Safiy, Faxrddin Ali. S34 Go'zal latifalar

Sh. Shomuhamedov , 

Filologiya fanlari doktori, professor

Bir o'rtamiyona shoir Abdurahmon Jomiyga she'rini o'qib berib: 

—

 

Shuhrat  qozonish  uchun  shu  she'rimni  shahar  dar  vozasiga  osib 

qo'ymoqchiman, janoblari nima deydilar? — desa, Jomiy: 

—

 

Juda  yaxshi, unda bu she'rning  yoniga o'zingni ham  osib  qo'yish 

kerak, bo'lmasa odamlar bu she'r seniki 

ekanligini qayoqdan bilishadi? — debdi. 

* * * 

Bir no'noq shoir Abdurahmon Jomiyga shunday debdi: 

—

 

Makkaga borgan edim, azbaroyi tabarruk bo'lishi uchun she'rlarim 

devonini hajarul asvad (muqaddas qora tosh)ga surtibsurtib oldim. 

—

 

Hayhay,  —  debdi  Jomiy,  —  ko'p  yanglish ish  qilib  san, asli obi 

zamzamga yuvib kelsang yaxshiroq bo'lur erdi. 

* * * 

Bir no'noq shoir Abdurahmon Jomiyga: 

—

 

Shu  kecha  Xati  Xizrni  tush  ko'rdim,  muborak  tu  puklarini 

og'zimga surib ketdilar, — desa, Jomiy: 

—

 

Yanglishibsan,  Xati  Xizr  sening  aftu  basharangga  tupurgan,  sen 

og'zingni ochib yotganing uchun tupugi og'zingga tushgan, — debdi. 

Amir  Temur  Fors  viloyatini  zabt  etgandan  keyin  She  rozga  keladi. 

Hofizi  Sheroziyni  o'z  huzuriga  chaqirtiradi.  Amir  Temurga  yaqin 

---

shaxslardan  biri  darrov  Hofizni  topib  keladi.  Hofiz  juldur  kiyim  kiyib, 

faqirona hayot kechirib yurgan ekan. Amir Temur shoirga razm solib: 

—

 

Ey Hofiz, men Buxoro bilan Samarqandni obod qilish maqsadida 

qilich ko'tarib olamni xarob qilib yurib manu sen bu ikkala shaharni bitta 

hindu xoliga bag'ishlab: