S a m a r q a n d d a V l a t u n I v e r s I t e t I r a h m o n q u L o r z I b e k o V

Dedi bir kun myenga ul mahvashim: ey sho ‘xi beparvo,
Men aydim: «Sen dema
, 
men dey, ki solding boshima savdo.
Ato qildi xudo myenga meningdek dilbari bamo,
Visoling qatraidir, mavj urar hajring bo ‘lib daryo.
Qanoatda degil k o ‘nglim qushin to ul qushi anqo,
Nachunkim sen erursan bahri dilda gavhari yakto.
Tabassum aylagil, nolam nasimig'a guli ra ’tto,
Ki gulzori firoq ichra men erdim bulbuli go‘yo.
Banogoh etsa vasling qilmag‘aysen noz istigfno,
Degaysen, men gado mazrnunig‘a, ey shoh, sallamno.
Zamoningda agar mavjud bo‘Isa Vomiqu Uzro,
Muhabbatdin dam urmas erdi, ishqdin ay lamas da’vo.
Ajab ma'shuqlik rasmin bilursen, ko‘zlari shahlo,
Topilmas ikki olamda seningdek sho “x bazjn aro...

---

Bu o'rinda ta’kidlangan va misralar oxirida kelgan hamma so'zlar 
qofiyalidir.
Uvaysiyning har biri taijebaytli, biroq beshliklar tarzida tuzilgan, 
taijiband va tarkib bandlaiga ham, muxammaslarga ham o'xshab 
ketuvchi she’rlari bor. Uning bir mustaqil muxammasi muvashshahlik 
xususiyatiga ham ega. Olti beshlikdan iborat bu muxammasning 2- 
,3-4- bandlaridagi hurufi hijo harflar jamlansa, Vaysiy ismi kelib 
chiqadi. Muxammas-muvashshah ilohiy mazmunga ega.
Mavzun qadiga qilib tahammul,
Ash 'or ipini oldim, ey gul,
Ко ‘rding yuzida zulfi sunbul,
Tab’ingga и damda tushdi g ‘ul-g‘ul,
Tushsa nechalar erur sanga qul.
Ko‘ngulki xayola hatf solding,
Vos’e dilining vovin olding,
Go yoki bu so'z bila quvonding,
Davrimda bu tab’inga quvonding,