С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

нима учун қамалганимни сўра^ди.
— Менинг тақдиримдан, сенинг бахтсизлигингдан,— деб жа-
воб бердим.
Бир соат чамаси гап-сўзсиз ўтиргандан кейин ҳафтада бир
қатла келиб кўришни ваъда қилиб, ўз ғамхонасига қайтиб кетди.
Зиндондан чиқиб кетаётганида унга зиндонбон:
— Ҳар келишингда менга бир коса сариёғ келтирмасанг,
ўғлингнн кириб кўришга йўл бермайман,— депти.
Бечора камнир ўғлини кўрмаса бўлмайди. Лекин сариғ мой
тайёрлаш учун моли йўқ, ишлаб нул топиб сариғ мой олиш учун
кучи ҳам йўқ. Ноилож гадойчиликка чиққан. Кунда эшикма-
эшик юриб, менинг қамалганимни, ўзиниНг бахтсизлигинн маъю-
сона бир тил билан гапириб, мени кўриш учун зиндонбонга бир
коса сариг мой кер^клигини, ўзннинг ҳеч вақосиз, камбағалли-
гини айтиб бир қошиқ сариғ мой тиларкан, шундай қилиб бир
коса мой тайёрлагач, мени кўришга келаркан
. 1
1 Ообиқ Кухоро амирлари ҳукумати тартибида гуиоҳкорга солингап нақд катта 
жаримапи ҳам гадойлик билан тўлаш одат ҳукмига киргап эдн. Масалан, биров 
қон тўкишда айблацди. Шунда даъвогарнинг талабидан ташқари, ҳукумат ҳам 
унга катта жарима, қон пули соларди. агар бу жаримани тўлашга гуноҳкор- 
нинг қурби стмаса, бўйнига бир хурма осиб,- қишлоқма-қишлоқ кезардн. У ҳолни
86
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

М
р ни
Вухорога жуиатгунларнгача бочора камнир онамнинг
\оли шунда!! эди, ундан сўнг бопшга ннмалар колганидан ха-
барсизман, харҳолда букунгача тирик қолмагандир,— деб Шариф
ўз бошидан ўтган воқоаларни тугатди вд ҳикоясинннг охнрида
юзига томган ёш томчиларни дастрўмоли билан артиб, аламли бир
оҳ чокди-да, ганиришдан тўхтади.
Шарифнинг саргузаштнни эшитиш Одинага ўз фожиаларини