Bu yuklarni qayiqqa keltirib, safarga jo'nadim. Boshlab eshkaklar bilan
mumkin bo'lgancha qirg'oqqa yaqin joydan suzib ketdim. Orolning shimol-sharqiy
chegarasiga yetib, chodirni ko'tarish va ochiq dengizga tushish vaqti kelganda,
yuragim betlamay, to'xtadim. Yuraversammi, yo'qmi?.. Tavakkal qilaymi, yo'qmi?
— deb so'radim o'zimdan-o'zim.
Orolni yoqalab o'tayotgan dengiz girdobiga tikilib birinchi daf'a safarga
chiqqanimda qanday dahshatli xatar ichida qolganligimni esladim va asta-sekin
shashtdan tusha boshladim. Dengizning ikkala oqimi shu yerga kelib to'qnashadi,
men bulardan qaysi biriga duch kelib qolmay, meni ochiq dengizning ichkarisiga
surib olib ketishi turgan gap edi.
Qayig'im juda kichkina, sal shamol tursa bas — darhol uni to'lqinga olib
borib uradi, men muqarrar halok bo'laman», — dedim o'z-o'zimga.
Ana shu fikrlar ta'siriga tushib o'z tadbirimdan qaytish darajasiga yetdim.
Kichkina bir qo'ltiqqa kirib, qayiqni sohil labiga
olib borib, undan tushdim va nima
qilarimni bilmay, xayolga cho'mib ketdim.
Ko'p o'tmay dengiz mavj ura boshladi, bildim-ki, ahvol uncha tang emas:
oqimning pasayishi orolning janub tomonidan, oqimning mavj urishi shimol
tomonidan kelar ekan, demak, men majaqlangan kemadan qaytib kelayotganda,
orolning shimoliy sohiliga yo'l tutsam, ziyon ko'rmay, omon qolaman.
Demak, qo'rqib turishning hojati yo'q. Men yana g'ayratga kirib, ertalab tong
otishi bilan yo'lga tushmoqchi bo'ldim.
Tun kirdi. Matroslar po'stiniga o'ralib, qayiq ichida uxladim, keyin ertalab
turib yo'lga tushdim.
Sharq tomonga qarab borayotgan oqimga tushib qolmaslik uchun boshlab
ochiq dengizga, ya'ni to'ppa-to'g'ri shimol tomonga yo'l tutdim. Meni oqim juda tez
surib ketdi va ikki soat o'tar-o'tmas kemaga yetib bordim. oldimda juda vahimali
manzara paydo bo'ldi: kema (ispan kemasi bo'lsa kerak) burni bilan ikki tosh
orasiga qisilib qolibdi. Remaning quyrug'i uzilib ketibdi; faqat burun qismi but
qohbdi. Bosh machta ham, oldingi tomondagi machta ham tag-tugidan qirqilib
ketibdi. Kema bortiga yetganimda, palubada it ko'rindi. It meni ko'rib, ulib
g'ingshiy boshladi, men uni chaqirdim, it sakrab suvga tushib, yonimga suzib keldi.
Itni qayiqqa chiqarib oldim. It ochlikdan va tashnalikdan o'layozgan ekan. Men
unga bir burda non tashladim, u och qolgan bo'ridek jahd bilan nonga otildi. Itning
nafsi qongach, bir oz suv berdim, u shoshib-pishib, suvni tili bilan shapillatib icha
ketdi. Qo'yib bersam yorilib ketguncha suv ichadigan.
Shundan keyin kema ichiga kirdim. Birinchi ko'rgan narsam ikkita jasad
bo'ldi; ikki o'lik kapitan kemani idora qiladigan joyda bir-birini mahkam ushlashib
yotishar edi. Ehtimolki, kema qoyaga kelib urilganda, katta-katta to'lqinlar ularni
har tarafdan urabergandir, chunki bo'ron juda qattiq edi va bu ikki kishi to'lqin
www.kitob.uz - Respublika bolalar kutubxonasi