Рашод Нури гунтекин оэод обид таржимаси

X а л и л — Оғажон, сиз нима дейсиз?
Шариф- Мен нима дердим, Халил, илмли одамлар шунақа, деб турган бўлса...
X а л и л — Ундай бўладиган бўлса, келинглар, Малакка бошқатдан уй- лана қолай. Энди ҳеч қачон “кўзача бўш” демаганим бўлсин... (Қамма бир- бирига аланглайди.) Жамоат жам экан, никоҳимизни янгилаб бера қолинг. Ҳақини тўлаймиз.
И м о м — Ие, ие, ие... Гапга қаранглар... Нима бало? Жинни-пинни бўлганмисан? Ҳозиргина ўз оғзинг билан “ҳамиша кўзачани сувсиз кўрга- нимда “кўзача бўш” дейман” дединг-а?! Ё тонасанми бу гапингдан?
X а л и л — Тонмайман, имом афанди.
И м о м — Агарда сен бу гапни бор-йўғи бир марта айтган бўлганингда, хотининг билан шунчаки жўнгина ажрашган бўлардинг. Унда никоҳингни ян- гилаб берсак бўларди. Шу билан иш битарди. Лекин сен бу гапни такрор ва такрор айтгансан. Демак, хотинингдан узил-кесил ажралишгансан. Бунақа никоҳни янгилаб бўлмайди...
X а л и л — E Оллоҳ! Ўзинг кўмак бер, о, Худо!
Салоҳий — Ўғлим, шариат қирқиб ташлаган бармоқ оғримайди... Сизлар энди эру-хотин бўлолмайсиздар...
X а л и л — (Шарифга.) Оғажон, бирор иложини қилинг. Мен Малаксиз яшаёлмайман.
Ш а р и ф - Халил, илмли одамлар олдида, шариат олдида бизнинг бўйнимиз қилдан ҳам ингичка... Бўйсунишдан бошқа иложинг йўқ. Қўрқма, хотинсиз қолмайсан... Бирортасини топармиз...
X а л и л —Керак эмас, бошқа хотин керак эмас...
Ш а р и ф — Аввалроқ ўйлаш керак эди.
И м о м — Шариатга кўра, талоққилинган хотин сизникида туриши мумкин эмас...
Р у қ и я — Ие, кечаси бўлса, қоронғуда шўрлик хотинни қаёққа ҳайдаб соламиз? . .
И м о м — Бугун кечаси, майли, шу ерда қолсин... Лекин шу шарт би- ланки, улар бошқа-бошқа хонада ётишади.
Одила Дуду — (Салоҳйга.) Мен шунча ёшга кириб сочларим оқарди, лекин бунақа доно имомни биринчи марта кўряпман... Худо шоҳид, унга ўн лираэмас, эллик лира берилса ҳам оз...