«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр

Ҳикояти Шайх Бастом
Қариғон палласида Шайх Бастом,
Ўзидин соате кетти бир оқшом.
Ўзига келди эрса, айди аҳбоб:
«Нағу бўлди мунунгдек, э дурри ноб?»
Деди: «Болиғ бўлур ҳолатда бир рох,
Кўзумга бир жамила тушди ногох.
Ениб бори дигар солдим нигоҳим,
Чиқиб эрди эсимдин ул гуноҳим.
Эсимга тушди ҳоло ул назора,
Юрагим бўлди қўрқуб пора —пора».
Муборак отзидин кўп томди қони,
Ўшал хавф ила охир чиқти жони.
80 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Мунунгдек йиғласа андоқ неку рой,
Бизингдек рўсияҳни ҳолиға вой.
Ҳамиша завқимиз айшу кулушга,
Етушмас эрта қилғон тавба тушга.
Ўтар дунё ишин тутдик муқаддам,
Гуноҳ айниқса кўб, қўрқинчимиз кам.
Худовандо! Ўзунгсан Олими ғайб,
Мане мискиндадур ҳеч сони йўқ айб.
Гуноҳи бениҳоят бандадурман,
Бу кўб шарр манда чун шармандадурман.
Абас бирла қўлумдин кетти вақтим,
Амал меҳрин ёшурди абри мақтим.
Жаримам беадад бўлса агар чанд,
Ҳижоби мағфират ёп, эй Худованд.
Ювиб раҳмат билан важҳим қорасин,
Насиб эт барча неъматлар сарасин.
Худони неъматлариға фикр айламоқни баёни
Кел э озода, воқиф бўл кўнгилға,
Кўнгил йўлбошчидур қурбатли йўлға.
Тафаккурнинг қушин ҳеч қилма ғофил,
Палағда бўлмағай то байзаи дил.
Тафаккур мурғи доим бўлса дамсоз,
Умид улдурки андин учса шаҳбоз.
Анингдек боз ила чун айласанг қайд,
Кўнгил қушларини қилса бўлур сайд.
Кўнгил ҳар гоҳ салоҳиятда бўлса,
Топар банда қаю ниятда бўлса.
Ҳама аъзо раиятдур, кўнгул—шоҳ,
Омонлиғ бўлғуси шоҳ адлидин роҳ.
Агар султон ўзи қилса ёмонлиғ,
Қачон бўлғай раиятда омонлиғ.
81 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Кўнгил жўш этмаса, кўз бўлмағай нам,
Чиқарму сув қудуққа, тошмаса ямм.
Эшитгансан ани —дилдур назаргоҳ,
Назаргоҳдур кўнгил, бир бўлса ҳар гоҳ.
Югурса ул кўнгилким ҳар тарафга,
Қачон лойиқ бўлур мундоғ шарафга?
Кўнгил дарсини дерлар, хуш сабақдур,
Тамоми маърифатдур, ганжи Ҳақдур.
Кўнгил дарсин савол этдим бир эрдин,
Талаттуфдин деди: «Сўрма бу ердин.
Била олманг бу шарбат тотмагунча,
Ўзунгни яхшиларга қотмагунча».
Агар Они унутса, банда оне
Тирик эрмас, агарчи бўлса жоне.
Кўнгил бурчинда шфлат иллати пур,
Даъвом улдур — давом этса тазаккур.
Ўшал дамни «надам» дер ахли маъни,
Оғиздин чиқса ғафлат бирла яъни.
Кўнгул анда қамиша, қўл хам иша,
Қачон бўлғай мунингдек яхши пеша.