Республикаи ӯзбекистон вазорати таълими олӣ ва миёнаи махсус донишгоҳи давлатии фарғона

Индонезия адабиёти индонез халқи адабиёти бўлиб, XIX аср охири - XX аср бошида вужудга келган. Бу ҳам бошқа Мингорол мамлакатлари каби халқ оғзаки ижодининг вориси ҳисобланади. Индонез адабиёти тараққиёт маркази Жакарта, ундан сўнг Суматрадаги Медан шаҳарлари бўлган. 1945 йилда мамлакат мустақилликка эришгандан кейин адабий марказлар кўплаб шаҳарларда юзага келди. Бу ерда индонез тилидан ташқари хитой, голланд тилларида ҳам асарлар яратилди ва улар индонез адабиётининг жаҳонга юз тутишида, индонез халқини эса жаҳон адабиёти билан таништиришда катта роль ўйнади. 30-йилларда Индонезиянинг энг яхши шоирларидан бири Амир Ҳамзаҳ эди. 1945 йил август инқилоби индонез адабиётида катта бурилиш ясади: бу давр адабий оқими “45-йил авлоди” деган ном билан тарихда қолди. Бу оқим тепасида шоир ва таржимон Ҳайрил Анвар турар эди. У ўз шеърларида неологизмлар, жаргон ва лаҳжа лексикасидан унумли фойдаланиб, она тилининг қадрини баланд кўтарди. 1950 йилда ижодкор вафот этгандан кейин “45-йил авлоди” шоирларининг у тўплаган баёз – “Қисматга қарши учовлон” чоп этилди. Индонезиянинг энг йирик шоирларидан бири Ситор Ситуморанга бўлиб, шеър техникасига катта эътибор беради ва ўз ижодида малай халқ шеърияти шакли – пантундан унумли фойдаланади.
Индонезия ёзувчиси Мараҳ Руслининг (1889-1968) тарихий “Ситти Нурбая” романи (1922) “Жаҳон адабиёти” журналида Абдулҳамид Пардаев таржимасида ўзбек журналхонларига тақдим этилган (2000 йилларда).
Сингапур ўзбек халқи учун яхши таниш мамлакат бўлиб, у билан маданий, сиёсий ва албатта, адабий алоқалар яхши йўлга қўйилган. Айниқса, пойтахтимизда Тошкент Сингапур менежментни ривожлантириш университетининг фаолият кўрсатиши иккала мамлакат ўртасидаги дўстона муносабатларнинг янада ривожланиши ва мустаҳкамланишига айрича ҳисса бўлиб қўшилишига шубҳа йўқ.
Сингапур адабиёти дунёдаги энг ёш адабиётлардан бири. Ҳозирги замон Сингапур шеъриятида баракали ижод қилаётган шоирлардан Сирил Вонг ва ундан сал кексароғи Энг И-Шен ҳисобланади. Афсуски, Сингапур адабиётини мамлакатнинг миллий адабиёти деб аташга ҳали эрта, шекилли. Чунки тилга олганимиз шоир Сирил Вонгнинг инсоний ахлоқ таназзули борасидаги эътироф сўзлари шундай хулоса чиқаришимизга асос булади. Ҳозирда Ғарбда ўлат каби тарқалиб бораётган табиий инсоний муносабатларнинг акси ифодаланган асари учун унга давлат мукофоти берилишининг ўзиёқ бу адабиётнинг тараққиёт йўли ҳали олдиндалигини кўрсатиб турибди. Шундай бўлса-да, Элвин Панг тайёрлаган ва нашрдан чиқарган замонавий Сингапур адабиётининг бир нечта антологияси эътиборга молик. Шулардан бири “Тимасик” китоб ярмаркаларида анчагина харидоргирдир. Панг фақат адабиёт ҳисобига кун кечираётган Сингапур шоирларидан биридир.
Адабиётлар рўйхати:

3. 
   “Жаҳон адабиёти” журнали, 2014 йил № 8.