Reja: Reja: Tilshunoslik alohida,mustaqil fan sifatida

Tilshunoslik taraqqiyotiga hissa qo’shgan olimlar Abu Rayhon Beruniy (937-1048 yy.) – matematika, kimyo, astronomiya, geografiya, geometriya, tarix, musiqa, tilshunoslik bo‘yicha 150dan ortiq durdona asarlar yaratgan. Abu Ali ibn Sino (980-1037 yy.) – Sharq olamida “Shayx ur-rais”, G‘arbda “Avitsenna” nomlari bilan mashhur bo‘lgan, ko‘p asrlar davomida jahon tibbiyot ilmining asosi bo‘lgan “Tib qonunlari” kitobi muallifi Mahmud ibn Husayn ibn Muhammad Koshg‘ariy (XI asr) Qoshg‘arda tug‘ilgan, Samarqand, Buxoro, Nishopur va Marv shaharlarida o‘qigan, Bag‘dodda arab adabiyoti, tilshunosligi, tarixi, tabiiy fanlar bo‘yicha o‘z malakasini oshirgan. U turkiy tilshunoslikning ensiklopediyasi hisoblangan mashhur «Devonu lug‘atit turk» («Turkiy so‘zlar devoni») asari orqali turkiy tillarning leksikologiyasiga asos soldi, turkiy tillarning qiyosiy grammatikasini yaratdi.

XV asrning 2- yarmida O‘rta Osiyoda yetishib chiqqan buyuk mutafakkir, she’riyat sultoni, o‘zbek adabiy tilining himoyachisi va targ‘ibotchisi Alisher Navoiy (1441-1501) tilshunoslik tarixida ham yorqin iz qoldirgan ulkan siymolardan biri. “Malikul shuaro” deb sharaflangan she’riyat sultoni o‘zining turkiy tilda yaratgan asarlari bilan o‘zbek tilining amaliy rivojiga, lisoniy qarashlari aks etgan tilshunoslikka oid asarlari bilan tilshunoslik fanining shakllanishiga katta xizmat qildi. Alisher Navoiyning «Muhokamat ul-lug‘atayn» (1499) asari 2 til – o‘zbek va fors tillarining qiyosiy tahliliga bag‘ishlangan bo‘lib, unda mazkur tillarning umumiy va farqli xususiyatlari tahlil qilingan, mazkur tillar haqida muhim ma’lumotlar beriladi.

E’TIBORINGIZ UCHUN RAHMAT