С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Уйларига кетган болалар қайтиб колдилар, боданабозлик бош-
ланди.
Халфа Аҳмад билан ораси очиқ қолдирилган давра теварагида,
бир-бировларига қарама-қарши ўтирдилар, уларнинг ёнларида
бошқа болалар ҳам давра қуриб ўтирдилар. Давра тўлгандан кейин
қолган болалар уларнинг орқаларида тикка турдилар.
Халфа билап унинг қаршисида ўтирган Ақмад қўйпиларидан
боданаларини чиқардилар, боданаларининг тумшуқларини яла-
днлар, уларнинг оёқларини чўзиб қанотларига туфукларини сув
ўрнида суркадилар, қанотларини тагларигача ҳўлладилар. Сўнгра
халфа Аҳмадга қараб:
— Менинг нечам билан сенинг нечанг?— деди.
— Менннг йигпрмам билан сенинг йигирманг! — дея Аҳмад
жавоб берди.
— Менпнг ўттизим билан сенинг ўттизинг!— деб халфа
орттирди.
Охирда ўйин «менинг юзим билан сенинг юзинг»га бориб тақал-
ди. Г>у шундай бўладики, кимнинг беданаси қочса, қочирган беда-
нанинг эгасига юз дона данак тўлайди.
— Сизлар ҳам «болагаров» богланглар!— деди халфа бошқа
болаларга қараб.
Вошқа болалар баъзплари халфанинг беданаеи устидан «унинг
боданаси зўр чиқишини баҳслашиб», баъзилари «Аҳмаднннг
боданаси зўрлигига» баҳслашиб, бир-бировлари билан гаров
богладилар. Уларнинг ҳам ҳар қайсилари ўз ҳолларича сенинг
ўнингга монинг ўним ё ортиқроқ қилишиб «болагаров» қўйшн-
дилар.
Гаровлар богланиб бўлгандан сўнг икки беданани тўгарак ичида
(маъракада) бир-бировлари билан уриштирилдилар.
Иккала бедана ҳам нанжаларини ёзиб, иатларини ҳурпай-
тнриб, бўйинларини чўзиб уришишга киришдилар.
Виринчи бодана иккинчнсининг бўйнидан тишлаб тортар.
иккинчисп биринчисининг қулогидан тишлаб тепар, бири пихи
билан ўз душманининг кўзини тирнар, иккинчиси унисининг