Sana: Mavzu: Baliqchi va baliq haqida ertak. A. S. Pushkin Maqsad

DO‘STLIK

Xudoyberdi To‘xtaboyev

Abduqodir Vovaga yozayotgan xatini boshidan o‘qib chiqqan edi, o‘ziga yoqmadi: nuqul keraksiz so‘zlarni yozibdi-yu, muhimlari qolib ketibdi. Yangitdan yozmoq- chi bo‘lib: «Esingdami, Vova», — deb boshladi. Bosh- ladi-yu, yana yoza olmay, derazadan olmazorga tikilga- nicha, xayolidan o‘tgan davr kecha boshladi.

...Bir kuni kosadagi sutni to‘kib qo‘yib oyisidan qochib chiqqan edi. Ko‘chalarda bekor aylanish joni- ga tegdi. Keyin nima gaplar bo‘layotganini bilish uchun maktab hovlisiga kirgan edi, yangi ko‘chib kelgan rus tili o‘qituvchisining eshigi oldida loy qorib turgan malla sochli bolaga ko‘zi tushib qoldi. Abduqodir yaqinroq bo- rib, begona bolaning kurakchasini oldi-da, ura qochdi.

Kerak bo‘lsa, olaver, — dedi to‘satdan o‘zbek- chalab Vova, — menda ko‘p.

O‘sha kuni Abduqodir Vova bilan durustgina tanishib oldi. Ma’lum bo‘lishicha, Vovalar Katta dovon qish- log‘idan ko‘chib kelayotganlarida ularning yettita quyon- lari o‘sha yerda qolib ketibdi. Bitta ona quyonni olib qaytishibdi.

Hademay o‘qishlar ham boshlanib ketdi. Ikkovlari bir sinfda o‘qiy boshladilar. Endi ular birga dars tayyorlashar, birga o‘ynashar, bo‘sh vaqtlarida esa Vovaning quyonlariga o‘t keltirish uchun dalalarga chiqishar edi. Bir kun ikkovlari adir tomonda adashib ham qolishgan. Bu voqea 4- sinfda o‘qiyotganlarida yuz bergan edi. Ular olma keltirish uchun bog‘ga borishdi. Erta bahor, daraxtlar kurtak yoza boshla- gan, hamma yoqda o‘t-o‘lanlar ko‘karib, zilol suvli ariqlar bo‘yida chuchmomalar ochilgan payt... Ishlarini bitirib, en- digina orqaga qaytamiz deb turganlarida, Vovaning yongi- nasida bir quyon bolasi sakrab, o‘ynoqlab qoldi:

Quyon! — deya qichqirdi Vova va ortidan quvlay boshadi. Abduqodir ham yugurdi. Quyon bolasi o‘ynoq- lab, oyoqlarini osmonga otib yugurar edi. Qorong‘i tushib, ko‘z ko‘rmay qolguncha quyonni quvlashdi.

Shu payt yaqinginada chiyabo‘rining chaqaloq inga- lashiga o‘xshash ovozi eshitilib, ikkovlarini ham cho‘chi- tib yubordi...

Vova, — dedi Abduqodir o‘zidagi qo‘rquvni bo- sish uchun ataylab qattiq tovushda, — sen katta bo‘lsang quyonchi bo‘lmoqchimisan?

Albatta, — dedi Vova tovushini undan ham ba- land qilib.

Men bobomga o‘xshab bog‘bon bo‘lsam kerak, bobom: «Qarib qoldim, o‘rnimga seni qoldirmoqchi- man», — deydilar.

...Bir nafasdan so‘ng xat ham tayyor bo‘lgan edi.

Abduqodir pochta tomon yo‘l oldi.