Shoh va shoir

Yosh Alisherning iste'dodiga yuksak baho bergan Mavlono Lutfiy (l - o`quvchi) shunday deydilar:
Alisherning «Orazin...» deb boshlanuvchi baytini tingladim. Agar muyassar bo’lsa edi, o`zimning o’nlab ming forsiy va turkiy baytimni shu g`azalga almashar edim.
Men Navoiy zamondoshi Xondamir (2 - o`quvchi) bo`laman:
«Bir soatlik adolat oltmish yillik ibodatdan afzal» degan so`zlarga amal qilib, Alisher amirliklar taxtini o`zining muborak qalami bilan ziynatladi. Adolat va insof eshiklarini insoniyatga ochib qo`ydi.
Men Abdurahmon Jomiy (3- o'quvchi) durmen: Bu qalamkashga falakdan ofarinlar yog'ilsin! Chunki bu yoqimli baytlarni o'sha qalamkash yaratdi.
Men esa Navoiy zamondoshi Husayn Boyqaro bo`laman:
Alisherning nazmi oldida til lol va bayon ojiz turur.
Fuzuliy (6-o`quvchi) fikrlaydilar:
Turkiy Ajamu Arabda ayyom,
Har shoira bermishdi bir kom.
0'lmishdi Navoiy suxandon,
Manzuri Shahanshohi - Xuroson.
Zahiriddin Muhammad Bobur ham (5-o`quvchi): Alisherbek bahosi yo`q kishi erdi. Turkiy tilda she'rlar aytibdurlarki, hech kim bunchalik ko`p va xo'b aytg`on emas, degan edilar.
Zamondoshimiz Erkin Vohidov (7-o`quvchi) shunday yozadilar:
- Menga Pushkin bir jahonu
Menga Bayron bir jahon.
Lek Navoiydek bobom bor,
Ko`ksi osmon, o'zbegim!
Qarsaklar ostida sahna ko`rinishi yakuniga yetadi. So`ng Navoiy g'azali bilan aytiladigan qo`shiq tinglanadi. O`quvchilar Navoiy ruboiylaridan namunalar o`qishadi.
1 - o`quvchi: 1447 yil Xurosondagi notinchliklar sababidan Alisherlar oilasi Iroqqa ko`chadi.
2 - o`quvchi: 1457 yil Abulqosim Bobur Mashhadda vafot etdi. Alisher Mashhadda qolib, o`qishini davom ettiradi.
3 - o`quvchi: 1464 yil Alisher Navoiy Hirotga qaytadi.
4 - o`quvchi: 1465 yil esa u Samarqandga keladi.
5 - o`quvchi: 1469 yil Husayn Boyqaro taxtga o`tiradi. Navoiy bobomiz Hirotga qaytib keladilar hamda muhrdorlik vazifasiga tayinlanadilar.