Say d u lla m irzayev

Qaradimu, ко ‘zimni ortiq
Uzolmadim tirik hayotdan.
Sozim, qalhim, qo 'slug ‘im bilan
Maftun bo ‘Idim men qayta boshdan.
Z u lfiy an in g «O na elda t o ‘lish a r n ah o r» , « G ‘o lib la r 
qaytganda» kabi she’rlarida hayotbaxsh kayfiyat, yuksak 
in so n p a rv a rlik tu y g ‘u la ri b arq u rib tu ra d i. « G ‘o lib la r 
qaytganda» she’rida tasvir etilishicha, bir ayolning eri Vatan 
oldidagi fuqarolik burchini oqlab, jangda halok bo‘ladi. Uning 
uyga q ay tm aslig i aniq. Bu q a y g ‘uli h o la tg a m arhum
jangchining sodiq bevasi (lirik qahramon) asta-sekin ko‘nikadi. 
L ekin bu y uk g ‘ala b a s h o d iy o n a la ri bu ay oln in g d a rd u
alamlarini yangilaydi. U, bir tomondan, bu shodiyonalardan 
quvonadi, ikkinchi tom ondan esa erining sog‘-salomat elga 
qaytgan g‘oliblar safida yo‘qligidan iztirob chekadi, ich-ichidan 
eziladi. A sarda ana shu ruhiy holat, qalb tu g ‘yonlari, lirik 
qahramonning ichki kechinmalari tasviri g‘oyat haqqoniy va 
jonli chiqqan. Asar oxirida bu ayol o ‘zining shaxsiy g ‘amu 
qayg‘ularini yengib, g‘alaba tantanalariga qo ‘shiladi:
Chiqmasam bo ‘Imaydi, butun elda to 'y,
Bu kun yig ‘lash gunoh bu uyda qolib.
Shunday qilib, «G ‘oliblar qaytganda» she’rida Zulfiya o ‘z 
taqdirini xalq taqdiri bilan bog‘lagan, vafodor yor, haqiqiy 
inson obrazini yaratgan.
301

---

K o ‘rinadiki, hayot qaysi m asalani kun tartibiga q o ‘ysa, 
shoira o ‘sha masala haqida hozirjavoblik va sezgirlik bilan 
qalam tebratadi. Shoira doimo zamonamizning dolzarb, muhim 
mavzulariga m urojaat qiladi va har safar ularni chuqurroq, 
go‘zalroq qilib aks ettirishga intiladi. Bu xususiyat shoiraning 
urushdan keyingi ijodida yanada aniq va go‘zal bir tarzda 
namoyon b o ia d i.
U rushdan keyingi davrda Zulfiyaning «Hulkar» (1947), 
«Men tongni kuylayman» (1950), «Dugonalar bilan suhbat» 
(1953), « L irik a» , «Y uragim ga y aqin k ish ilar» (1958), 
«Gullarim», «Tanlangan asarlar» (1959), «She’rlar» (1963), 
«Vodiy tuhfasi», «Yurak hamma vaqt yo‘lda» (1966), «Shalola» 
(1976), «Yillar, yillar» (1978), «Dostonlar» (1975), «Uylar», 
«Kamalak» (1985), «Xotiram siniqlari», «Yillar sadosi» (1995) 
kabi o ‘nlab kitoblari nashr etildi. Bu asarlarda zamonamizning 
rang-barang mavzulari mahorat bilan yoritilgan.
Zulfiyaning bu davrdagi she’riyatida muhabbat, ezgulik va tinch- 
likning tantana qilishiga komil ishonch ruhi bo‘rtib, balqib turadi: