentuxotep I qo’lga kiritdi va mamlakat yaxlitligini tikladi.

Taxminan m.a. 2000 yilda Amenemxet I ning fir’avn bo’lishi bilan O’rta podsholikning gullab-yashnash davri boshlandi.

Mamlakatni birlashtirishga va markaziy hokimiyatni kuchaytirishga intilgan fir’avnlar nomarxlarni o’z ta’sir doiralariga olishga urindilar.

Amenemxet va Senusert nomlari bilan 8 ta fir’avn hukmronlik qilgan bu davrda misrliklar o’z qo’shnilari bilan muvaffaqiyatli urushlar olib bordilar, bronza quyish va shisha tayyorlashni o’zlashtirdilar.

Misr moddiy boyligining asosiy yaratuvchisi bo’lgan mehnatkash xalq “podsho odamlari” deb nomlangan

Ularning asosiy majburiyati qaysi yer- mulkka biriktirilganidan qat’iy nazar o’z kasblari doirasidagi ishni bajarish edi. Kasb va hunar bo’yicha taqsimlanish misrliklarning ixtiyorida emas edi.