С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Одина билан Шариф чойни орага олиб, қайта бошдан икковлаб
суҳбатга киришдилар.
Одина Шарифнп ўзининг кейинги саргузаштидан қисқача
хабардор қилганидан кейин, деди:
— Бир йилдан ортиқроқ бўлди. Шундан бери бувим ва қай-
тиғим аҳволидан бехабарман, улар ҳақида бирон нарса эшитган
Зўлсанг, менга айтиб, ташвишдан чиқарсанг-чи!
— Мени чегарадан банди қилиб...— деб Шариф ҳикоя бошла-
анда Одина асабийлик билан унинг сўзини кесиб деди:
— Сенинг банди бўлганингни ўз кўзим билан кўрганман.
Ўндан сўнг бошингдан нималар ўтганини кейин айтиб берарсан,
^озирча менинг уйим тўғрисида бирон хабар бер, дейман.
— Сенинг уйингдан унча хабарпм йўқ, банди бўлиб Қора-
82
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

тегинга...— деб Шариф сўзни яна ўз саргузаштнга бурмоқчи
бўлган эди, 
л р к и н
, «унча 
хабарим йўқ», жумласи Одинани шуб-
ҳага тушириб, Шариф учун қочиш йўлини тўсди:
— «Унча хабаринг йўқ», демак, озгина хабаринг бор,— деб
Одина яна унинг сўзини кесди,— ўша озгина хабарни хоҳ яхши-
дир, хоҳ ёмон менга айтиб, мени ташвишдан қутқар,— деб
уни сиқа бошлади.
Шариф учун айтилмайдиган нарсаларни айтишдан бошқа чора
қолмаган эди, лекин айтилажак хабарларни кейинроқ ҳам енгил-
роқ қилиб айтиш йўлини ахтарар эди.
— Сабр қил, сенинг уйингга даҳлли ганлар жуда оз, у ҳам
менинг саргузаштнмга боглиқдир, чунки мен зиндондан бошқа
жойни кўрган эмасман, зиндондаги ўз саргузаштимни айтмасдан
унилг ичидан сенга даҳлли хабарни нечук ажратиб айтаман,—
деб Шариф яна ўз саргузаштини айтишга киришди:
— Мени,— деди,— чегарадан банди қилиб Қоратегин қўрғо-