С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

тўғраб еди, картошка ва гўштларнй ҳам пок-покиза туширди.
«Шўрваси мазали экан,— деди у ўз-ўзига,— Ҳар куни бир қўй
сўйиб ейдиган Эшонқулбойнинг уйида менга пих бойлаган қоқ
197
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

нон борардилар. У х,ам тўйимли эмасди. Ҳафта-ўн бош кунда бир
марта шўрва борсалар ҳам у илиқ-милиқ бўларди. Гўшт бергудек
бўлсалар, суякнинг гўштларини тарашлаб олиб, куруқ суякни
монга берар эдилар. Бу ерда ҳам лаззатли шўрва, ҳам гўшт
бердилар».
Етим шўрвани ўз-ўзича таърифлагач:
— «Булар я.хшику-я, лекин бу ерда еб-ичиб ётишдан бошқа
иш йўқ экан-да, бунга чидаб бўлмайди. Ҳеч бўлмаса олдимда
бирорта бола бўлгандайди, у билан гоҳ ўйнаб, гоҳ ганлашиб
ўтирар эдик»,— деди ва ўрнидан туриб, каравотга чўзилди...
* * *
Етим қаттиқ ухлаб қолган эди. Уни носбон келиб уйготди ва:
«Менинг кетимдан буёққа кел», деб аввал куни сўроқ қилинган
уйга олиб кирди.
Хонада эрталаб Етимни сўроқ қилган кишидан бошқа яна икки
киши ўтирар эди. Бугун ҳам ўша саволлар ва ўша жавоблар
айтилиб, қоғозга ёзилди.
Терговчи қоровулга қараб:
— Буни олиб чиқиб туринг, яна чақирамиз,— деди.
Қоровул Етимнн эшик олдидаги диванга ўтқазиб, ўзи ҳам
унинг ёнига ўтирди. Орадан кўн вақт ўтмай, уни яна ичкарига
чақиришди.
— Сени қўйиб юборамиз, уйингга борасанми? — деди терговчи
Етнмга қараб.
— Менинг уйим йўқ-ку,— деб жавоб берди Етим.
— Қариндош-уруғинг бўлса уларникига борарсан?
— Қариндош-уруғим ҳам йўқ!
— Ундай бўлса. қўйиб юборсак, қаерга борасан?
— Мен бу ердан ҳеч қаерга кетмайман, шу ерда қолиб,
ўқийман. Фақат мен ётган хонанинг эшигнни очиб қўйишса