Shermuhammadmun is

yog'dirilayotgan g'amu anduhlardan bezganligini, chorasiz qolganligini

tasvirlab beradi:

Ulum ichra gar rif’ate topsa olim,

Qilur xor, balkim giriftori johil...

Na she ’r irtifoe topadur, na shoir,

Na fazl e ’tibore topadur, na fazil.

Bu yanglijafosiga yo'q haddu g ‘oyat,

Zamona aning kinidin ЬоЧта g ‘qfil...

Falak shikvasiga tuganmak na mumkin.

Agar sharhiga tortsang xoma yuz yil.

Ko'rinadiki, qasida falak shikvasiga qaratilgan. Shoir uning inson

boshiga yog'dirayotgan kulfatlari ustidan aybnoma chiqargan. Bundan

keyingi qasidani ham fikriy yo'nalishiga ko'ra birinchi qasidaning

davomi deyish mumkin. U «Charog'i nola» deb nomlangan.

«Saylanma»dagi matni to'liq emas. Qisqartirilib keltiriladi. Chunki

matn oxirida shoir taxallusi keluvchi maqta’ bayt yo'q.

Bu qasidadagi muborizkor, davr bilan kelisha olmayotgan siymo

shoiming o'zidir. U qasidaning boshidan oxirigacha nolayu-afgon