Rossiya imperiyasining birinchi jahon urushida ishtiroki

- Sizningcha, hozirgi kunda Jahon urushi haqidagi eng keng tarqalgan afsonalar nima?
Biz allaqachon birinchi afsonani nomladik. Birinchi jahon urushi so'zsiz imperialistik bo'lib, faqat hukmron doiralar manfaatlarini ko'zlab o'tkazilgan degan afsona. Bu, ehtimol, hatto maktab darsliklari sahifalarida ham bartaraf etilmagan eng keng tarqalgan afsonadir. Ammo tarixchilar bu salbiy mafkuraviy merosni bartaraf etishga harakat qilmoqdalar. Biz Jahon urushi tarixiga boshqacha nazar tashlab, o‘quvchilarimizga bu urushning asl mohiyatini tushuntirishga harakat qilmoqdamiz.
Yana bir afsona - bu rus armiyasi faqat orqaga chekindi va mag'lubiyatga uchradi. Bu kabi hech narsa. Aytgancha, bu afsona G'arbda keng tarqalgan, u erda Brusilovning yutug'idan tashqari, ya'ni 1916 yilda Janubi-G'arbiy front qo'shinlarining hujumi (bahor-yoz), hatto G'arb mutaxassislari, general haqida gapirmasa ham bo'ladi. Birinchi jahon urushida rus qurollarining hech qanday yirik g'alabalari yo'qligini aytish mumkin emas.

Birinchi jahon urushida arafasida Fransiya Yevropadagi eng kuchli armiyaga ega edi (mustamlaklar qoʻshinlarini hisoblaganda) — 882 907 odam. Buning sababi 7-avgust 1913 yilda tasdiqlangan qonun edi, bu qonunda hizmat muddati 2 yildan 3 yilgacha koʻpaytirildi va chaqirish yoshi 21 yoshdan 20 yoshgacha tushirilgan edi. Germaniya armiyasida ham deyarli shuncha miqdorda odamlar bor edi.

28-iyun 1914-yili Frans Ferdinand Bosniya poytaxti Saraevoga tashrif buyuradi. U anneksiyalangan Bosniya va Gertsegovina hududlarini koʻrishga keladi, u bilan birga uning rafiqasi Sofiya Xotek bor edi. Olti odam guruhi (Cvjetko Popović, Gavrilo Princip, Muhamed Mehmedbašić, Nedeljko Čabrinović, Trifko Grabež, Vaso Čubrilović) "Yosh Bosniya" tashkilotidan edi. Ular eksgertsoga suiqasd uyushtirishlari kerak edi. Eksgertsogning namoyishi kezida u rafiqasi bilan mashinada ketayotganda Čabrinović mashinaga granata uloqtiradi, ammo granata tegmaydi. Ayrim odamlar yaqin atrofda portlashdan jabrlanadilar, ammo Ferdinandning namoyishi davom etadi.
Bir soat oʻtib Ferdinand kasalxonadan chiqdi, u yerda u kasallarni tashrif buyurgan edi. Uning kuzatib boruvchi soqchilari adashib boshqa koʻchaga ketdi va u yerda 19 yoshli bosniyalik serb millatchisi Gavrilo Princip turgan edi. U Frans Ferdinandni va rafiqasi Sofiyani otib oʻldiradi.
5-iyul Germaniya imperiyasi Serbiya bilan urush boʻlsa Avstriya-Vengriyani qoʻllab-quvvatlashishi haqida rasmiy xabar berdi. Saraevodagi qotillikni ular Yevropada urush boshlanishi uchun bahona qilib ishlatishdilar.

23-iyul Avstriya-Vengriya hukumati Serbiyaga juda haqoratli talabalar qoʻyilgan ultimatum yubordi.Bu ultimatumda oʻnta talabalar bor edi va ultimatumni bajarish uchun 48 soat berildi. Serbiya hukumati ultimatuming faqat birgina talabiga, yaʼni suiqasd yuzasidan oʻtkaziladigan tergov ishlarini Avstriya-Vengriya davlat huquqiy idoralari olib borishiga rozilik bermadi. Bundan keying Avstriya Serbiya bilan diplomatik aloqalarini uzdi.

25-iyul kuni Serbiya safarbarlikni eʼlon qildi, bu Avstriya-Vengriya yuborilgan ultimtumga javob boʻldi.
26-iyul kuni Avstriya-Vengriya ham safarbarlikni boshladi, Rossiya va Serbiya chegaralarida qoʻshinlar yuborildi.
28-iyul Avstriya-Vengriya Serbiyaga urush eʼlon qildi va Serbiya chegaralarini bosin oʻtdi. Belgrad shahrida Avstriya-Vengriya ogʻir artilleriya bilan otishni boshladi. Rossiya Serbiyani bosib olishlariga yoʻl qoʻlmaydigani haqida eʼlon qildi.
29-iyul Nikolay II Vilgelm IIga telegram yubordi, u yerda "Avstriya-Serbiya mojarosini Gaaga konferensiyasi hal qilishsin" degan taklif yuborildi. Vilgelm II bu telegramaga javob bermadi[5] [6] [7] [8] [9] [10].
29-iyul Germaniya armiyasida taʼtil bekor qilindi.
30-iyul kuni Fransiyada qisman safarbarlik boshlandi.

31-iyul kuni Rossiya imperiyasida hamma armiya qoʻshinlari safarbarligi boshlandi.

Shu kuni yoq Germaniyada "urush ahvoli" haqida eʼlon qilindi. Germaniya Rossiyaga ultimatum yobordi: armiyaga chaqirishni toʻxtatish, yoki Germaniya Rossiyaga urush eʼlon qiladi. Fransiya, Avstriya-Vengriya va Germaniya umumiy safarbarlikni eʼlon qildilar. Germaniya oʻz qoʻshinini Fransiya va Belgiya chegaralariga yuboradi.
Ertalab 1-avgust kuni Angliya bosh vaziri Edward Grey Germaniya bilan Rossiya oʻrtasida urush boʻlsa, Angliya aralashmasligi haqida Germaniya elchisiga soʻz berdi, faqatgina Fransiyaga urush eʼlon qilinmasa [11]. Bundan uch kun oldin 28-iyul kuni Germaniya kayzeri Angliyaga fransuz hududlarini bosib olmaydiganini aytgan edi, faqatgina u urushga aralashmasa. Grey 30-iyul kuni bu "sharmandalik taklifni" Jamoalar palatasida" rad qildi[12].
1-avgust kuni Germaniya Rossiyaga urush eʼlon qildi, shu kuni yoq nemis armiyasi Lyuksemburgga kirib boradi.
2-avgust kuni Germaniya Lyuksemburgni toʻliq bosib oldi. Belgiyaga nemis qoʻshinlarini Fransiya chegarasiga qoʻyib yuborishi haqida ultimatum qoʻyadi. Bu taklifga 12 soat berildi.

3-avgust kuni Germaniya Fransiyaga urush eʼlon qildi, uni "Germaniyaga uyushtirilgan hujum va havo bombardirovkasi" va "Belgiya neytraliteti buzilganligi"da aybdor qildi.

3-avgust kuni Belgiya Germaniya ultimatumiga qarshi chiqdi.

4-avgust kuni Germaniya qoʻshinlari Belgiyaga kirib bordilar. Belgiya qirolli Albert davlatlardan yordam soʻradi, Belgiya neytralitetiga kafolat berganlardan. London Berlinga ultimatum yubordi: Belgiyaga bostirib kirishni toʻxtatish haqida, boʻlmasam Angliya Germaniyaga urush eʼlon qiladi. Ultimatum taklifi oʻtib boʻlgandan soʻng Birlashgan Qirolli Germaniyaga urush eʼlon qiladi va Fransiyaga yordam tarifida qoʻshinlarini yubordi.
6-avgust kuni Avstriya-Vengriya Rossiyaga urush eʼlon qildi.
Urush 1914-yili ikki frontga bolindi. Asosiy urush voqealari Fransiya va Rossiya hududlarida, yana Balqon (Serbiyada), Kavkaz, Yaqin Sharqda boʻldi (1914-yildan boshlab), Evropa mamlakatlarining mustamlakalarida — Afrika, Xitoy va Okeaniyada ham boʻldi. 1914-yili hamma urushda qatnashgan mamlakatlar urushni nechadir oy ichida hujum orqali tugatmoqchi edi, ammo ular urush bunchalikga soʻzilib ketishini bilmagan edi.
Germaniya urush boshlanishida yaxshigina tayyorgarlik koʻrgan edi, u Shliffen rejasi bilan Fransiyani darhol bosib olishi kerak edi, oldidan Rossiya safarbarlik qilmasidan va oʻz qoʻshinlari chegaraga yubormasidan oldin. Hujum Belgiya hududian rejalashtirilgan edi (bu bilan Fransiya kuchlaridan oʻtsa boʻlar edi), Parijni oldindan 39 kun ichida olish kerak edi. Qisqa qilib etganda bu reja Vilgelim II bilan aytilgan edi: "Bizning tushligimiz Parijda bʻoladi, nonushtaniz esa — Sankt-Peterburgda". 1906-yili bu reja oʻzgartirilgan edi (Germaniya bosh shtab generali kenja Moltke rahbarligida) va bu rejada unchalik koʻp oʻzgarishliklar boʻlmadi — Asosiy qoʻshinlarni bar bir ham Sharq frontida qoldirish kerak edi, Belgiya orqali hujum qilish, ammo urushga aralashmaydigan Niderlandiyaga tegmash kerak edi.
Fransiya esa oʻz harbiy doktrinasini (17-Reja deb nom olgan) Elzas-Lotaringiya ozod qilinishidan boshlanishi kerak edi. Fransuzlar Germaniya asosiy kuchlari Elzasga qarshi boʻladi deb kutgan edilar.
4-avgust kuni Shliffen rejasiga koʻra Germaniya qoʻshini Belgiya chegarasidan oʻtdi va uning ichkarisiga qarab yoʻl oldi. Belgiya armiyasi nemis armiyasidan oʻn baravar kamroq edi va ular toʻsatdan nemis armiyasiga qarshi chiqdilar, ammo hujumchilarni toʻxtatib qololmadi. Germaniya armiyasi Belgiya qalʼalaridan oʻtdi va ularni toʻsib oldi: Lej (16-avgust kuni boy berildi, Lej hujumi), Namur qalʼasi (25-avgust kuni boy berildi, Namur qamali) va Antverpen qalʼasi (9-oktabr kuni boy berildi), — Germaniya armiyasi Belgiya armiyasini haydab yurdilar va 20-avgustda Bryusselni bosib oldilar, shu kuni yoq ular ingliz-fransuz kuchlariga toʻqnashdilar. Belgiya hukumati Fransiyaning shimolda joylashgan Havr shahriga qochdilar. Belgiya qiroli I Albert (Belgiya qiroli) hujum qila oladigan harbiylar bilan Antverpen qalʻasini himoya qildi (Antverpen qamalini koʻring).
Germaniya Belgiyaga urush eʼlon qilmay bosib bordi, buni Germaniya bosh shtab rahbari kichik Moltke zarurati kerak emasligini aytdi: "Urush eʼlon qilish keragi yoʻqdir, sababi hukumat rahbariyati boʻlayatgan voqealarni tushunadi[13]"

Fransiya qoʻmondonligiga Belgiyaga bostirib kirish kutilmaganlik boʻldi. Ammo fransuzlar oʻz qoʻshinlar yuborishni tashkil qiloldi, nemislar rejasidan koʻra tezroq buni qiloldilar.

7-avgust kuni fransuz kuchlarining 1-chi va 2-chi armiyasi Elzasga hujum uyushtirdilar, 14-avgustda esa Lotaringiyaga. Bu hujum fransuzlar uchun juda muhum edi, sababi Elzas-Lotaringiya hududi Germaniya tomonidan Fransiya-Prussiya urushida magʻlubiyatdan soʻng 1871-yili torib olingan edi. Fransiya armiyasi Germaniya hududiga kirib bordi, ular Saarbryukken (Lotaringiya operatsiyasini koʻring) va Myulhauzen (Myulhauzen jangini koʻring ). Bundan tashqari Belgiyada nemis armiyasi hujum qilyotganda, fransuz armiyasining bir qismi u yerga tomon borishga majbur boʻldilar.
Davom etilgan javob zarbalaridan keying, fransuzlar avgustning oxirida chekinishga majbur boldilar, ular Germaniyada bosib olgan va ozgina Fransiya hudularini qoldirdilar.
20-avgust kuni ingliz-fransuz va nemis qoʻshinlari Fransiya-Belgiya chegaraliga yaqinlashdilar. Chegarada jang boshlandi. Fransiya qoʻmondonligi urush boshlanishida Germaniya qoʻshinlari Belgiyaga bostirib kirishishini kutmagan edi, shu sababdan asosiy Fransiya qoʻshin kuchlari Elzas bilan chegarada toʻplangan edi. Germaniya armiyasi Belgiyada tajovuzligidan soʻng, fransuzlar qoʻshinlarni nemislar tarafiga oʻpirilish uchun yuborishni boshladilar, lekin nemislar qoʻshiniga yaqinlashgan vaqtda, ittifoqdoshlar qoʻshinlari tartibsizlik hoʻlatida boʻlgan edi. Fransuzlar va britanlar uchta alohida qarama qatnashsiz qoʻshin guruhlari bilan urushni boshlashga majbur boʻldilar. Belgiya hududida, Monsda, Britaniya ekspedtsion korpusi joylashgan edi, undan sharqiy-janub tarafda, Sharleruada 5-chi fransuz armiyasi bor edi. Ardennalarda Fransiya, Belgiya va Lyuksemburg chegarasi atrofida 3-chi va 4-chi fransuz armiyalari bor edi. Hamma uch ingliz-fransuz guruh qoʻshinlari juda oʻgir magʻlubiyatga uchradilar. (Mons urushi, Sharlerua urushi, Ardenna operatsiyasi (1914)ni qarang). 250 ming atrofida odamlarni yoʻqotgandan soʻng, nemislar shimoldan katta front bilan Fransiyaga bostirib kirishdilar, asosiy zarbani gʻarbda, Parijdan aylanib oʻtishda amalga oshirdilar, shu tariqa fransuz armiyasini qurshovga oldilar.
Germaniya armiyalari jadal olgʻa yurdilar. Angliya qoʻshinlari qirgʻoq tomonga chekindilar. Fransiya qoʻmondonligi Parijni nemislardan ushlab qolishni hisoblamadi va potaxtni berishga tayyorgarlik koʻrdi, hamma qoʻshinlarni esa Sena daryosidan uzoqlikga yubordilar. 2-sentabr kuni Fransiya hukumati Bordoga qochdilar. Shahar mudofaasini general Gallieni boshqardi. Avgust oyida fransuz armiyasi magʻlubiyatga uchragandan soʻng, qoʻmondonlik qilgan general Joffra tezlikda oʻzini yomon koʻrsatgan generallarni almashtirishishga kirishdi (hammasidan 30%gacha); fransuz generalitetini yangilash va yoshartirish keyinchalik juda yaxshi baholandi.
Germaniya armiyasini Parijni bosib olish va fransuz armiyasini qoʻrshovga ololmadi, sababi nemis armiyasining kuchi yetmadi va ular operatsiyani tugata olmadilar. Qoʻshinlar yuz kilometr janglarni bosib oʻtib juda ham charchadilar, aloqa yoʻllari choʻzilib ketdi, flanglarni va yangi paydo boʻlgan teshiklarni bekitish uchun hech narsa yoʻq edi, zaxiralar tugadi, u yoqqa, bu yoqqa fransuzlarni xaydash qiyinroq boʻldi, shu sababdan qoʻmondon bu taklifga kelishdi: fon Klyukning 1-chi qoʻshini yon tomon hiyla bajariyotganda, ular frontda hujumni qisartishlari va fransuz qoʻshinini Parijda aylanib oʻtish paytida chuqur oʻrab olmasliklari kerak edi, yaʼni Fransiya poytaxtining sharqida shimolroq tomoniga burilib va fransuz armiyasiga kuchli hujum qilishlari kerak edi. Parijning sharq shimolroq tomoniga burilayotganda, nemislar oʻzining qoʻshinini fransuzlar guruhiga orqa tomondan zarba qilish uchun yubordilar, fransuz armiyasi Parijni himoya qilayotgan edilar. Oʻng tomondagi qoʻshinni bekitish bilan orqa tomondan hech nima yoʻq edi. Ikkita korpus va ot diviziyalari boshidan guruh hujum qilishlari uchun moʻljalangan edi, ammo ular Sharqiy Prussiyaga Germaniya 8-chi qoʻshiniga yordam berishlari kerak edi, sababi ular magʻlubiyatga uchramoqda edi. Bundan tashqari Germaniya qoʻmondonligi borayotgan vaqtida oʻz hiylasiga muqarar edi: Parijga yetmasdan turib, raqibning harakatsizligiga ishonib qoʻshinlar sharq tomonga burildilar. Fransiya qoʻmondonligi kechiktirilmasdan Germaniya armiyasiga bekitilmagan qoʻshinlarga hujum uyushtirdilar. Shunday qilib Marnda birinchi jang boshlandi, ittifoqchilar oʻz foydasiga jangovar jarayonlarni amalga oshiroldilar, frontda Germaniya qoʻshinlarini Verdendan Amengacha 50-100 kilometrga magʻlub qiloldilar. Marndagi urush juda shiddatli boʻlgan edi, ammo uzoq davom etdi. Asosiy janglar 5-sentabr kuni boshlandi, 9-sentabr kuni esa Germaniya armiyasi magʻlubiyatga uchrashishi aniq bolgan edi, 12 —13 sentabr kunlari nemis armiyalari Ena va Vel daryosi chegaralariga chekinishi tugadi. Chekinish haqidagi buyruqni tushunishlik bilan kutib olindi. Natijasida, shu vaqtgacha birinchi marotaba urush harakatlari nemis armiyasida magʻlubiyatlikga uchrashganidan soʻng, ular umidsizlik va tushkunlik ahvolida edi. [14] Marndagi jang hamma taraflar uchun juda katta ruhiy ahamiyatni bildirar edi. Fransuzlar uchun nemislar ustidan birinchi gʻalaba boʻldi, ular Fransiya-Prussiya urushida magʻlubiyatga uchraganlaridan soʻng, bu ustunlikni bildirar edi. Marndagi urushdan soʻng Fransiyada taslimchilik kayfiyatlari pasaydi. Inglizlar oʻz armiyasi yetarli kuchlikga egamasligini tushundilar va keyinchalik oʻz yollanishlarini Evropada harbiy kuchlarini koʻpaytirishga kirishdilar va jangovar tayorgaligini kuchaytirdilar. Germaniyaning Fransiyani tez vaqtda tor mor qilish rejalari barbod boʻldi; boshchilik qilgan bosh shtab generali Moltke Falkenxayn bilan almashtirildi. General Joffra esa Fransiyada katta obroʻga ega boʻldi. Marndagi jang Fransiyadagi boʻlib oʻtgan voqealar orasida eng tengsiz voqealardan biri boʻldi, bindan keying ingliz-fransuz qoʻshinlari chekishni boshladilar, front stabillashdi, raqiblarning kuchlari esa tenglashdi.
Marndagi jang “Dengizga qochish” jarayoniga oʻtdi. Yoʻllanib ikkala armiya bir birini yon boshidan oʻrab olishishiga harakat qilgan edi, buni deb front chizigʻida tutashishligiga olib keldi, Shimoliy dengizga tarqalib. Bu armiyaning harakatlari yalpoq, aholi zich, yoʻllar toʻyingan va temir yoʻllari ochiq joyda joylashgan edi, shuning uchun ular odatdan tashqari safarbarlik bilan farqlanar edi; toʻqnashuvlar front stabillashi bilan tugaganda, ikkala tomon oʻz qoʻshinlarini shimol tomonga, dengiz tarafga tez koʻchirishar edilar va janglar qaytadan keyingi bosqichda davom boʻlar edi. Birinchi bosqichda (sentabr oyining ikkinchi yarimida) janglar Uaza va Somma daryo boʻylarida boʻlib oʻtdi, keying, ikkinchi bosqichda esa (29-sentabr — 9-oktabr), janglar Skarp daryosining yaqinida boʻldi (Arras jangi (1914) koʻring); uchinchi bosqichda urush Lillda boʻldi (10 — 15 oktabr), Izer daryosida (18 — 20 oktabr), Iprada (30-oktabr — 15-noyabr). 9-oktabr kuni Belgiya armiyasining qarshinligining oxirgi marta magʻlub boʻldilar — Antverpen, majaqlangan Belgiya qoʻshinlari ingliz-fransuz qoʻshinlariga qoʻshildilar, chetdagi shimoliy vaziyatni frontda egalab. 15-noyabrga kelib Parij va Shimoliy dengiz boʻshligida ikkala tomon tarafidan qoʻshinlar toʻlib ketdi, front stabillashdi, nemislarning kirib keluvchi imkoniyatlari tugamoqda edi va ikkala tomonlar vaziyatli jangga oʻtdilar. Antantaning ahamiyatli yutugʻini portlarni ushlab olganini etsa boʻladi, Angliya bilan qulay dengiz xabarlari uchun (avvalo Kale bilan)
1914-yilning oxiriga kelib Germaniya Belgiyani deyarli toʻliq bosib oldi. Front Ostende qirgʻogʻida boshlangan edi va toʻgri Iprning janub tomoniga yoʻllangan edi. Shunday qilib Antantada faqatgina Flandriyaning Ipr shahri bilan bir qismi qoldi, Lill nemislarga berildi. Keyin front Arrasdan Nuayongacha yoʻllangan edi (nemislar foydasiga), Langa sharq tomoniga qayirildi (fransuzlar foydasiga), keyin Suassonning shimol tarafiga (fransuzlar uchun). Bu yerda front Parijga yondashgan edi (taxminan 70 km) va bu yerdan Reyms orqali (fransuzlar foydasiga) Sharq tomonga yoʻllangan edilar va Verden mustahkamlangan tumanidan oʻtar edi. Fransuzlar yoʻqotgan hududlar duk shaklida 380 —400 km front uzunligida edi, chuqurligi eng keng joyda edi, 100 —130 km urushdan oldingi Fransiya chegaralari Parij tomonida. Bundan keying, Nansi tumanida, 1914-yilda boʻlgan mintaqada faol jang harakatlari tugagan edi, front keyinchalik Fransiya va Germaniya chegaralarida yoʻllangan edi. Neytral Shveysariya va Italiya (hozircha) urushda qatnashmagan.
Bu harakatlar oʻzining joʻshqinligi bilan farq qilar edi. Yirik armiyalar ikkala tomondan faol va tez ustalik bilan harakat qilar edilar, bunga toʻyingan yollar tumanlarda tasir qildi. Qoʻshinlarning joylanishi yalpi frontni har doim ham hosil qilmas edi, qoʻshinlar uzoq vaqtli mudofaa chiziqlarini barpo qilmas edilar. 1914-yilning noyabriga kelib stabill chiziq fronti buklanishni boshladi. Ikkala tomonham oʻzining hujumkorlik vaziyatini yoʻqotdilar, xadaqlar va sim toʻsiqlar qurishishiga kirishdilar, ular har doim ishlatilishishiga kerak edi. Urush vaziyat fazosiga kirdi. Sababi Gʻarbiy frontning uzunligi (Shimoliy dengizdan Shveysariyagacha) 700 kmni tashkil etdi, qoʻshinlar zichligi esa Gʻarbiy frontdan koʻra u yerdan anchagina koʻp edi. Bu kampaniyaing xususiyati shiddatli harbiy harakatlar faqatgina frontning shimoliy yarimida boʻlgani edi (Verden mustahkamlangan tumanidan shimolroq), ikkala taraflar asosiy kuchlarini bir joyga toʻpladilar. Verden fronti va undan janubroq ikkala tarafdan ikkinchi darajali boʻlib hisoblanar edi. Fransuzlar yoʻqotgan hududlar (Pikardiya markazi boʻlib hisoblangan) juda zich va seraholi boʻlgan, bamisoli qishloq uy jaliliga va industial qarashiga nisbatan. 11-noyabr kuni Langenmark jangida nemislar hujum qilishdi, bu hujum oʻzi bilan jamoatchilikni hayron qoldirib, bemaʼnligini va odam umrini mensimaslik koʻrsatgan edi, ingliz pulyemotlari qisimlari tajribasiz yosh odamlardan olingan edi - studentlar va ishchilar. Shundan keying bosh qomondonlar shunga oʻxshash tartiblarni qaytarishni boshladilar, askarlar esa shu urushda "pushka goʻshti" kabi koʻrinishga olindi.
1915-yilga kelib urushayotgan davlatlar urushdan oldin uyushtirilgan rejalari boy berganini anladilar, - urush juda uzoq choʻzilib ketdi. Germaniya Belgiyani deyarli toʻliq bosib olib va Fransiyaning ayrim qismini bosib olsa ham, – uning asosiy maqsadi - fransuzlarni jadal gʻolib qilish rejasi bajarib boʻlmasligi aniq boʻldi. Antantaga ham, Markaziy davlatlarga ham odamzod koʻrmagan urushni boshlashi kerak boʻldi - holsizlantiradigan, uzoq boʻladigan va odamlarni va iqtisodiyatni total safarbaligini majburiyatiga olib keldi. Urushdan oldingi yigʻilgan oʻq-dorilar faqatgina 1914-yilning oxirigacha yetdi va ularning ishlab chiqarishini tezda qoʻyish zarur boʻldi. 1914-yildagi ogʻir artilletiyalarning, Germaniyadan tashqari ahamiyatligini koʻrasatdi, urushdan oldin ularga baho berilamagan edi. Urush pozitsiyaga oʻtish munosabati bilan injener-sapyor askarlarning ahamiyati kuchaydi. Shundan tashqari urush qoʻrgʻonlarning nozikligini koʻrsatdi, ular dala askarlarigina boʻlsa mudofaa boʻlishi aniq boʻldi.[15]
Germaniyaning urushda muvaffaqiyatsizligi yana bir sabab boʻlgan edi - Italiya, Uchlik ittifoqining uchinchi aʻzosi, Germaniya va Avstro-Mojariston tomonida urushishdan bosh tortdi.
4 (17)-avgust rus armiyasi Sharqiy Prussiyaga hujum qilib chegaradan oʻtdi. 1-chi armiya Königsberg tomon sharqdan Mazur koʻllariga harakatni boshladi, 2-chi armiya – ulardan gʻarbdan. Birinchi haftada rus armiyalarining harakatlari omadli boʻlgan edi, 7 (20)-avgustda boʻlib oʻtgan Gumbinnen-Goldap jangi rus armiyasi foydasiga tugadi. Ammo rus armiyalari frontda qoʻmondonlarning boʻlib oʻtgan xatolari sabab gʻalaba samaralaridan foydalana olmadilar, ular vaziyatni xato baholashgan. 1-chi rus armiyasi hujum qilishni toʻxtatdilar, bu haqida radioefirda ochiq eʼlon qilingan edi, va nemislar oʻz kuchini 2-chi rus armiyasiga jala etdilar. 13—17 (26-30)-avgust 2-chi armiya Aleksandr Samsonov Vasilyevich general Samsonov juda achinarli magʻlubiyatga uchradi, olti korpusdan ikkitasi aylanib olindi va asirlikka olindi. Nemis anʼansida bu voqealarni Tannenberg jangi deb nomlanadi. Shundan keying 1-chi rus armiyasi nemis armiyasi tomonidan aylanib olish xavfi boʻlgani sababli, oʻzining boshlangʻich pozitsiyasiga janglar bilan qaytdi, va qaytish 3 (16)-sentabr yakunlandi. Frontning komadiri Jilinskiy oʻz lavozimidan olindi. 1-chi armiyani qoʻmondonlik qilgan general Rennenkampf harakatlari omadsiz deb hisoblandi, bu oʻz mobaynida birinchi epizod boʻlib, nemis faniliyasi bilan boʻlgan generallarga ishonchizlikni olib keldi. Nemis anʻanalarida ushbu voqealar urush mobaynida ulugʻ gʻalaba boʻlib hisoblanib, shu yerda katta Tannenberg memoriali qurildi, keyinchalik shu yerda feldmarshal Gendenburg koʻmildi.
5 (18)-avgustda boshlangan boʻlib, rus armiyalarining harakatlangan kuchlari (5ta armiya) va ersgersog Fridrix qoʻmondonligida toʻrtda avstro-mojar armiyalari oʻrtasidagi miqyosi boʻyicha eng yirik harakatlangan kuchlar boʻlib hisoblanadi. Lvov markaziga hujumga ega boʻlib, rus armiyalari katta frontga (450 — 500 km) hujumga oʻtishdilar. Katta armiyalarning uzun boʻlgan frontda jang harakatlari koʻp mustaqil boʻlgan operatsiyalarga boʻlinib ketdi, ular hujum qilish kabi boʻlsa ham, chekinishlar ham ikki tomondan boʻldi.
Avstriyaning yug tomondagi chegarasida harakatlar rus armiyalari uchun nomuvofiq boʻlib keldi (Lyublin-Holmsk operatsiyasi). 19—20 avgustga (1-2 sentabrga) kelib rus qoʻshinlari Polsha podshohligiga chekinishdilar, Lyublin va Helmga. Ruslarning hujumi 6 (19)-avgustda boshlandi va tezda oʻpirildi. Birinchi chekinishdan soʻng avstro-mojar armiylari Zolotaya Lipa va Gnilaya Lipa daryolari yonglarida keskin toʻsqinliklar koʻrsatdi. Ruslar 21-avgustda (3-sentabrda) Lvovni bosib olishdi, 22-avgustda (4-sentabrda) esa [[Galich (Ivano-Frankovsk viloyati|Galichni). 31-avgustgacha (12-sentabrgacha) avstro-mojar armiyalari Lvovni qaytarib olish hujumlarini toʻxtatmadilar, hujumlar gʻarb va janubiy-shardan 30—50 km boʻlgan masofada boʻlib oʻtdi (Gorodok — Rava-Ruska), ammo ular rus armiyasining toliq gʻalabasi bilan yakunlandi. 11 (29)-sentabrdan Avstriya armiyasining umumiy chekinishi boshlandi (koʻproq qochishga oʻxshar edi, sababi ruslardan chekinishi arzimas edi). Rus armiyasi yuqori hujum surʻatini saqlab, qisqa vaqtda juda katta va ahamiyatli boʻlgan Sharqiy Galitsiya va Bukovinaning ayrim qismnini bosib oldi. 13 (26)-sentabrga kelib front gʻarbiy Lvovda, 120—150 boʻlgan masofada mustahkamlandi. Kuchli Avstriyaning Pshemisl qoʻrgʻoni rus armiyasining qamaliga tushdi (Pshemisl qamalini qarang).
Ushbu gʻalaba Rossiyada shod-xurramlikni olib keldi. Galitsiyani bosib loish Rossiyada istilo kabi emas, Rusning tarixiy yerlarini qaytarish kabi qabul qilindi (Galitsiya general-gubernatorligini qarang). Avstro-Mojariston oʻz armiyasining kuchligi ishonchi yoʻqotdi va keyinchalik Germaniyasiz katta operatsiyalarga tushishni tavvakal qilmadi.
Urushdan oldingi Rossiyaning Germaniya va Avstro-Mojariston bilan chegaralari qiyin tuzulgan edi, chegaraning oʻrtasi (Varshava boʻrtigʻi) keskin gʻarbga berilgan edi. Ayon ikkala tomon ham urushda frontni tekislashga kirishdilar —— ruslar Sharqiy Prussiyaning shimolida, janubda esa Galitsiyani «gʻijimni» toʻgʻirlashishga kirishib, hujum qilishga harakat qilishdilar, bu vaqtda Germaniya esa Varshavaning markaziga hujum qilishni boshlab, «boʻrtigʻni» tekislasjga kirishdi. Lekin nemislar Varshava boʻrtigʻiga shimoldan hujum qilishni xatarli deb hisoblashdilar va oʻz kuchlarini janubga, Galitsiya tomonga yoʻnaltirdilar.
15 (28)-sentabrda nemislar hujumi bilan Varshava-Ivangorod operatsiyasi boshlandi. Hujum shimoliy-sharqdan olib borildi, oʻz maqsadida Varshava va Ivangorod qoʻrgʻonini bosib olish boʻlgan edi. 30-sentabrda (12-oktabrda) nemislar Varshavagacha yetib olishdilar va Visla daryosining chegarasini kesib oʻtishdilar. Shidatli boʻlgan hujumlar boshlandi, koʻproq omadlik rus armiysaning tomonida boʻldi. 7 (20)-oktabrda rus qoʻshinlari Visla daryosini kechib oʻtishni boshladilar, 14 (27)-oktabrda esa Germaniya armiyasi umumiy chekinishni boshladi. 28-oktabrga (26-noyabrga) kelib, Germaniya qoʻshinlari, natijalar olib kelmagandan soʻng, oʻzining dastlabki oʻrniga qaytdi.
29-oktabrdan (11-noyabrdan) nemislar urushdan oldingi dastlabki oʻrnidan qaytadan shimoliy-gʻarb tomon hujumni boshladilar (Lodz operatsiyasi).
Frans Ferdinand Avstriya-Vengriya imperiyasining taxti vorisi deb hisoblanar edi. U slavyanofil boʻlgan va u Avstriya, Vengriya, Slavyan yerlarida Gabsburlar tomonidan federatsiyalar tuzushligiga tarafdor bolgan, Avstriya-Vengriya federatsiya oʻrniga.
Gavrilo Princip "Yosh Bosniya" tashkilot aʼzosi boʻlgan, bu tashkilot 1912-yili Italiyaning "Yosh Italiya" inqilobiy tashkilotiga oʻxshash asosida tuzilgan va ular hamm junubiy slavyan yerlarini birlashishtirish uchun kurashganlar. Buyuk Serbiya davlatini tuzishmoqchi boʻlganlar.
Bolsheviklar o'zlari qurmoqchi bo'lgan yangi jamiyatni kommunistik jamiyat deb ataganlar. Ularning fikricha: bu jamiyat o'z taraqqiyotida ikki bosqichni bosib o'tishi kerak edi. Birinchi bosqichni sotsializm, ikkinchi bosqichni esa kommunizm deb ataganlar.
Sotsializm — kommunistik jamiyatning quyi bosqichi, kommunizm esa yuqori bosqichi edi. U sotsializmning yuksak tarixiy taraqqiyoti natijasida vujudga kelar edi.
1917-yilning 14-noyabrida Sovet hukumati xususiy zavod va fabrikalar-da ishchi nazoratini o'rnatish to'g'risida qaror chiqardi.
Noyabr oxirida yirik sanoatni milliylashtirish (davlat ixtiyoriga olish) boshlandi. 14-dekabrda esa xususiy banklarni, temiryo'l transportini milliylashtirish, tashqi savdoga davlat monopoliyasini o'rnatish, ichki va tashqi qarzlarni bekor qilish haqida dekret qabul qilindi. Shu tariqa 1918-yil bahoriga kelib yirik xususiy sanoatning talaygina qismi: ko'mir, metallurgiya, neft, kimyo, mashinasozlik, to'qimachilik va qand sanoati, transport, savdo floti va tashqi savdo ham milliylashtirildi va Sovet davlati xalq xo'jaligining yetakchi tarmoqlarini o'z qo'liga oldi.
Bu tadbirlar shunday shiddatkorlik va murosasizlik, terror yo'li bilan amalga oshirildiki, bolsheviklar rahbari V. I. Lenin bu hodisani «kapitalga qizil gvardiyachasiga hujum qilish», deb mag'rurona baholagan edi. Mulk-dorlar jon saqlash uchun chet ellarga qochib ketdilar.
Xalq xo'jaligi davlat sektorini boshqarish maqsadida 1917-yilning 1-dekabrida Xalq xo'jaligi Oliy Kengashi tuzildi. Bu Kengashga juda katta vakolatlar berildi. Jumladan, u istagan korxonani musodara qila olar, egallab olar, shuningdek, yopib qo'yar edi.
1918-yilning bahoridan boshlab «Yer to'g'risida»gi dekretni amalga oshirish boshlandi. Barcha yer davlat mulki deb e'lon qilindi. Pomeshchik yer egaligi tugatildi. Yerni dehqonlarga taqsimlab berish boshlandi. Yerga ishlov berishda yollanma mehnatdan foydalanish taqiqlandi.
Yerni taqsimlab berish jarayonida Sovet hokimiyati faqat kambag'al dehqonlar manfaatini ko'zlab ish tutdi. Bu esa o'rtahol (o'ziga to'q) va boy dehqonlar (quloqlar — yerga ishlov berishda yollanma mehnatdan foydalanuvchilar)ning keskin noroziligiga sabab bo'ldi. Bolsheviklar quloqlarni qishloq burjuaziyasi, deb ham atashardi. Tovar g'allaning asosiy' qismi quloq xo'jaliklarida yetishtirilardi.
Sovet hukumati siyosatidan norozi bo'lgan quloqlar o'z g'allalarini davlat belgilagan narxda davlatga sotishdan bosh tortdilar. Natijada, mamlakatda oziq-ovqat tanqisligi ro'y berdi. Barcha markaziy sanoat gubernalarida ochlik boshlandi. Petrograd va Moskvada ishchilarga 50 grammdan non beriladi-gan bo'ldi
Shunday sharoitda Sovet hukumati g'alla yetishtiruvchi asosiy tabaqa — quloqlar bilan sog'lom aql nuqtayi nazaridan til topishish o'miga zo'ravonlik siyosatini qo'llashga o'tdi. 1918-yilning mayidan boshlab mamlakatda oziq-ovqat diktaturasi o'rnatildi. Oziq-ovqat komissarligiga (vazirligiga) favqulodda vakolatlar berildi. Mamlakatda don bilan erkin savdo qilish taqiqlandi. Donga qat'iy baho belgilandi. Dehqonlar o'zlariga iste'mol va urug' uchun belgilan-gan normada g'alla qoldira olar, qolganini esa davlatga topshirishga majbur edilar. G'allani yashirganlar «xalq dushmani» deb e'lon qilinardi va ularni 10 yillik ozodlikdan mahrum etish hamda mol-mulkini musodara qilish jazosi kutardi.
1918-yilning o'zidayoq quloqlardan 13 mln pud don va 50 mln gektar yer tortib olinadi. Davlat, ayni paytda, dehqonlarga bo'lib berilganidan ortib qolgan yerda sovet xo'jaligi (sovxoz), ya'ni sovet davlatining qishloq xo'jalik korxonasini tuza boshladi. Sovxozlarda ishlovchilar qishloq xo'jaligi ishchilari hisoblanardi. 1918-yilning oxiriga kelganda sovxozlar soni 3 mingdan ortiq bo'lib, ularning yer maydoni 2 mln desyatinaga yaqin edi.
Sovxozlardan tashqari, dastlabki jamoa xo'jaligi — yerni birgalashib ishlovchi shirkatlar ham tuzila boshlandi. Bu shirkatlarga asosan hech narsasi yo'q dehqonlar va batraklar birlashgan edilar.
Sovet davlati o'zining 74 yillik umrining eng gullab-yashnagan davrida ham aholisini chet eldan g'alla sotib olib ta'minlashga majbur bo'lgan edi. Buning ildizi 1918-yilga borib taqaladi. Chunki xuddi shu yildan boshlab g'alla yetishtiruvchi asosiy qatlam — boy dehqonlar yo'qotila boshlangan edi. Bu boy dehqonlar, aslida, bugungi rivojlangan davlatlardagi ishbilarmon, tadbirkor fermerlar kabi edi.
Umumiy ko'lamdagi fuqarolar urushi 1918-yilning yozidan boshlandi va 1920-yilning oxirigacha davom etdi. Ayni shu yillar davomida Antanta davlatlari bosqinchilik yurishlari ham uyushtirdi. Shuning uchun 1918-yilning yozidan 1920-yilning oxirigacha bo'lgan davr Sovet davlati tarixiga fuqarolar urushi va chet el intervensiyasi davri sifatida kirdi. Xo'sh, fuqarolar urushi va chet el intervensiyasining sabablari nima edi?
1918-yilning yanvar oyida Ruminiya Sovet hukumatiningog'irahvolidan foydalanib, Bessarabiyani bosib oldi. Mart-aprel oylarida Buyuk Britaniya, Fransiya va AQSH Murmansk va Arxangelskka, Yaponiya, AQSH, Buyuk Britaniya Uzoq Sharqqa qo'shin tashladi. Turkiya esa Armanistonni va Ozarbayjonning katta qismini bosib oldi. Buyuk Britaniya qo'shinlari esa Turkmanistonning bir qismini egalladi.
Antanta rahbarlari birinchi jahon urushi yillarida Avstriya — Vengriya-ning asir olingan Rossiyadagi chex va slovak millatiga mansub askarlaridan foydalanishga ham qaror qildilar. Antanta Muvaqqat hukumat bilan kelishgan holda ulardan alohida chexoslovak korpusi deb atalgan korpus tuzdi va qurollantirildi. 45 ming kishilik bu korpus Antanta qo'mondonligiga bo'ysu-nar edi.
Biroq sovet hukumati urushdan chiqqach, bu harbiy korpusning urush harakatlarida qatnashishiga yo'l qo'ymadi va bu korpusni mamlakat hududidan chiqarib yuborishni istadi hamda uning Vladivostok orqali Fransiyaga jo'nab ketishiga ruxsat berdi. Korpusning eshelonlari Volgadan to butun Transsibir temir yo'l magistrali bo'ylab cho'zilib ketgan edi. 1918-yilning may oyi oxirida korpus Sovet hokimiyatiga qarshi isyon ko'tardi. Aslida bu sovet davlatiga qarshi Antanta uyushtirgan ochiq harbiy hujum edi. Ularga Sovet hokimiyatining barcha ichki dushmanlari qo'shildi. Isyon-chilar qisqa vaqt ichida Volgabo'yi, Ural, Sibir va Uzoq Sharqni egalladilar va u yerlarda Sovet hokimiyatini ag'darib tashladilar.
Shu tariqa Sovet Rossiyasi tarixida fuqarolar urushi va chet el intervensiyasi davri boshlandi. Bolsheviklar armiyasi qizil armiya deb, ularning ichki dushmanlari armiyasi esa oq gvardiyachilar, deb atala boshlandi.
1918-yilning yozi oxiriga kelganda Sovet hokimiyati ahvoli nihoyatda og'irlashdi. Ana shunday sharoitda Sovet hokimiyati o'zini saqlab qolish uchun qator qat'iy va favqulodda choralar ko'rdi. Qizil armiyada mustahkam tartib o'rnatdi. 1918-yil oxiriga kelib qizil armiya soni 1 mln kishiga yetkazildi. Sobiq podsho Rossiyasining 75000 general va zobitini o'z tomoniga tortishga erishdi. Ularsiz zamonaviy muntazam armiyani tuzib bo'lmas edi. Armiyadan qochganlar uchun eng og'ir jazo belgilandi. Bundan tashqari, Sovet hukumati Sovet davlatini «yagona harbiy lager» deb e'lon qildi.
1918-yilning sentabr oyida V. I. Leninga uyushtirilgan suiqasddan so'ng mamlakatda qizil terror tartibi joriy etildi. 80 mingdan ortiq kishi konsentratsion lagerlarga tashlandi.
Ayni paytda Sovet hokimiyati 1919-yildan boshlab mamlakatda «harbiy kommunizm» siyosatini joriy etdi. Uning mazmunini oziq-ovqat razvyorst-kasi deb atalgan tartib joriy etilganligi tashkil etdi. Oziq-ovqat razvyorstkasi — bu dehqonlarning o'zlaridan ortiqcha qishloq xo'jalik mahsulotlarining hammasini davlatga majburiy tartibda topshirishidir. Davlatga g'alla och qolayotgan shahar aholisini (Sovet hokimiyatining asosiy tayanchi bo'lgan ishchilarni) va qizil armiyani non bilan ta'minlash uchun zarur edi.
Bundan tashqari, «harbiy kommunizm» — bu xususiy savdoning bata-mom taqiqlanishi, pulning bekor qilinishi, oziq-ovqat mahsulotlarini tenglik tamoyili asosida taqsimlash, faqat yirik va o'rta sanoatgina emas, hatto mayda sanoatni ham milliylashtirish, boshqaruvning o'ta markazlashtirilishi ham edi.
Xo'sh, nega bu siyosat «harbiy kommunizm» siyosati deb atalgan?
Bu iboradagi «harbiy» so'zi — bu siyosatning fuqarolar urushi va harbiy intervensiya davrida qo'llanilganligini anglatadi.
«Kommunizm» so'zi esa 1919—1921-yillarda Sovet Rossiyasida mark-sizm-leninizm ta'limoti tasavvuridagi kommunizmga xos quyidagi xususiyatlar amal qilganligini anglatadi: savdoning tugatilganligi; pulning bekor qilinganligi, binobarin, mehnat uchun pul to'lanmasligi; aholiga iste'mol mollarini taqsimlab berishning amal qilishi; barcha xizmat turlarinins tekinliei.
To'rtlar ittifoqining yengilishi Antantaga Sovet Rossiyasi hududiga kiritilgan qo'shinlarining so- nini ko'paytirishga imkon berdi. Chunonchi, 1919-yilning fevral oyida Antantaning Rossiya janubiy hududiga tashlan-gan qo'shinining soni 130 ming, Uzoq Sharq va Sibirdagi qo'shini esa 20 ming kishiga yetkazildi. Ayni paytda, Antanta oq gvardiyachilarni qo'llab-quwatlay boshladi.
1918-yilning 18-noyabrida Sibirda hokimiyat oq gvardiyachi admiral A. V. Kolchak qo'liga o'tdi. U o'zini Rossiyaning Oliy hukmdori deb e'lon qildi. 1919-yilning yanvarida Shimolda general Ye. К Miller, shimoli-g'arbda general N. N. Yudenich, janubida A. I. Denikin diktaturasi o'rnatildi.
Biroq Antanta o'z niyatiga erisha olmadi. Uning qo'shinlari mahalliy aholi, qizil armiya qismlarining qattiq qarshiligiga duch keldi. Bundan tashqari, ularga bolsheviklarning tinimsiz tashviqotlari ham qattiq ta'sir ko'rsatdi. Natijada ular Sovet hokimiyatiga qarshi kurashdan bosh torta boshladilar. Ish hatto ularning o'z hukumatlari intervensiya siyosatiga qarshi isyon ko'tarishlarigacha borib yetdi. Isyonning eng yirigi Odessa va Sevas­topol shaharlari portlarida turgan fransuz harbiy kemalarida yuz berdi. Jang-chilarning to'la bolsheviklashuvidan xavfsirab qolgan Antanta Oliy kengashi 1919-yilning aprelidan boshlab o'z qo'shinlarini Sovet Rossiyasi hududidan olib chiqib ketdi.
Endi ularning asosiy umidi oq gvardiyachilar edi. Antanta davlatlari ularga har tomonlama yordam ko'rsatdilar. 1919-yilning mart oyida A. V. Kolchak qo'mondonligidagi yaxshi qurollangan 300 ming kishilik armiya hujumga o'tdi. S. S. Kamenev va M. V. Frunze qo'mondonligidagi sovet armiyasi 1920-yil boshida A. V. Kolchak armiyasini tor-mor etdi. Uning o'zi asir olindi va otib tashlandi.
1919-yilning yozida Janubiy frontda hal qiluvchi janglar boshlandi. 3-iyul kuni general A. I. Denikin armiyasi hujum boshladi. Biroq u ham maqsadiga erisha olmadi. A. I. Yegorov qo'mondonligidagi Janubiy front qo'shinlari oktabr oyida A. 1. Denikin armiyasining asosiy qismini tor-mor etdi. Uning qolgan qismiga qo'mondonlik qilish 1920-yilning aprel oyida general P. N. Vrangel qo'liga o'tdi va ular Qrimda mustahkamlanib oldilar. 1920-yilning iyun oyida P. N. Vrangel armiyasi hujumga o'tdi. Biroq M. V. Frunze qo'mondonligidagi Janubiy front qo'shinlari uning hujumini to'xtatdi. 28-oktabrda esa qarshi hujumga o'tib, Qrimni to'la egalladi. Oq gvardiyachilarning qolgan-qutganlari va ularga tarafdor fuqaro qochoqlar kemalarda chet ellarga jo'nab ketdilar.
Shunday qilib, sovet Rossiyasining Yevropa qismida oq gvardiyachilar to'la tor-mor etildi.
Fransiyaning mablag'iga qurollantirilgan Polsha armiyasi 1920-yilning 25-aprelida Sovet Ukrai-nasiga hujum qildi va 6-mayda Kiyev shahrini bosib oldi. Polsha hukmron doiralarining maq- sadi Boltiq dengizidan Qora dengizgacha cho'zi-ladigan Buyuk Polsha davlatini vujudga keltirish edi. Biroq bu maqsad amalga oshgani yo'q. 1920-yil 14-may kuni M. N. Tuxachevskiy qo'mon-donligidagi G'arbiy front va A. I. Yegorov qo'mondonligidagi Janubi-G'arbiy front qo'shinlari qarshi hujumga o'tdilar. lyul oyida Polsha armiyasi mamlakat hududidan surib chiqarildi. Shunday bo'lsa-da, Sovet davlati rahbariyati urush harakatlarini to'xtatmadi.
Hukumat Qizil Armiya oldiga hujumni davom ettirish, Polsha poytaxtini egallash va Polshada sovet hokimiyatini e'lon qilish uchun barcha zarur harbiy-siyosiy sharoit yaratish vazifasini qo'ydi. Hujum davom etayotgan bir sharoitda hatto F. E. Dzerjinskiy (Butunrossiya favqulodda komissiyasi raisi) boshchiligida bo'lajak Sovet Polshasi hukumati tuzildi. Biroq barcha zarur ta'minotdan ajralib qolgan sovet davlatining G'arbiy front qo'shinlari Varshava shahri ostonalarida mag'lubiyatga uchradi va, shu tariqa, Polsha-ni sovetlashtirish siyosati barbod bo'ldi. 1920-yilning oktabr oyida Polsha — Rossiya yarash bitimi, 1921-yilning mart oyida esa tinchlik shartnomasi imzolandi. Unga ko'ra, Ukraina va Belorussiyaning g'arbiy qismlari Polshaga o'tdi.
Polshani «sovetlashtirish» siyosati barbod bo'lgan bo'lsa-da, Sovet hukumati bu siyosatni boshqa chekka o'lkalardagi xalqlarning milliy-ozodlik harakatini qonga botirish orqali amalga oshirdi. Chunonchi, 1920-yilning aprel oyida Ozarbayjonda, noyabr oyida esa Armanistonda, 1920-yilning fevral-mart oylarida Gruziyada shunday qilindi.
O'rta Osiyoni sovetlashtirish maqsadida Turkiston ASSR tuzildi. Buxoro amirligi va Xiva xonligi o'rnida 1920-yilning fevralida Xorazm, oktabr oyida esa Buxoro Xalq Respublikalari tuzilganligi e'lon qilindi.
A. B. Kolchak armiyasi tor-mor etilgach, Qizil Armiya 1920-yilning bahorida Uzoq Sharq tomon yurish boshladi. Uzoq Sharqni bu davrda Yaponiya egallab olgan edi. 1922-yilda Qizil Armiya Vladivostok shahrini egalladi va Uzoq Sharq oq gvardiyachilar hamda interventlardan to'la tozalandi.
Shu tariqa fuqarolar urushi va chet el intervensiyasi bolsheviklar g'alabasi bilan tugadi. Bolsheviklar g'alabasining asosiy sababi — ularning mamlakat aholisi asosiy qismi bo'lgan mayda va o'rtahol dehqonlar tomonidan qo'llab-quwatlanishgiga erishganliklari edi. Ayni paytda milliy chekka o'lkalarda ham ularni qo'llab-quvvatlovchi kuchlar bo'lgan edi.
Oq gvardiyachi hukumatlar esa Rossiya hududining bo'linmasligi va davlatning yagonaligini e'lon qilganlar. Bu esa, tabiiyki, ularning milliy chekka o'lkalarda qo'llab-quvvatlanmasligiga sabab bo'lgan.
1919-yildan Sovet hokimiyati o'rtahol dehqonlarga nisbatan siyosatni o'zgartirdi. Agar avvalgi yillarda u o'rtahol dehqonlarni betaraf qoldirish siyosatini yuritgan bo'lsa, endi uni o'z tomoniga og'dirish siyosatini yurita boshladi. Ayni paytda Sovet davlati Antanta davlatlari o'rtasidagi ziddiyat-lardan ustalik bilan foydalana oldi. Chunonchi, o'ziga qo'shni davlatlar — Finlandiya, Estoniya, Latviya va Litva bilan tinchlik shartnomalari, Shvetsiya va Daniya bilan o'zaro manfaatli savdo shartnomalari imzolay oldi.
Bolsheviklar ilgari surgan kommunistik mafkura Turkiston xalqlari uchun mutlaq yot tushuncha edi. Shuning uchun ham mahalliy aholi bu mafkurani avval boshdanoq o'ziga singdira olmadi. Ikkinchidan, Sovet hukumati o'rnatilgan dastlabki kundanoq unga mahalliy aholi vakillari jalb etilmadi. Bu bilan bobolarimiz milliy g'ururi va haq-huquqi inkor qilindi. Shu tariqa, Turkis-tonda o'rnatilgan sovet tuzumi podsho Rossiyasi mustamlakachiligining yangi shakli ekanligi dastlabki kunlardanoq oshkor bo'lib qolgan edi. Uchinchidan, Sovet hokimiyati mahalliy xalqning asrlar davomida shakllangan urf-odatlari, milliy qadriyatlarini toptagan, oyoqosti qilgan edi. Shuning uchun ham millatparvar, erksevar kuchlar 1917-yilda Turkiston Muxtoriyatini tuzdi. Biroq u Sovet hokimiyati tomonidan qonga botiril-ganligi sizga awalgi darslardan ma'lum.
Turkiston Muxtoriyatining tugatilishi bilan farg'onaliklar Turkistonda birinchi bo'lib bolsheviklar hokimiyatiga qarshi qurolli kurashga otlandilar. Turkistonda milliy-ozodlik harakati 1918-yilning fevral oyida boshlandi. Katta Ergash, Kichik Ergash, Madaminbek, Shermuhammadbek, Islom pahlavon va Yormat Maxsum kabilar bu harakat yo'lboshchilari bo'ldilar. Sovet hokimiyati Turkiston xalqlari milliy-ozodlik harakatini bosmachilik harakati, deb tahqirladi.
«Bosmachi» deyilganda xalq o'rtasida harbiy sohaga aloqasi bo'lmagan jinoyatchi unsurlar, o'g'rilar va bezorilar to'dasi tushunilgan. Xo'sh, Turkistondagi milliy-ozodlik harakatining harakatlantiruvchi kuchlari ana shunday jinoyatchi to'dalar edimi? Aslo unday emas. Ular Turkistonni bosqinchi bolsheviklar armiyasidan tozalash, Sovet hokimiyatini tugatish, milliy mustaqil davlatga ega bo'lish uchun kurashganlar. Bu kurash 1935-yilgacha davom etdi. Biroq bu harakat Sovet hokimiyati tomonidan shafaatsizlarcha bostirildi.


XULOSA

BIRINCHI JAHON URUSHI (1914—18) — davlatlarning ikki koalitsiyasi: Markaziy davlatlar (Germaniya, Avstriya-Vengriya, Turkiya, Bolgariya) va Antanta (Rossiya, Fransiya, Buyuk Britaniya, Serbiya, keyinchalik Yaponiya, Italiya, Ruminiya, AQSH va b. ; jami 34 davlat) oʻrtasidagi urush.

1914-y. 15 (28) iyulda AvstriyaVengriya Sarayevodagi qotillikayan bahona sifatida foydalanib, Germaniyaning toʻgʻridantoʻgʻri tazyiqi ostida Serbiyaga urush eʼlon qildi. 19 iyul (1 avg.) da Germaniya Rossiyaga, 21-iyul (3 avg.) da Fransiyaga; 22-iyul (4 avg.)da Buyuk Britaniya Germaniyaga qarshi urush boshladi. 1914-y. 10 (23) avg. da Yaponiya Antanta tomonida urushga kirdi.
Urushning o1ylarida Germaniya qoʻmondonligining Fransiyani tormor etish va uni urushdan chiqarish haqidagi moʻljali barbod boʻldi, chunki rus qoʻshinlarining Sharqiy Prussiyaga hujumi bunga taʼsir etdi (1bosqichda muvaffaqiyat qozongan 1914-y. gi Sharqiy Prussiya operatsiyasi rus armiyasining ogʻir magʻlubiyati bilan tugadi). 1914-y. avg. —sent. da rus qoʻshinlari Galitsiya jangida AvstriyaVengriya qoʻshinlarini yengib, Galitsiyaning katta qismini egalladilar, okt. oyida esa Polshadagi AvstriyaVengriya qoʻshinlarining qarshi hujumini qaytardilar. 1914 y 16 (29) okt. da Germaniya bloki tomonidan Turkiya urushga kirdi. Zakavkazye, Mesopotamiya, Suriyaning sharqiy chegarasi va Falastinda frontlar vujudga keddi. 1914-y. dek. —1915-y. yanv. da Turkiya armiyasi Zakavkazyeda rus qoʻshinlaridan magʻlubiyatga uchradi. 1915-y. Germaniya blokining 268 diviziyasidan 107 tasi rus frontida edi. Rus qoʻshinlari chekinib, Galitsiyani, Polshani va Boltiq boʻyining bir qismini tashlab chiqib ketdilar. 1915-y. 10 (23) mayda Italiya Antantaga qoʻshildi. 1915-y. 1 (14) okt. da GermaniyaAvstriya bloki tomonidan Bolgariya urushga kirdi. 1915-y. Germaniya dengiz yoʻllarining hukmroni boʻlgan ingliz flotini koʻplab suv osti janglari yordamida ham holdan toydira olmadi. 1916-y. Germaniyaning Verden r-nida Gʻarbiy frontni yorib oʻtishga urinishi barbod boʻddi; bu ozmikoʻpmi rus qoʻshinlarining Galitsiyada boshlagan muvaffaqiyatli hujumlari natijasi edi. 1916-y. 14 (27) avg . da Antanta tomonida Ruminiya urushga kirdi, biroq yil oxiriga borib rumin armiyasi tormor qilindi. 1917-y. apr. —may oylarida inglizfransuz armiyalarining utkazgan hujum operatsiyalari natijasiz boʻldi.
Okt. toʻntarishidan keyin shoʻro hukumati urushayotgan hamma davlatlarga anneksiyalar va kontributsiyalarsiz sulh tuzish haqidagi taklif bilan murojaat qildi. Antanta va AQSH taklifni rad etdi. Bunday sharoitda shoʻrolar davlati Brest suщi (1918)ni tuzishga majbur boʻldi. 1918-y. mayidan amerikalik qoʻshinlar harakat qila boshlagan Gʻarbiy frontda (AQSH 1917-y. apr. da urushga kirgandi) harbiy harakatlar Germaniya va uning ittifoqchilarining toʻla magʻlubiyati bilan tugadi. 1918-y. 29 sentda Bolgariya, 30 okt. da Turkiya, 3 noyab. da AvstriyaVengriya, 11 noyab. da Germaniya taslim boʻladi. Parij sulh konferensiyasi (1919—20)da Germaniya va uning ittifokchilari bilan sulh shartnomalarining uzilkesil shartlari ishlab chiqildi. Urushga 38 davlat jalb qilingan edi. Harakatdagi armiyadagilar soni 29 mln. kishidan ortiq boʻlib, safarbar qilinganlar 74 mln. kishiga yetdi. Urushgan mamlakatlar 10 mln. kishisini yoʻqotdi. 20 mlndan ortiq kishi yarador qilindi.
1916-y. 25-iyunda Rossiya imperatori Nikolay II «Imperiyadagi begona xalqlar erkak aholisini harakatdagi armiya r-nida harbiy inshootlar va shuningdek, davlat mudofaasi uchun zarur boʻlgan boshqa har qanday ishlarga jalb qilish» haqida farmon chiqardi. Shunga binoan Turkiston aholisidan 250 ming kishi majburan mardikorlikka safarbar qilinishi kerak edi. Bu farmon xalq gʻazabini qoʻzgʻab, Turkiston qoʻzgʻoloni (1916) ga sabab boʻldi.
Telegram
Facebook
Twitter
Odnoklassniki