«sharq» nashriyot-matbaa aksiyadorlik kompaniyasi

Qo‘shnilar eshitdi

Afandining qozoni suvga tashlangan1, u uyida, hozir

qo‘y go‘shtlik qaynatma sho‘rva bo‘lsa edi, deb, xomxayol

qilib o‘tirgan edi. Shu vaqtda qo‘shnisining o‘g‘li kosa

ko‘tarib kirib qoldi.

— Pochcha! — dedi u Afandiga. — Agar sho‘rva qiladigan

bo‘lsalaring, ayamga bir kosa berar ekansiz, toblari

yo‘q.

— Bu uyda bir narsani orzu ham qilib bo‘lmaydi, darrov

qo‘shnilar eshitadi, — dedi Afandi o‘z-o‘zicha.

Yaxshiyam ishonmaganim

Afandi uzoq bir yurtga sayohatga borib, qaytishida yo‘l

ustidagi qalin to‘qayzorda salqinlanib o‘tirgan edi, bir sipohi2

kelib, afandidan so‘radi:

— Qayoqdan kelayotibsiz?

— Shu yurtga sayohat qilib kelgan edim, safar qarib,

endi yurtimga ketayotibman.

168

1 Qozoni suvga tashlangan — bir necha kundan buyon ovqat qilinmaydi

ma’nosida;

2 Sipohi — harbiy askar.

— Qalay, bizning shaharlar sizga ma’qul bo‘ldimi?

— Menga ma’qul bo‘lmadi. Shaharlaringiz iflos, qarovsiz,

pashshasi ko‘p, narx-navo qimmat...

— Odamlari qalay?

— Odamlari juda qo‘pol, xasis, firibgar, ochko‘z ekan.

— Bu shaharning begi to‘g‘risida nimalar deysiz?

— Shahari shu bo‘lsa, uni begi nima bo‘lardi.

Anchagina zolim, maishatparast odam, deyishadi.

Sipohining rangi-quti o‘chdi, mo‘ylovini burab,

Afandiga ko‘zlarini chaqchaytirdi:

— Men shu shaharning begiman!

Afandi darrov so‘rashgani qo‘l berdi:

— Salomatmilar?.. Shahar to‘g‘risidagi gaplarga

yaxshiyam ishonmaganim...